شیفت جهان به‌سوی شانگهای

بانک توسعه شانگهای می‌تواند با ارائه خطوط اعتباری بدون پیش‌شرط‌های سیاسی، شاهرگ حیاتی برای اقتصادهای تحت تحریم و ابزاری برای محافظت از سرمایه‌گذاری‌های چین در چارچوب ابتکار «کمربند و جاده» باشد. در بعد سیاسی نیز، رونمایی از «ابتکار حکمرانی جهانی» در بستر شانگهای و نه سازمان ملل، حامل این پیام صریح است که چین سازمان‌هایی را که در آنها نفوذ بیشتری دارد، به‌عنوان کاتالیزورهای اصلی اصلاح نظم جهانی می‌بیند.

این اجلاس که با دیدارهای دوجانبه مهمی همچون ملاقات گرم شی و مودی پس از هفت سال همراه بود، نشان داد که چگونه سیاست‌های تقابلی غرب، رقبای منطقه‌ای را به یکدیگر نزدیک‌تر می‌کند. سازمان همکاری شانگهای با تاکید بر «روح شانگهای» و مخالفت با ذهنیت جنگ سرد، خود را به‌عنوان صدای «جنوب جهانی» و جایگزینی برای مدل‌های توسعه غربی معرفی می‌کند. موفقیت این چشم‌انداز بلندپروازانه به توانایی سازمان در تبدیل نمادگرایی سیاسی به ظرفیت مالی و نهادینه کردن همکاری‌های عملی بستگی دارد؛ چالشی که اجلاس تیانجین را به نقطه‌عطفی در مسیر حرکت جهان به سوی یک نظام چندقطبی مالی و سیاسی تبدیل کرده است.