رقابت بر سر کرسی‌های بانک مرکزی اروپا آغاز شد؛
تغییر مدیریت نهاد پولی یورو
این تغییرات، رقابت سنگینی را میان پایتخت‌های حوزه یورو برای تصاحب قدرتمندترین سمت‌های سیاستگذاری پولی اروپا به راه انداخته است. اولین صندلی که آزاد خواهد شد، معاونت لوئیس گوئندوس از اسپانیا در ماه مه ۲۰۲۶ است و سپس در سال ۲۰۲۷، خود لاگارد به همراه فیلیپ لین، اقتصاددان ارشد از ایرلند و ایزابل اشنابل از آلمان به پایان‌دوره هشت‌ساله‌شان می‌رسند. این تحولات همزمان با پایان‌دوره پاول در فدرال‌رزرو رخ می‌دهد و دو سوی اقیانوس اطلس را به میدان رقابت همزمان تبدیل کرده است. بانک مرکزی اروپا، آماده است تا از بروکسل بخواهد فرآیند رسمی جایگزینی گوئندوس را آغاز کند و وزرای دارایی حوزه یورو این هفته بحث را شروع خواهند کرد.
ملیت و موضع سیاست پولی معاون بعدی، نقش مهمی در شکل‌گیری جانشین لاگارد خواهد داشت، با توجه به تعادل پیچیده قدرت میان ۲۱عضو حوزه یورو. ریاست ECB یکی از پردرآمدترین مشاغل در بوروکراسی اتحادیه اروپا است با حقوق پایه ۴۶۶ هزار یورو در سال به علاوه مزایا و مبلغ شش رقمی از هیات‌مدیره بانک تسویه حساب‌های بین‌المللی. در پشت صحنه نهادهای پولی اروپا، رقابت برای جانشینی لاگارد آغاز شده و دو مدعی اصلی عبارتند از کلاس نات، رئیس سابق بانک مرکزی هلند و یوآخیم ناگل، رئیس بوندس‌بانک آلمان. سومین گزینه، پابلو هرناندز از اسپانیا است که اکنون مدیرکل بانک تسویه حساب‌های بین‌المللی است و به عنوان یک اقتصاددان دانشگاهی مورد احترام شناخته می‌شود.
بازتاب کامل طیف کشورهای اروپایی در هیات اجرایی ECB وظیفه پیچیده‌ای است. قاعده نانوشته‌ای وجود دارد که هیچ کشوری نمی‌تواند دو کرسی داشته باشد و دولت‌ها به دنبال تعادل میان مواضع انقباضی و انبساطی هستند. کشورهای شرقی اروپا و بالتیک که از سال ۲۰۰۷ به یورو پیوسته‌اند، حالا برای اولین بار صدای خود را بلند کرده‌اند و لتونی علنا برای یک کرسی رقابت می‌کند.
تعادل جنسیتی نیز عامل مهمی است، زیرا از سال ۱۹۹۸ تاکنون تنها ۱۹ درصد از ۲۶ عضو هیات اجرایی، زن بوده‌اند. فرانسه و پارلمان اروپا بر این مساله تاکید دارند. لاگارد که امسال شایعات خروج زودرس خود را رد کرد، در اکتبر از کلاوس نات به عنوان جانشین احتمالی تمجید کرد و گفت او هوش، استقامت و توانایی همراه کردن مردم را دارد. ناگل نیز در حال لابی با برلین است و اخیرا سخنرانی‌هایی در یونان، اسپانیا، هند و آمریکا با موضوعاتی مانند آماده‌سازی اروپا برای نقش جدید جهانی‌اش انجام داده. آلمان که بزرگ‌ترین عضو حوزه یورو است، هیچ‌گاه ریاست ECB را نداشته و حالا معتقد است وقت یک رئیس آلمانی رسیده است.
