شاخص CPI درست کار می‌کند؟
به گزارش بلومبرگ، این شاخص که از سال ۱۹۲۱ طراحی شد، قیمت حدود ۸۰ هزار کالا و خدمات را شامل می‌شود و مبنای تنظیم دستمزدها، مستمری‌های تامین اجتماعی و حتی اجاره‌های تجاری است. اما مشکل اصلی آن است که بسیاری از اقلام موجود در سبد CPI مانند بلیت رویدادهای ورزشی، خانه دوم یا گلف‌کارت‌ها برای خانواده‌های کارگر اهمیتی ندارد، درحالی‌که هزینه‌های ضروری مانند اجاره و درمان طی دو دهه گذشته بسیار سریع‌تر رشد کرده‌اند.
لودویگ و تیمش شاخصی به نام هزینه واقعی زندگی (TLC) طراحی کرده‌اند که صرفا شامل نیازهای پایه مانند مسکن، مراقبت‌های درمانی، حمل‌ونقل، مواد غذایی، مراقبت از کودکان، اینترنت و مخارج شخصی است. از سال ۲۰۰۱ تاکنون، این شاخص ۱.۳ برابر سریع‌تر از CPI رشد کرده است. برای مثال، هزینه مسکن در CPI طی ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۳ حدود ۹۰ درصد افزایش یافته، اما در TLC این رشد ۱۳۱ درصد بوده است. همچنین، TLC هزینه‌های درمان را تنها بر اساس پرداخت‌های مستقیم خانوارها و سهم آنها از حق بیمه اندازه‌گیری می‌کند که نتیجه آن نشان‌دهنده تقریبا سه برابر شدن هزینه‌های درمان است؛ درحالی‌که CPI تنها دو برابر شدن آن را گزارش می‌دهد.
به گفته لودویگ، این تفاوت‌ها باعث شده است قدرت خرید کارگران عملا راکد بماند یا حتی کاهش یابد. اگر دستمزدها بر اساس TLC تعدیل شوند، نشان می‌دهند که درآمد واقعی کارگران متوسط در ۲۰ سال گذشته کاهش یافته است.
