اقتصاددان بیزار از اقتصاد شهری
او هزینه‌هایی را که صنعتی شدن بر دوش «پرولتاریا» (که مفهومی خاص نزد او دارد) گذاشته بود، غیرمنصفانه می‌دانست و آرزوی روابط ساده و شخصی اقتصاد روستایی گذشته را در سر می‌پروراند. انتقادات سیسموندی به‌تدریج و با شروع بحران اقتصادی پس از جنگ‌های ناپلئونی شدت گرفت. یکی از آثار اولیه او تحت عنوان در ثروت‌‌های تجارتی که در سال ۱۸۰۳ منتشر شد، نمونه سنتی کاملی از آموزه آدام اسمیت است. سیسموندی سپس مدت ۱۰ سال را به تنظیم کتاب ۱۶ جلدی تاریخ جمهوری‌های ایتالیا اختصاص داد و متعاقب آن اثر حجیم‌تر خود تاریخ فرانسه را در ۳۱ جلد منتشر کرد.
لیکن تالیف کتاب اصول جدید اقتصاد سیاسی که سیسموندی در سال ۱۸۱۹ نوشت و تا امروز هم به زبان انگلیسی ترجمه نشده، نشان داد که سیسموندی کمر به انتقاد از اقتصاد بازار آزاد و سرمایه‌داری صنعتی بسته است. سیسموندی که متقاعد شده بود با سرمایه‌داری صنعتی با بحران‌های دوره‌ای روبه‌رو می‌شود و تمایل به کم‌مصرفی دارد، از صرفه‌جویی در نیروی کار در نتیجه پیشرفت‌های فنی شگفت‌زده شده و هیچ راهی برای حل این مشکل جز مداخله دولت در امور، از جمله تضمین حداقل دستمزد، تعیین سقف ساعات کار، تعیین حداقل سن کار و مشارکت کارکنان در سود نمی‌دید.سیسموندی با ریکاردو،
مالتوس و سه ملاقات کرده بود و مالتوس، مک‌کولاک، تورنز و جان استوارت میل از او نام برده‌اند، ولی نظریات او تقریبا توسط همه آنان به جز مالتوس محکوم شده است. در واقع، روشن شده است که کتاب اصول جدید اقتصاد سیاسی سیسموندی تاثیر عمیقی بر مالتوس داشته که به خوبی در کتاب اصول اقتصاد سیاسی مالتوس منعکس است. در این دو کتاب، بر ناکافی بودن تقاضای کل و اجتناب از مقایسه‌های ایستا تاکید شده و تقاضای کل از دید تجدید درآمد جاری در دوره بعد بررسی شده است. در عمل، رنگ و بوی اقتصاد کینزی در کتاب سیسموندی از کتاب
مالتوس هم قوی‌تر است و این سیسموندی، و نه مالتوس، است که کینز به عنوان پیشکسوت خود می‌بایستی مورد تایید و تمجید قرار می‌داد. سیسموندی را همچنین باید پیشکسوت کارل مارکس دانست، چرا که او نه تنها طبقه کارگر را محکومان نظام تولید کارخانه‌ای می‌دانست، بلکه طبقه کارگر و مالکان را درگیر «مبارزه طبقاتی» (اصطلاحی که اولین‌‌بار سیسموندی به کار برد) می‌دید.سیسموندی به طور متناوب در سوئیس، فرانسه و انگلستان زندگی می‌کرد و مکاتبات زیادی با مورخان، اقتصاددانان و دولتمردان زمان خود داشت.
به سیسموندی دو بار پیشنهاد تدریس در دانشگاه شد که او هر دو بار آن را رد کرد. آثار سیسموندی در سراسر قرن نوزدهم توسط سوسیالیست‌ها خوانده می‌شد و لنین او را آن قدر مهم یافت که در یکی از دو اثر اقتصادی خود به نام مشخصات اقتصاد خیال‌پرستانه سیسموندی و سیسموندی‌های وطنی که در سال ۱۸۹۶ منتشر شد، او را مورد حمله قرار دهد.
