عکس لید copy

 این وضعیت سبب شده سالن‌های سینمایی یکی بعد از دیگری با مشکل کاهش درآمد مواجه شوند و حیاتشان به خطر بیفتد. هم‌زمان، مخاطبان و مصرف‌کنندگان این کالای فرهنگی اعتراض می‌کنند که با افزایش قیمت بلیت سالن‌ها، سینما از سبد خانواده‌ها حذف می‌شود، چراکه قدرت خرید خانوارها با هر جهش تورمی کاهش یافته و به همین دلیل، بسیاری از خانواده‌ها نمی‌توانند فیلم‌های در حال اکران را در سینما تماشا کنند.

در واقع، سمت تقاضای صنعت سینما هم مانند رشته فعالیت‌های صنعتی از قِبَل تورم کوچک شده است. در آن روی دیگر سکه، فیلم‌سازان و سالن‌داران هم نگران ادامه حیات خود هستند. فیلم و سینما صرفا پدیده‌های فرهنگی نیستند؛ سال‌هاست که سیاستگذاران، سرمایه‌گذاران و مصرف‌کنندگان کالاهای فرهنگی را ذیل صنعت فرهنگ معرفی می‌کنند؛ صنعتی که هزینه‌بر و پرریسک است اما در مقابل، می‌تواند رشد قابل‌توجهی نصیب اقتصاد کشور کند.

«باشگاه اقتصاددانان» روزنامه «دنیای اقتصاد» در این پرونده، تلاش دارد سینمای ایران را با عینک عدد و رقم بررسی کرده و همچنین به این پرسش پاسخ دهد که چرا صنعت سینمای ایران وضعیت مطلوبی ندارد.