نگاهی به زندگی و کار کلرنس بارون،بنیانگذار روزنامه‌نگاری مالی
بازارگردان وال‌استریت
بنابراین، درک نحوه شکل‌گیری و تثبیت این شرکت‌ها و بررسی پیامدهای اجتماعی آنها، برای فهم چالش‌های امروزین رسانه بسیار ضروری است. با گذشت زمان، فناوری‌های نو مانند رادیو در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، گسترش سینما و سپس تلویزیون در دهه ۱۹۵۰ وارد میدان شدند. همین تحولات زمینه ساز ظهور غول‌های رسانه‌ای شد. نمونه‌ای از این روند، تشکیل شرکت بزرگ فاکس در سال ۱۹۳۵ بود که نقطه عطفی در گذار سینما به یک صنعت متمرکز محسوب می‌شود. هم‌زمان در بخش چاپ و پخش نیز، زنجیره‌های بزرگ رسانه‌ای با خرید موسسات کوچک‌تر، قدرت خود را گسترش دادند.
از نیمه اول قرن بیستم به بعد، صنعت رسانه وارد مرحله ادغام‌های گسترده شد. شرکت‌ها با یکپارچگی عمودی (کنترل تولید، توزیع و نمایش) و یکپارچگی افقی (گسترش به چند حوزه رسانه‌ای مانند سینما، تلویزیون، رادیو، نشر و …) به قدرتی بی‌سابقه دست یافتند. از دهه ۱۹۸۰ به بعد، خصوصی‌سازی و کاهش محدودیت‌های مالکیت رسانه‌ای در کشورهای غربی - به‌ویژه آمریکا - باعث شد تعداد اندکی شرکت بتوانند تقریبا کل رسانه‌های جهان را زیر سلطه بگیرند. تا اواخر قرن بیستم، کمتر از ده شرکت بزرگ مانند والت دیزنی، تایم وارنر، نیوز کورپوریشن، ویاکام، سونی و ان‌بی‌سی یونیورسال بخش عمده رسانه‌های جهانی را در کنترل داشتند. این شرکت‌ها از دو مسیر اصلی قدرت خود را تثبیت کردند: تمرکز مالکیت و نفوذ جهانی.
شرکت دیزنی از یک استودیوی کوچک انیمیشن‌سازی به یکی از قدرتمندترین شرکت‌های رسانه‌ای جهان تبدیل شد که اکنون شبکه‌های تلویزیونی، استودیوهای فیلم‌سازی، پارک‌های تفریحی و حتی شرکت‌های سرگرمی بین‌المللی را تحت مالکیت دارد.نیوز کورپوریشن، مالک شمار زیادی روزنامه، شبکه تلویزیونی و استودیوهای فیلم در آمریکا، اروپا و آسیا بود. در این میان روزنامه‌هایی مانند تایمز، نیویورک تایمز و وال‌استریت ژورنال از جمله رسانه‌های ذی نفوذ و اثرگذار در جهان سیاست غربی محسوب می‌شوند.
محرم راز بزرگان بازار وال‌استریت
کلرنس بارون حرفه روزنامه‌نگاری را به عنوان خبرنگار در روزنامه بوستون دیلی نیوز از سال ۱۸۷۵ تا ۱۸۷۸ آغاز کرد و سپس در بوستون ایونینگ ترنسکریپت از ۱۸۷۸ تا ۱۸۸۷ادامه داد. در روزنامه ترنسکریپت، بارون به‌تدریج تمرکز خود را بر اخبار مالی معطوف کرد. او در سال ۱۸۸۷ «دفتر خبری بوستون» و در سال ۱۸۹۷ «دفتر خبری فیلادلفیا» را تاسیس کرد که اخبار مالی را در اختیار کارگزاران بورس قرار می‌دادند. بارون در پیِ ارتقای عینیت‌گرایی در روزنامه‌نگاری مالی بود تا آنچه را که «منافع عمومی، حقیقت مالی برای سرمایه‌گذاران و وجوهی که باید پشتیبان بیوه‌ها و یتیمان باشد» می‌نامید، بازتاب دهد.
در سال ۱۹۰۲، بارون پس از درگذشت چارلز داو، یکی از بنیان‌گذاران شرکت، شرکت داو جونز‌اند کامپنی را به قیمت ۱۳۰ هزار دلار خریداری کرد. در سال ۱۹۱۲ نیز خود را به‌عنوان رئیس شرکت داو جونز و روزنامه آن، وال‌استریت ژورنال، منصوب کرد. در زمان مدیریت بارون، روزنامه وال‌استریت ژورنال به ماشین‌های چاپ جدید مجهز شد و کارکنان بخش خبر آن افزایش یافت. با وجود بحران جنگ جهانی اول، شمارگان روزنامه از ۷۰۰۰نسخه در سال ۱۹۱۲ به بیش از ۱۸ هزار نسخه در سال ۱۹۲۰ و بیش از ۵۰ هزار نسخه تا سال ۱۹۳۰ افزایش یافت.
بارون همچنین در سال ۱۹۰۳ آژانس تبلیغات مالی «دورموس‌اند کو» را بنیان گذاشت. بارون در سال ۱۹۰۰ با «جسی ماریا بارتوُکس والدرون» ازدواج کرد و دختران او، «جین» و «مارتا» را به فرزندی پذیرفت.
روزنامه نیویورک تایمز 3 اکتبر سال 1928 از مرگ کلرنس بارون، بنیانگذار وال‌استریت ژورنال خبر داد و نوشت: «کلرنس دبلیو. بارون، ناشر وال‌استریت ژورنال و دیگر نشریات مالی، ساعت ۷:۳۰ دیشب در «سنیتاریوم بتل‌کریک» درگذشت. آقای بارون در ماه ژوئیه ۷۳ ساله شده بود. بیماری او یرقان تشخیص داده شده بود. قرار است پیکر او به زادگاهش بوستون در ایالت ماساچوست منتقل شود. کلرنس دبلیو.
بارون طی چهل‌وهشت ساعت گذشته در حالت اغما بود و تنها یک‌بار به هوش آمد. آقای بارون که پیش‌تر نیز بارها به اینجا سفر کرده بود، سه هفته پیش درحالی‌که بسیار بیمار بود به سنیتاریوم انتقال یافت. آقای بارون در دو سوی اقیانوس اطلس چهره‌ای شناخته‌شده بود؛ او چندین بار درباره وضعیت مالی جهان با «ویلهلم» امپراتور سابق آلمان و درباره تثبیت پول روسیه با «نیکلاس دوم» تزار پیشین روسیه مذاکره کرده بود. او دوست نزدیک «ویلیام‌هاوارد تافت» رئیس‌جمهور سابق آمریکا بود و چندین بار برای مشورت با مقام‌های وزارت خزانه‌داری به واشنگتن فراخوانده شد.
تا یک سال قبل، آقای بارون سرمقاله‌هایی تند علیه «هنری فورد» می‌نوشت. اما بعدها به دیدار فورد رفت، مدتی را با این خودروساز گذراند و به یکی از تحسین‌کنندگان سرسخت او تبدیل شد. از جمله فعالیت‌های او، علاوه بر وال‌استریت ژورنال، می‌توان به «خبرگزاری بوستون» و «خبرگزاری فیلادلفیا» اشاره کرد. او همچنین رئیس شرکت تبلیغاتی Doremus & Co بود.
کلرنس بارون یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های وال‌استریت و ذی نفوذ در امور مالی از آغاز قرن بود؛ زمانی که مدیریت وال‌استریت ژورنال را بر عهده گرفت شیوه روزنامه‌نگاری مالی مدرن را بنیان گذاشت که هنوز رواج دارد. فعالیت او در این عرصه از سال ۱۸۸۷ با تاسیس «خبرگزاری بوستون» آغاز شد؛ نهادی که امروز نیز بخش زیادی از اخبار مالی کشور از طریق آن منتشر می‌شود.
مسیر حرفه‌ای او در روزنامه‌نگاری از سال ۱۸۷۵ و در ۲۰سالگی شروع شد؛ هنگامی که به تحریریه‌ی روزنامه بوستون ترنسکریپت پیوست و تا سال ۱۸۸۴ در آنجا ماند. با تثبیت خبرگزاری بوستون، در سال ۱۸۹۷ «خبرگزاری فیلادلفیا» را نیز تاسیس کرد.
او در سال ۱۹۰۱ برای مدیریت شرکت «داو، جونز و شرکا» - ناشران وال‌استریت ژورنال - به نیویورک رفت و سردبیر نشریه شد و تحت رهبری او، این روزنامه به یکی از قدرتمندترین رسانه‌های مالی آمریکا تبدیل شد. او در دوره‌ای که برجسته‌ترین چهره‌های مالی و دلالان بزرگ در وال‌استریت حضور داشتند، دوستی و اعتماد بسیاری از آنان را به دست آورد.
بارون همیشه در صف نخست اختلافات مالی قرار داشت ضمن اینکه دیدگاه‌هایش در دولت و همچنین در وال‌استریت شنیده می‌شد. در سال ۱۹۰۷ به دلیل اختلاف با توماس دبلیو. لاوسون بسیار مورد توجه افکار عمومی قرار گرفت؛ اختلافی که دو طرف را واداشت در قالب آگهی‌های نیم‌صفحه‌ای در روزنامه‌ها به یکدیگر حمله کنند. در سال ۱۹۱۳ برای ادای شهادت درباره هزینه‌های مربوط به پرونده تحقیقاتی «صندوق مخفی راه‌آهن نیوهِیوِن» به کمیسیون خدمات عمومی ماساچوست فراخوانده شد و شهادت داد که نهادهای وابسته به او مبالغ قابل‌توجهی بابت درج تبلیغات نیوهِیوِن دریافت کرده‌اند.
از نزدیک‌ترین دوستان قدیمی او جان دبلیو. گیتس، از افراد اثرگذار بر بازار سهام، و هرمان زیلکن، فعال قدرتمند بازار قهوه بودند. آنها در اوایل قرن بیستم اغلب در هتل والدورف گرد هم می‌آمدند و گاهی ادوارد هریمن نیز به جمعشان می‌پیوست.
با این حال، بارون هرگز به‌عنوان یک سوداگری بزرگ شهرت نیافت، هرچند با برجسته‌ترین چهره‌های سفته‌بازی در «خیابان» (وال‌استریت) حشر و نشر داشت.
مواضع سیاسی او نیز بسیار قاطعانه بود. او از مخالفان سرسخت وودرو ویلسون بود و زمانی آگهی‌هایی علیه رئیس‌جمهور دوران جنگ منتشر کرد. پیش از آخرین انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌بینی کرده بود «کولیدج» با اختلاف ۱۰میلیون رای پیروز خواهد شد.
آثار او شامل پژوهشی درباره قانون فدرال‌رزرو ۱۹۱۴ و چندین کتاب درباره امور مالی جهان است.
بارون ۲ژوئیه ۱۸۵۵ در بوستون متولد شد، در مدارس دولتی همان‌جا تحصیل کرد و در سال ۱۹۰۰ با خانم جسی ام. والدِرون از بوستون ازدواج کرد. او همچنین بنیانگذار نشریه‌ی معروف Barron’s Weekly بود که کاملا به امور مالی اختصاص داشت و شرکت تبلیغاتی مالی Doremus & Co را نیز تاسیس کرده بود.
بارون همچنین علاقه زیادی به دامداری داشت؛ در سال ۱۹۰۸ «مزارع اوک» و یک کارخانه تولید شیر استاندارد را تاسیس کرد و به یکی از بزرگ‌ترین واردکنندگان و پرورش‌دهندگان گاوهای نژاد «گرنزی» تبدیل شد.
او عضو باشگاه آلگونکوین در بوستون، باشگاه
«ایندیا هاوس» در نیویورک و رئیس باشگاه قایقرانی «کوهست»، ماساچوست بود. کلرنس دبلیو. بارون هنوز به سن بلوغ نرسیده بود که خانواده‌اش به «چارلزتاون» نقل‌مکان کردند. با وجود مشغله فراوان کاری، بارون برای خدمات عمومی نیز وقت می‌گذاشت. او رئیس «کمیته بهبود بندرگاه کوهست» و «کمیسیون آبراه‌های داخلی ماساچوست» بود.
بارون همیشه با افتخار خود را پیش از هر چیز «کشاورز» می‌نامید، چرا که مالک بیست‌وپنج مزرعه و بخش‌هایی از مزارع در «کوهست» و «هیگم» بود. او در نیوانگلند پیشتاز تولید شیر استاندارد برای نوزادان و یکی از برجسته‌ترین پرورش‌دهندگان گاوهای گرنزی در ایالات متحده بود. بارون در فعالیت‌های مذهبی فرقه «سوئدنبورگی» به‌ویژه در حوزه انتشار آثار، بسیار نقش‌آفرین بود.
در آوریل گذشته پرنسس مارگارت نچیکا از رومانی علیه او شکایتی ۱۰۰ هزار دلاری تنظیم کرد و ادعا داشت که بارون در یک مهمانی شام در اوت ۱۹۲۷ او را «جاسوس» خطاب کرده که موجب بدنامی او شده است. این دعوی در دادگاه عالی توسط قاضی چرچیل رد شد؛ زیرا به گفته قاضی، عبارت‌های منتسب شده به بارون نمی‌توانست آن‌گونه که پرنسس نچیکا ادعا کرده بود، تفسیر شود.
بارونز، نشریه هفتگی شرکت داو جونز
از جمله مهم‌ترین نشریاتی که بارون راه‌اندازی کرد هفته‌نامه «بارونز» در سال ۱۹۲۱ بود که بعدها به «مجله بارونز» تغییر نام یافت و خود او نخستین سردبیر آن بود. او قیمت این مجله را ۱۰سنت برای هر شماره تعیین کرد و شمارگان آن تا سال۱۹۲۶به ۳۰ هزار نسخه رسید و در میان سرمایه‌گذاران و فعالان مالی بسیار محبوب شد.
کلرنس بارون در واقع مجله‌ای درباره تجارت آمریکا راه‌اندازی کرد که تا به امروز همچنان به پوشش تحولات بازارهای آمریکا، اطلاعات مالی و تحلیل آمارها می‌پردازد. هر شماره هفتگی این نشریه خلاصه‌ای موثر از فعالیت‌های بازارهای سهام و مالی طی هفته گذشته را همراه با گزارش‌های خبری و چشم‌اندازهایی از هفته مالی پیشرو ارائه می‌دهد. انتشار این نشریه در دو بخش مختلف تنظیم شده است.
در بخش «هفته بازار» (Market Week) اخبار بازار مربوط به هفته گذشته ارائه می‌شود. بخش «جمع‌بندی» (The Wrap)، شامل ستون‌های تحلیلی و چشم‌انداز ترسیم شده اوضاع مالی از نظرگاه خبرنگاران و کارشناسان است.
بارونز بیش از یک قرن است که مشاوره‌های سرمایه‌گذاری و توصیه‌های مربوط به سهام شرکت‌ها را ارائه می‌دهد که عملکردی فراتر از بازار داشته‌اند.
این نشریه طی دهه‌ها، با مقالات مستدل، به‌دقت پژوهش‌شده و موشکافانه، موجب تغییر و جابه‌جایی بازار سهام برخی شرکت‌ها شده است. امروزه بارونز این میراث را با توسعه گسترده کانال‌های توزیع و ارائه نسخه‌های چاپی و دیجیتال در قالب‌های متنوع ادامه می‌دهد.
شناخت جامعه خوانندگان بارونز اهمیت ویژه‌ای دارد. خوانندگان این نشریه معمولا سرمایه‌گذاران معتبر و متخصص هستند که نقش فعالی در مدیریت سرمایه خود دارند. بسیاری از آنها مشاوران مدیریت ثروت و مشاوران مالی‌اند. آنها بارونز را به دلیل بررسی پیش‌دستانه دارایی‌ها و ابزارهای مالی، تحلیل‌های موثر از بازارهای جهانی، و شناسایی روندهای مربوط به شرکت‌های پیشرو در صنعت و همچنین در حوزه مدیریت حرفه‌ای ثروت، مطالعه می‌کنند.
بارونز برای آنان نشریه‌ای مالی و معتبر با سابقه‌ای طولانی است که همه بازارها را به‌صورت بی‌طرف پوشش می‌دهد تا از طریق انواع مختلف دارایی‌ها در آمریکا و جهان، ارزش واقعی سهام را آشکار سازد.
متوسط ثروت خالص خانوار خوانندگان بارونز حدود 4.7میلیون دلار و متوسط درآمد سالانه آنان ۳۲۵ هزار دلار است. ۲۷درصد از خوانندگان عضو هیات‌مدیره شرکت‌ها و ۲۶درصد آنها دارای عناوین مدیریتی در سطح سازمانی هستند.
این خوانندگان به‌شدت وفادار بوده و تقریبا به‌صورت متعصبانه به ایده‌های مطرح‌شده در این نشریه متکی‌اند. هر خواننده معمولی به‌طور متوسط دو ساعت و ۹دقیقه در هفته را صرف مطالعه بارونز می‌کند. ۹۹درصد آنان ادعا کرده‌اند که پس از مطالعه نشریه، اقدام مشخصی انجام می‌دهند. این موضوع منطقی است، زیرا حداقل ۳۰درصد خوانندگان این نشریه، مشاوران مالی و عضو تیم‌هایی هستند که دارایی تحت مدیریت آنها به‌طور میانگین حداقل به ۹۸۳میلیون دلار می‌رسد.
بارونز شامل چندین بخش ویژه و محبوب است. دو مورد از آنها «میزگرد سالانه» و «گزارش ویژه سالانه بهترین کارگزاران آنلاین» است. در گزارش «بهترین کارگزاران آنلاین»، رتبه‌بندی شرکت‌های کارگزاری ارائه می‌شود که بر اساس معیارهایی مانند قابلیت استفاده، تجربه و فناوری معاملاتی، تنوع خدمات، کارآیی موبایل، امکانات تحقیقاتی، تحلیل و گزارش پرتفوی، هزینه‌ها و خدمات مشتری و آموزش مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. بارونز به‌حق می‌تواند ادعا کند که از سال ۱۹۲۱ تاکنون بخشی از شرکت داو جونز بوده است. نام اولیه آن از نام کلرنس دبلیو. بارون گرفته شد.
او از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخ شرکت مشهور داو جونز محسوب می‌شود و در سطح جهانی به‌عنوان بنیانگذار روزنامه‌نگاری مالی نوین شناخته می‌شود. این شرکت، روزنامه اصلی دیگر خود یعنی وال‌استریت ژورنال را نیز شش روز در هفته منتشر می‌کند.
این نشریه در ماه مه ۱۹۹۰ از حالت سیاه و سفید به رنگی درآمد و در ژانویه ۱۹۹۶ کاملا رنگی شد. در سال ۱۹۹۶به‌عنوان بخشی از صفحه اصلی WSJ.com وارد فضای آنلاین شد و در ژانویه ۲۰۰۶ به صورت یک رسانه آنلاین مستقل درآمد.
آنچه بارون جا گذاشت
پس از مرگ کلرنس بارون، دامادش، هیو بنکروفت، به ریاست شرکت داو جونز منصوب، و دوست او، کنت هوگیت، سردبیر اجرایی روزنامه «وال‌استریت ژورنال» شد.
طی سال‌های بعد دو کتاب با عناوین آنچه به بارون گفتند (۱۹۳۰) و بیشتر آنچه به بارون گفتند (۱۹۳۱) منتشر شدند. این کتاب‌ها نشان می‌دادند که او چقدر به رهبران مهم مالی در شهر نیویورک نزدیک بوده است. به همین دلیل، او به «روزنگار رویای آمریکایی» معروف شد.
برخی افراد فکر می‌کردند که او بیش از حد به کسانی که درباره آنها می‌نوشت نزدیک است. با این حال، بارون به خاطر پیگیری دقیق بررسی سوابق مالی شرکت‌ها شناخته شده بود. بارون معتقد بود که «وال‌استریت ژورنال» همیشه باید از آنچه در وال‌استریت بهترین است حمایت کند.
در سال ۱۹۲۰، چارلز پانزی، مهاجر ایتالیایی، به نظر می‌رسید که در حال تحقق رویای آمریکایی است! او این فرصت را به دیگران می‌داد تا به راحتی در کسب‌وکارش سرمایه‌گذاری کنند. با این حال، طرح «ثروتمند شدن سریع» او در واقع یک کلاهبرداری بود. بارون در سال ۱۹۲۰، ایده چارلز پانزی را مورد بررسی قرار داد. پرسش‌های دقیق و عقل سلیم بارون به دستگیری و محکومیت پانزی کمک کرد.
بارون شرکت داو جونز را به مبلغ ۱۳۰هزار دلار خریداری کرد. تا سال ۱۹۶۶، درآمد این شرکت به بیش از ۱۳میلیون دلار رسید، درحالی‌که در سال ۱۹۴۵، درآمد سالانه آن حدود ۲۱۱هزار دلار بود. در سال ۲۰۰۶، درآمد سالانه شرکت به 1.8میلیارد دلار رسید.
درآمد سالانه داو جونز از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵ طبق گزارش شرکت مادر آن، نیوز کورپ، به شرح زیر بوده است:
۲۰۲۵: 2.33میلیارد دلار
۲۰۲۴: 2.23میلیارد دلار
۲۰۲۳: 2.15میلیارد دلار
۲۰۲۲: 2.00میلیارد دلار
۲۰۲۱: 1.70میلیارد دلار
خانواده بنکروفت بیشتر سهام داو جونز را تا ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۷در اختیار داشتند. در آن زمان، شرکت نیوز کورپ به مالکیت روپرت مرداک، با خرید بیشترین سهام کنترل شرکت را به دست گرفت.
روپرت مرداک برای خرید داو جونز مبلغ 5.6 میلیارد دلار پرداخت کرد.
