عکس لید copy

پیروزی او از جهات بسیاری پرسروصدا بود؛ دونالد ترامپ، رئیس‎جمهور آمریکا «کمونیست» خطابش کرده بود و بارها به سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی او حمله کرده بود و هشدار داده بود که در صورت پیروزی ممدانی، بودجه فدرال نیویورک را به حداقلِ لازم کاهش خواهد داد. در حوزه سیاست خارجی نیز، ممدانی به دلیل دیدگاه‌های انتقادی‌اش نسبت به اسرائیل و نتانیاهو، خبرساز شده بود. وعده‌های انتخاباتی او مانند اتوبوس‌های رایگان موضوع بحث بسیاری از محافل سیاسی و اقتصادی شده بود.

نظرات پیرامون این پیروزی بسیار متفاوت است؛ گروهی نگران از دست رفتن آزادی‌های اقتصادی و پیروزی پوپولیسم هستند و گروهی پیروزی ممدانی را از نقاط قوت آزادی‌های سیاسی و دموکراسی در آمریکا ارزیابی می‌کنند. گروهی معتقدند که پیروزی ممدانی و اجرای سیاست‌های سوسیالیستی مدنظر او، در آینده باعث چرخش آرا به سمت حزب جمهوری‌خواه خواهد شد و در مقابل گروهی دیگر بر این باورند که این اتفاق مقدمه‌ای برای پیروزی یک چپ‌گرا در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری خواهد بود.

بررسی چرایی و چگونگی پیروزی ممدانی نیز بسیار بحث‌برانگیز بوده است؛ آیا صرفا وعده‌های اقتصادی سبب پیروزی او شدند یا انتخاب او نشان‌دهنده وجود کمبودها و نگرانی‌هایی در جامعه آمریکاست؟ یا از منظر دیگر، پیروزی ممدانی ریشه در ضعف‌ها و خطاهای رقبای او دارد؟ پرونده امروز باشگاه اقتصاددانانِ «دنیای اقتصاد» به دنبال پاسخ به همین نگرانی‌ها و چرایی و چگونگی پیروزی ممدانی است.