انتشار خبر رسمی انحلال بانک آینده، در میانه پاییز آرام اقتصاد ایران، شبیه فروریختن ناگهانی بنایی بود که سالها ترک برداشته، اما هیچکس از وحشت نمیخواست در آن دقیقتر بنگرد. بانکی با بیش از ۳میلیون مشتری، زیان انباشتهای نزدیک به ۵۵۰همت و اضافهبرداشتی بالغ بر ۳۱۳همت از بانک مرکزی و خلق بیوقفه روزانه به قولی ۳۶۰میلیارد زیان، مدتها پیش از این باید فعالیتش متوقف میشد. واقعیت آن است که تصمیم برای ورود بانک مرکزی به این پرونده، در برابر بانکی که هر روز زیانش بزرگتر و ترازنامهاش از درون تهیتر میشد، بسیار دیر هنگام و بیشتر انگار از سر اجبار اتفاق افتاده است.