اپل به‌دنبال آسمان
بر اساس آنچه تک‌لایف نوشته است، مسیری که با معرفی قابلیت «تماس اضطراری از طریق ماهواره» در سال ۲۰۲۲ آغاز شد امروز به یک استراتژی تبدیل شده است که اپل را در جایگاه یک بازیگر مستقل در ارتباطات خارج از شبکه قرار می‌دهد. امضای قراردادهای بلندمدت با Globalstar، توسعه زیرساخت‌های اختصاصی و حرکت به سوی یک مدل ترکیبی (هیبریدی) شبکه که ارتباط ماهواره‌ای را در کنار ۵G و وای‌فای قرار می‌دهد همگی نشان‌دهنده یک تحول بنیادین در نگاه اپل به اتصال هستند.
در زمان رونمایی آی‌فون ۱۴ اپل تلاش کرد قابلیت «Emergency SOS» را به عنوان ویژگی ویژه موقعیت‌های نادر معرفی کند؛ حالتی که کاربر بدون آنتن یا وای‌فای تنها با قرار دادن گوشی در مسیر ماهواره می‌توانست پیام اضطراری ارسال کند. اما در سه سال گذشته این قابلیت نه‌تنها در ده‌ها کشور فعال شد، بلکه در «Find My» ادغام شد و همکاری اپل با AAA برای پشتیبانی جاده‌ای شکل گرفت. هر قدم، سرویس را گسترده‌تر و کاربردی‌تر کرد؛ درحالی‌که اپل پشت پرده دسترسی طیفی خود به شبکه LEO شرکت Globalstar را تا سال ۲۰۳۵ تمدید کرد.
آنچه در ظاهر افزایشی و کم‌سروصدا به نظر می‌رسید اکنون نشانه تدوین یک طرح جامع است. قراردادهایی که اپل با شرکای ماهواره‌ای بسته شامل بندهایی برای توسعه نسل بعدی شبکه‌هاست؛ بندهایی که تنها زمانی معنا پیدا می‌کند که هدف فراتر از خدمات اضطراری باشد. اپل به‌جای شعارهای بزرگ مجموعه‌ای از قابلیت‌های کوچک، اما کاربردی را روی یک زیرساخت مشترک چیده است تا ارتباط ماهواره‌ای را به جزئی طبیعی از تجربه روزمره تبدیل کند.
در لایه فنی اپل به‌دقت روی دستگاه‌هایی کار کرده است که بتوانند بدون وقفه بین شبکه‌های زمینی و ماهواره‌ای جابه‌جا شوند. آی‌فون‌های ۱۴ و ۱۵ در حال حاضر به رادیوهای سازگار با شبکه مدار نزدیک زمین مجهز هستند و مودم‌ها و کنترل‌کننده‌های انرژی اختصاصی اجازه می‌دهند مصرف باتری در وضعیت ارتباط ماهواره‌ای کاهش یابد.
طبق گزارش‌هایی از زنجیره تامین اپل مدل‌های جدید از جمله آی‌فون ۱۷ احتمالا به پیام‌رسانی ماهواره‌ای دوطرفه مجهز خواهند شد؛ قابلیتی که به کاربران امکان می‌دهد پیام‌های متنی استاندارد ارسال یا داده‌های سبک مانند به‌روزرسانی‌های نقشه را دریافت کنند. مجموعه پتنت‌های جدید اپل نیز شامل آنتن‌های انطباقی، سامانه‌های شکل‌دهی پرتو و پروتکل‌های کم‌مصرف است که می‌تواند اتصال ماهواره‌ای خودکار و پس‌زمینه‌ای را برای نسل‌های بعدی بدون نیاز به هدف‌گیری دستی فعلی فراهم کند.
این فناوری‌ها در کنار هم پایه یک شبکه هیبریدی را می‌سازند؛ شبکه‌ای که در آن هر دستگاه اپل مستقل از موقعیت مکانی حداقل اتصال خود را حفظ می‌کند. چنین زیرساختی می‌تواند نقشی حیاتی در خدمات ناوبری پایدار، ردیابی ایمنی، همگام‌سازی خدمات ابری و حتی عملکرد مداوم دستیارهای هوش مصنوعی اپل در حالتی که کاربر آفلاین است، داشته باشد.
همکاری استراتژیک اپل با Globalstar محور اصلی این مسیر است. اپل نه‌تنها هزینه ارتقای زیرساخت و پرتاب ماهواره‌های جدید را تامین می‌کند، بلکه عملا بخشی از ظرفیت شبکه LEO را برای خود رزرو کرده است. چنین سطحی از سرمایه‌گذاری برای قابلیتی که زمانی «اضطراری» نامیده می‌شد، تنها یک معنا دارد. اپل در حال ساخت یک ستون ارتباطی مستقل برای آینده است.
تحلیلگران این رویکرد را مشابه استراتژی اپل در طراحی تراشه‌ها می‌دانند. شروع به‌عنوان یک مشتری و سپس حرکت تدریجی به‌سوی مالکیت کامل فناوری. نتیجه چنین مسیری کاهش وابستگی اپل به اپراتورها و کنترل بیشتر بر کیفیت اتصال محصولاتش خواهد بود. با توجه به زیرساخت‌هایی که اکنون شکل گرفته است کارشناسان انتظار دارند که اپل اتصال ماهواره‌ای را به‌تدریج به اپل‌واچ، آی‌پد و مک نیز بیاورد. این یکپارچگی می‌تواند اکوسیستم اپل را به شبکه‌ای جهانی تبدیل کند؛ شبکه‌ای که هر دستگاه آن حتی در دوردست‌ترین نقاط حداقلی از ارتباط داده‌ای را نگه می‌دارد.
