بحران سالمندی،مشکلات مراقبت از آنها را افزیش داده است؛
ورود به عصر روبات‌های پرستار
از سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴، تعداد بزرگسالان ۶۵ سال به بالا ۳.۱درصد افزایش یافته درحالی‌که تعداد کودکان زیر ۱۸ سال کاهش یافته است. در تقریبا نیمی از کانتی‌های ایالات‌متحده، تعداد سالمندان از کودکان بیشتر است. نیمی از آمریکایی‌های ۶۵ سال به بالا هیچ پس‌اندازی برای کمک هزینه زندگی در آینده ندارند. کارشناسان امر می‌گویند که ما باید به این فکر کنیم که چه کسی از مادربزرگ و پدربزرگ مراقبت خواهد کرد.
به نوشته روزنامه وال‌استریت ژورنال، برای اکثر خانواده‌ها، برون‌سپاری مراقبت از سالمندان بسیار گران است - بیش از ۷۵هزار دلار در سال برای یک پرستار خانگی و بیش از ۱۰۰هزار دلار برای یک خانه سالمندان. تنها زمانی که دارایی‌ها تمام شوند، مدیکید شروع به پرداخت هزینه‌ها خواهد کرد، اگرچه بسیاری به اشتباه تصور می‌کنند که مدیکر کمک خواهد کرد. تقریبا یک‌سوم آمریکایی‌های ۶۵ سال به بالا تنها زندگی می‌کنند. من معتقدم که روبات‌ها مراقبت از بسیاری از آنها را بر عهده خواهند گرفت.
در حالت ایده‌آل، یک روبات هزینه‌ای یک‌باره خواهد داشت، به حداقل نگهداری نیاز دارد و از طریق فناوری محاسبات ابری به‌روزرسانی‌ها را دریافت می‌کند. تعداد محدودی از دوستان و اقوام برای ارائه مراقبت‌های موقت و بدون حقوق به سالمندان دچار مشکل خواهند شد.
دکتر لوییس داگ‌دیل می‌گوید: «در مقابل، یک روبات می‌تواند شبانه‌روزی کار کند. من بیماران مسنی را درمان کرده‌ام که در خیابان‌ها سرگردان بودند، یا به دلیل کمبود مراقبت، آب بدنشان را از دست داده بودند.» یک روبات خستگی‌ناپذیر - که از طریق افزایش طول عمر باتری و قابلیت شارژ خودکار امکان‌پذیر شده است - می‌تواند چنین مشکلاتی را کاهش دهد. اما روبات‌های مراقب، همه ما را با سوالات اخلاقی مواجه می‌کنند.
اگرچه انزوای اجتماعی همچنان یک مشکل واقعی است، اما روبات‌ها لزوما به معنای تنهایی نیستند. همراهان روباتیک قابل اعتماد می‌توانند سالمندان را در خارج از خانه برای قدم زدن یا شرکت در رویدادهای اجتماعی همراهی کنند. آنها می‌توانند به جای کاهش تعاملات اجتماعی، آن را تقویت کنند. اگرچه تماس واقعی انسانی ارجحیت دارد، اما معایب واقعی هم دارد. مراقبان انسانی می‌توانند از کوره در بروند، اما بعید است که روبات‌ها چنین مشکلی داشته باشند. در یک مطالعه اخیر، ناظران دریافتند که پاسخ‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی، همدلانه‌تر، معتبرتر و دلسوزانه‌تر از پاسخ‌های انسانی هستند.
یک روبات با فناوری صوتی مبتنی بر هوش مصنوعی می‌تواند به‌طور بالقوه احساسات و نیت را درک کند، دستورالعمل‌ها را روشن کند و به دستورات در زمان واقعی پاسخ دهد. اما این ما را به کجا می‌رساند؟ اگر بدانیم مادربزرگ روبات خودش را دارد، آیا تصمیم می‌گیریم که بعد از کار وقتی خسته‌ایم به او سر نزنیم؟ آیا همسایه‌ها دیگر به او سر نمی‌زنند؟ با تحلیل رفتن قوای ذهنی‌اش، آیا با روبات بیشتر از خانواده‌اش احساس راحتی خواهد کرد؟ روبات‌ها ممکن است تعاملات عادی انسانی را تهدید کنند و در عین حال معنای انسان بودن را مبهم سازند.
آنها نقش پرستار و دستیار را بر عهده خواهند گرفت و در برخی موارد، حمایت عاطفی را که قبلا از خانواده و دوستان دریافت می‌شد، فراهم می‌کنند. این امر خطر واقعی تضعیف‌بخشی از انسانیت ما را به همراه دارد. شاید روبات‌ها به عنوان راه حل‌های موقت غیرانسانی برای مراقبت از سالمندان به نظر برسند، اما وقتی این فناوری خود را ثابت کند، راه‌حل‌های واقعی برای بحران‌های مقرون به صرفه بودن، قابلیت اطمینان و دسترسی ارائه خواهد داد.
مزایای آن نسبت به مراقبان انسانی، که گران هستند و تعدادشان کافی نیست، واقعی و مهم خواهد بود. همه اینها ممکن است شبیه داستان‌های علمی تخیلی به نظر برسد، اما اینطور نیست. روبات‌های جدید آمازون حس لامسه فوق‌العاده خوبی دارند و می‌توانند اشیاء را با فشار دقیقا مناسب بردارند.
روبات‌های انسان‌نمای تسلا اکنون می‌توانند بیش از ۱۵۰۰ وظیفه را انجام دهند و دست‌هایشان قادر به اجرای ۶۰ حرکت از ۱۰۰ حرکت متمایز دست انسان است. ایلان ماسک پیش‌بینی می‌کند که آنها در سال ۲۰۲۶ در دسترس خواهند بود، اگرچه او در گذشته اشتباه کرده بود و اخیرا نیز استعدادهای برتر روباتیک خود را از دست داده است.
اما اگر روبات‌ها اکنون می‌توانند لباس‌های شسته شده را تا کنند، غذا سرو کنند، زمین را جارو کنند، با کامپیوتر کار کنند، صحبت کنند، راه بروند و برقصند، این احتمال وجود دارد که به زودی به سالمندان ما کمک کنند تا از رختخواب بیرون بیایند و آنها را با اسفنج حمام کنند. یک تخمین، هزینه چنین روبات انسان‌نمایی را ۲۰ هزار دلار تعیین می‌کند - که در مقایسه با یک خانه سالمندان بد نیست. دکتر داگ‌دیل می‌گوید: «به عنوان کسی که گرایش‌های لودیت‌گونه دارد، هنوز کل این ایده را کمی خام می‌دانم.»
از قبل از اینکه کارل چاپک، نویسنده اهل چک، کلمه «روبات» را در نمایشنامه‌ای در سال ۱۹۲۰ معرفی کند، داستان‌های علمی تخیلی وعده‌ها و هشدارهایی در مورد ماشین‌های انسان‌نما می‌داده‌اند. دکتر داگ‌دیل می‌افزاید: «روبات‌های پرستار هنوز بیش از حد آینده‌نگرانه یا دست و پا گیر به نظر می‌رسند که ارزش واقعی داشته باشند. تلاش‌های قبلی با شکست مواجه شده‌اند. شاید تلاش بعدی نیز چنین باشد. اما ما به این امر نزدیک‌تر می‌شویم، و فکر می‌کنم به زودی برای روبات‌های مراقبت از سالمندان نسخه خواهم نوشت.»
این امر انسان‌ها را با انتخاب‌های واقعی روبه‌رو خواهد کرد. لودیت‌های اولیه - کارگران نساجی انگلیسی که به دستگاه‌های بافندگی مکانیکی اعتراض داشتند و در اعتراض آنها را نابود می‌کردند - معتقد بودند که برای بقای خود می‌جنگند. روبات‌های مراقب ممکن است چنین سرنوشتی را رقم بزنند. اما به جای اینکه روبات‌ها را در اعتراض نابود کنیم، باید آنها را در جایگاه درستشان نگه داریم. کلمه «روبات» چاپک از زبان چکی به معنای «کار اجباری» آمده است. این اصطلاح به ما یک جهت می‌دهد: «طراحی روبات‌هایی به منظور کار کردن برای ما، برنامه‌ریزی آنها برای رفتار دلسوزانه با انسان‌ها.»
داگ‌دیل در پایان می‌گوید: «این تصمیم ما به عنوان خالقان آنهاست. در مقابل، ما انسان‌ها برنامه‌ریزی نشده‌ایم، بلکه آزاد هستیم. ما باید انتخاب کنیم که با یکدیگر مهربان و دلسوز باشیم. معرفی پرستاران روباتیک این مسوولیت را از بین نمی‌برد، اما آن را ضروری‌تر می‌کند.»
