مصر و کویت به جذب سرمایه از طریق اوراق می‌پردازند
ورود توفانی MENA به بازار اوراق جهانی
کویت پس از هشت سال وقفه به بازار بین‌المللی بازگشته است. این کشور که بیشترین سرانه تولید نفت را در جهان دارد، برای انتشار اوراق سه، پنج و ده‌ساله برنامه‌ریزی کرده و تقاضا برای این اوراق بیش از ۲۰میلیارد دلار بوده است. نرخ بازدهی اولیه این اوراق حدود ۰.۷ واحد درصد بالاتر از اوراق خزانه آمریکا در کوتاه‌ترین سررسید و ۰.۸۵ واحد درصد برای بلندترین سررسید اعلام شده است. این نخستین اوراق یوروباند کویت از سال ۲۰۱۷ به بعد خواهد بود. بازگشت کویت به بازارهای جهانی پس از تصویب قانونی در ماه مارس امکان‌پذیر شد؛ قانونی که سال‌ها به دلیل اختلافات سیاسی به تعویق افتاده بود.
کویت تنها یک اوراق دلاری فعال دارد که در سال ۲۰۲۷ سررسید می‌شود و ارزش آن ۴.۵میلیارد دلار است. صندوق بین‌المللی پول نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی کویت را کمتر از ۱۰ درصد برآورد کرده، هرچند انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۰ این رقم به حدود ۲۵ درصد برسد؛ سطحی که هنوز نسبت به اغلب کشورهای صادرکننده اوراق پایین است. در ژوئن گذشته نیز وزارت دارایی کویت مذاکراتی با بانک‌ها برای تامین حدود ۶میلیارد دلار آغاز کرده بود. در حال حاضر مدیریت فروش اوراق جدید بر عهده بانک‌هایی همچون سیتی‌گروپ، گلدمن ساکس، HSBC، جی‌پی مورگان و میزوهو است.
مصر نیز با وجود بحران اقتصادی سنگین، به انتشار اوراق اسلامی دلاری روی آورده تا منابع مالی خود را متنوع کند. این کشور پیشنهادهایی بیش از ۸.۹میلیارد دلار برای اوراق سه و هفت‌ساله دریافت کرده و پیش‌بینی می‌شود حدود ۱.۵میلیارد دلار اوراق منتشر کند. نرخ بهره پیشنهادی این اوراق به‌ترتیب ۶.۳۷ درصد و ۸ درصد است.
همزمان بحرین نیز بانک‌هایی را برای انتشار اوراق دلاری با سررسیدهای هشت و دوازده‌ساله مامور کرده است. در الجزایر نیز قرار است حدود ۲.۳میلیارد دلار اوراق اسلامی (معادل ۲۹۷میلیارد دینار) منتشر شود که تنها به سرمایه‌گذاران داخلی عرضه خواهد شد. این اقدام برای الجزایر که عضو اوپک است، بی‌سابقه قلمداد می‌شود.
به طور کلی، بازگشت کویت پس از سال‌ها غیبت و تلاش مصر برای تامین مالی در بحبوحه بحران اقتصادی، نشان‌دهنده اهمیت فزاینده بازار اوراق قرضه برای کشورهای منطقه است. این تحرکات، استفاده از فرصت ایجادشده در سایه کاهش تدریجی نرخ‌های بهره جهانی و عطش سرمایه‌گذاران برای بازدهی بالاتر را آشکار می‌سازد. علاوه بر این، این بازارها هنوز اشباع نشده‌اند و برای سرمایه‌گذارانی که قصد تقسیم ریسک و تنوع بخشی به سبد خود را دارند، از مزیت رقابتی زیادی برخوردار هستند.
