شرکتهای کوچک در سال ۲۰۲۴ بیش از ۴۰ درصد حملات دیجیتال را تجربه کردند
حفاظ بیمهای حملات سایبری
در چنین شرایطی، بیمه سایبری خُرد به‌‌‌‌‌عنوان یکی از ابزارهای نوین صنعت بیمه عمل می‌‌‌‌‌کند و امنیت و عدالت دیجیتال را ارتقا می‌‌‌‌‌دهد. این نوع بیمه با طراحی ساده، حق‌‌‌‌‌بیمه‌‌‌‌‌های کم‌‌‌‌‌هزینه و فرآیند کاملا دیجیتال دسترسی طبقات مختلف را افزایش می‌‌‌‌‌دهد و به گروه‌‌‌‌‌هایی که پیش‌‌‌‌‌تر محروم بودند، پوشش مالی ارائه می‌‌‌‌‌کند.
بیمه سایبری خرد پوشش‌‌‌‌‌های کاربردی ارائه می‌‌‌‌‌دهد و نیاز کاربران کوچک را پاسخ می‌‌‌‌‌دهد. این بیمه خسارات ناشی از حملات باج‌‌‌‌‌افزاری و برداشت غیرمجاز از حساب‌‌‌‌‌ها را جبران می‌‌‌‌‌کند، داده‌‌‌‌‌های رمزگذاری‌‌‌‌‌شده را بازیابی می‌‌‌‌‌کند، زیان ناشی از کلاهبرداری‌‌‌‌‌های آنلاین را جبران می‌‌‌‌‌کند و پشتیبانی فنی فوری هنگام وقوع حادثه ارائه می‌‌‌‌‌دهد. این مدل بیمه‌‌‌‌‌گری در بسیاری از کشورها اثر مالی حملات سایبری بر زندگی روزمره مردم را کاهش می‌‌‌‌‌دهد و تاب‌‌‌‌‌آوری کسب‌‌‌‌‌وکارهای کوچک را افزایش می‌‌‌‌‌دهد.
اهمیت توسعه این نوع بیمه فقط به جبران خسارت محدود نمی‌‌‌‌‌ماند؛ بیمه سایبری خرد کاربران را در مدیریت ریسک‌‌‌‌‌های دیجیتال توانمند می‌‌‌‌‌سازد، وابستگی آنها به منابع غیررسمی جبران خسارت را کاهش می‌‌‌‌‌دهد و اتصال صنعت بیمه به زیست‌‌‌‌‌بوم فین‌‌‌‌‌تک و امنیت سایبری را تقویت می‌‌‌‌‌کند. همین ویژگی‌‌‌‌‌ها باعث می‌‌‌‌‌شود که بیمه سایبری خرد در بسیاری از کشورها به یکی از حلقه‌‌‌‌‌های کلیدی توسعه اقتصاد دیجیتال تبدیل شود و در سیاست‌‌‌‌‌گذاری‌‌‌‌‌های نوین مورد توجه قرار گیرد.
در این راستا، یادداشت دکتر وحید نوبهار، عضو رسمی انجمن بین‌‌‌‌‌المللی بیمه‌‌‌‌‌گران مهندسی، و دکتر محسن امیری، عضو هیات علمی دانشگاه، اهمیت بیشتری پیدا می‌‌‌‌‌کند و نگاه تازه‌‌‌‌‌ای به این موضوع ارائه می‌‌‌‌‌دهد.
حفاظت سایبری برای همه
مخاطرات سایبری (Cyber Risks) محدود به شرکتهای بزرگ و زیرساخت‌‌‌‌‌های حیاتی نیستند و نفوذ بدافزارها، باج‌‌‌‌‌افزارها، فیشینگ، سرقت داده و حملات مهندسی اجتماعی حتی کسب‌‌‌‌‌وکارهای کوچک، استارت‌‌‌‌‌آپ‌‌‌‌‌ها و کاربران فردی را نیز در معرض زیان‌‌‌‌‌های مالی و اعتباری قرار داده است. بیمه سایبری خُرد (Micro Cyber Insurance) به‌‌‌‌‌عنوان یک گام ضروری در مدیریت ریسک دیجیتال، تلاش برای عمومی‌‌‌‌‌کردن امنیت سایبری و فراهم‌‌‌‌‌سازی پوشش مالی است برای گروه‌‌‌‌‌هایی که پیش‌‌‌‌‌تر از این نوع حمایت‌‌‌‌‌ها محروم بوده‌‌‌‌‌اند.
این شاخه از بیمه، همان‌‌‌‌‌گونه که بیمه‌‌‌‌‌های خُرد سلامت یا کشاورزی، گروه‌‌‌‌‌های کم‌‌‌‌‌درآمد را هدف قرار می‌‌‌‌‌دهند، در پی آن است که اقشار آسیب‌‌‌‌‌پذیر دیجیتال را تحت پوشش قرار دهد؛ دارایی اصلی آنها اطلاعات است، اما توان مالی لازم برای خرید بیمه‌‌‌‌‌نامه‌‌‌‌‌های پرهزینه سایبری را ندارند. بیمه سایبری خُرد زیرمجموعه بیمه‌‌‌‌‌های سایبری است که با هدف ارائه پوشش‌‌‌‌‌های ساده، ارزان و هدفمند برای ریسک‌‌‌‌‌های دیجیتال طراحی شده است.
این نوع بیمه برای افراد، مشاغل خُرد، استارت‌‌‌‌‌آپ‌‌‌‌‌های نوپا، فروشندگان برخط و فریلنسرها عرضه می‌‌‌‌‌شود. پوشش‌‌‌‌‌های الگوی کلاسیک بیمه سایبری شامل خسارات ناشی از نفوذ، اختلال سیستم‌‌‌‌‌ها، افشای داده‌‌‌‌‌های مشتریان و از کار افتادن خدمات دیجیتال است، لکن طراحی بیمه‌‌‌‌‌نامه مدل خُرد بر مبنای اصول مقیاس‌‌‌‌‌پذیری، سادگی در تعهدات و دسترسی از طریق سکوهای برخط و هوشمند انجام می‌‌‌‌‌شود.
سپر مالی کسب‌‌‌‌‌وکارهای آنلاین
تهدیدهای سایبری به موازات گسترش اقتصاد دیجیتال نیز در مقیاس‌‌‌‌‌های متنوعی رشد یافته‌‌‌‌‌اند. بیش از چهل درصد حملات سایبری که در سال ۲۰۲۴ گزارش‌‌‌‌‌شده متوجه شرکتهای کوچک بوده که اغلب این شرکت‌ها فاقد واحد امنیت اطلاعات یا بودجه اختصاصی برای حفاظت دادهها هستند. لذا بیمه سایبری خُرد نقش حیاتی در تحقق عدالت دیجیتال ایفا می‌‌‌‌‌کند و یکی از کارآمدترین ابزارهای افزایش تاب‌‌‌‌‌آوری و امنیت در میان کاربران خُرد و کسب‌‌‌‌‌وکارهای کوچک به شمار می‌‌‌‌‌رود. ماهیت این بیمه مبتنی بر تقویت توان بازیابی مالی و عملیاتی کاربران پس از وقوع حملات سایبری است.
هنگامی که یک فروشگاه برخط یا فرد ارائه‌‌‌‌‌دهنده خدمات هوشمند با نفوذ یا از کار افتادن سیستم خود مواجه می‌‌‌‌‌شود، اغلب منابع مالی لازم برای جبران خسارت، بازیابی دادهها یا بازسازی اعتبار دیجیتال را در اختیار ندارد. بیمه سایبری خُرد با پرداخت سریع خسارات و ارائه خدمات فنی اضطراری موجب می‌‌‌‌‌شود چرخه فعالیت اقتصادی فرد یا کسب‌‌‌‌‌وکار در کوتاه‌‌‌‌‌ترین زمان ممکن به وضعیت عادی بازگردد که از آن به عنوان افزایش تاب‌‌‌‌‌آوری دیجیتال یاد می‌‌‌‌‌شود. همچنین این بیمه‌‌‌‌‌ها علاوه بر ایفای نقش جبران‌‌‌‌‌کننده،کارکرد آموزشی و فرهنگی نیز ایفا می‌‌‌‌‌کنند. بسیاری از شرکتهای بیمه‌‌‌‌‌گر خُرد در کنار ارائه پوشش مالی، بسته‌‌‌‌‌های آموزشی، هشدارهای امنیتی و دستورالعمل‌‌‌‌‌های پیشگیرانه در اختیار بیمه‌‌‌‌‌گذاران قرار می‌‌‌‌‌دهند. این اقدامات باعث ارتقای آگاهی سایبری در میان کاربران می‌‌‌‌‌شود و آنان را از رفتارهای پرخطر در فضای مجازی همانند کلیک روی لینک‌‌‌‌‌های مشکوک یا ذخیره‌‌‌‌‌سازی اطلاعات حساس بدون رمزگذاری بازمی‌‌‌‌‌دارد.
بیمه سایبری خُرد ضمن جبران خسارات احتمالی، نقش یک برنامه آموزشی گسترده در ارتقای سواد دیجیتال جامعه نیز ایفا می‌‌‌‌‌کند. همچنین گسترش این نوع بیمه‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌تواند به کاهش بار مالی دولت‌‌‌‌‌ها منجر شود. پس از وقوع حملات سایبری گسترده به کسب‌‌‌‌‌وکارهای خُرد، دولت‌‌‌‌‌ها ناچار به پرداخت یارانه، وام یا تسهیلات حمایتی برای جبران زیان‌‌‌‌‌ها هستند. توسعه بیمه سایبری خرد به‌‌‌‌‌تدریج این مسوولیت را از دوش دولت برداشته و به بخش خصوصی واگذار می‌‌‌‌‌کند.
لذا هزینه‌‌‌‌‌های عمومی کاهش یافته و بودجه‌‌‌‌‌های دولتی می‌‌‌‌‌تواند به سمت برنامه‌‌‌‌‌های پیشگیرانه و ارتقای زیرساخت‌‌‌‌‌های امنیتی هدایت شود. از سوی دیگر بیمه سایبری خُرد پلی میان صنعت بیمه سنتی و زیست‌‌‌‌‌بوم اقتصاد دیجیتال ایجاد می‌‌‌‌‌کند. این نوع بیمه با حضور در سکوهای تجارت الکترونیک، اپلیکیشن‌‌‌‌‌های مالی و خدمات برخط توانسته نسل جدیدی از کاربران را وارد زیست بوم بیمهای کند. لذا ضریب نفوذ بیمه در بخش دیجیتال افزایش می‌‌‌‌‌یابد و صنعت بیمه که در دهه‌‌‌‌‌های گذشته بیشتر با بخش‌‌‌‌‌های سنتی اقتصاد در ارتباط بود، اکنون با کاربران برخط و کارآفرینان فناورانه نیز پیوند می‌‌‌‌‌خورد.
باید گفت بیمه سایبری خُرد از ظرفیت فناوری‌‌‌‌‌های نوین همچون داده‌‌‌‌‌کاوی و تحلیل رفتار دیجیتال برای ارزیابی هوشمند ریسک بهره می‌‌‌‌‌گیرد. شرکت بیمه‌‌‌‌‌گر از داده‌‌‌‌‌های واقعی درباره الگوهای رفتاری کاربران در فضای مجازی، نوع استفاده از نرم‌‌‌‌‌افزارها و میزان رعایت استانداردهای امنیتی بهره می‌‌‌‌‌برد تا برای هر کاربر، سطح ریسک را به‌‌‌‌‌صورت پویا و شخصی‌‌‌‌‌سازی‌‌‌‌‌شده تعیین کند. این تحول فناورانه دقت در تعیین حق بیمه را افزایش می‌‌‌‌‌دهد و نیز امکان طراحی بیمه‌‌‌‌‌نامه‌‌‌‌‌های منعطف و متناسب با سطح ریسک واقعی را نیز فراهم می‌‌‌‌‌سازد.
نگاهی به چالش‌‌‌‌‌های پیاده‌‌‌‌‌سازی
چالش مهم مساله ارزیابی ریسک است که در بیمه‌‌‌‌‌های خُرد، حجم داده و تاریخچه سایبری کاربران اندک است؛ لذا تعیین دقیق حق بیمه دشوار می‌‌‌‌‌شود. به‌‌‌‌‌ویژه در کشورهایی که زیرساخت تحلیل داده‌‌‌‌‌های امنیتی محدود است، این ارزیابی می‌‌‌‌‌تواند غیردقیق باشد. همچنین چالش آگاهی و اعتماد، جدی است بدین معنا که بسیاری از کاربران خُرد تصور می‌‌‌‌‌کنند که حملات سایبری فقط متوجه سازمان‌‌‌‌‌های بزرگ بوده و تمایلی به پرداخت حق بیمه حتی با مبالغ کم ندارند. از سوی دیگر باید به مشکلات حقوقی و تعهدات بیمه‌‌‌‌‌گر اشاره کرد که در بیمه سایبری خُرد باید روشن شود که چه نوع زیان‌‌‌‌‌هایی همچون زیان اعتباری ناشی از افت اعتبار و شهرت و یا خسارات مالی مستقیم قابل جبران است.
چالش دیگر مساله حاکمیت داده است. بیمه‌‌‌‌‌گر برای تحلیل ریسک باید به داده‌‌‌‌‌های دیجیتال کاربران دسترسی داشته باشد لکن این امر می‌‌‌‌‌تواند با اصول حریم خصوصی در تعارض باشد. همچنین ریسک تجمیعی را باید مدنظر داشت که در صورت وقوع حمله‌‌‌‌‌ای گسترده به زیرساخت‌‌‌‌‌های ابری یا سکوهای مشترک، بیمه‌‌‌‌‌گر ممکن است با خسارات هم‌‌‌‌‌زمان و عظیم مواجه شود که توانگری مالی او را تهدید کند.
تجربه‌‌‌‌‌های موفق جهانی
برخی شرکتهای بزرگ بیمه گر در اروپا و آسیا تلاش کرده‌‌‌‌‌اند تا مفهوم بیمه سایبری خُرد را از سطح نظری به مرحله اجرا برسانند و الگوهای عملی برای حمایت از کاربران خُرد و کسب‌‌‌‌‌وکارهای کوچک ایجاد کنند. یکی از نمونه‌‌‌‌‌های شاخص در این حوزه، طرح شرکت آلیانز در آلمان و لهستان پیاده‌‌‌‌‌سازی شده است.
این طرح به‌‌‌‌‌ویژه برای فریلنسرها و فروشندگان برخط طراحی شده و خسارات ناشی از نفوذ به حساب‌‌‌‌‌های تجاری، افشای داده‌‌‌‌‌های مشتریان و یا از کار افتادن سکوهای فروش اینترنتی را تحت پوشش قرار می‌‌‌‌‌دهد. بیمه‌‌‌‌‌نامه‌‌‌‌‌های این طرح به‌‌‌‌‌گونه‌‌‌‌‌ای تنظیم شده‌‌‌‌‌اند که هم از نظر مالی برای کاربران خُرد مقرون‌‌‌‌‌به‌‌‌‌‌صرفه باشند و هم در فرآیند صدور و ارزیابی خسارت، پیچیدگی‌‌‌‌‌های معمول بیمه‌‌‌‌‌های سایبری را نداشته باشند. شرکت AXA فرانسه نیز گامی موثر در گسترش بیمه سایبری خُرد برداشته است.
طرح این شرکت با همکاری سکوهای تجارت الکترونیک و استارت‌‌‌‌‌آپ‌‌‌‌‌های فناوری مالی، خدمات بیمهای را در قالب اشتراک‌‌‌‌‌های ماهانه با هزینه‌‌‌‌‌ای اندک ارائه می‌‌‌‌‌دهد. کاربران این طرح بدون نیاز به مراجعه حضوری می‌‌‌‌‌توانند از طریق سکوهای برخط، بیمه‌‌‌‌‌نامه خود را خریداری و در صورت وقوع حادثه، خسارت را به‌‌‌‌‌صورت هوشمند اعلام کنند. این الگوهای توزیع دیجیتال بیمه‌‌‌‌‌نامه، علاوه بر کاهش هزینه‌‌‌‌‌های اجرایی، به افزایش ضریب نفوذ بیمه در میان فعالان فضای مجازی نیز کمک کرده است.
شرکت بیمه ICICI Lombard در هند با همکاری شرکتهای فین‌‌‌‌‌تک، نوعی بیمه سایبری خرد ویژه کاربران تلفن همراه ارائه کرده است. این طرح با تمرکز بر ریسک‌‌‌‌‌های رایج در میان کاربران خُرد همانند کلاهبرداری اینترنتی، فیشینگ، دسترسی غیرمجاز به حساب‌‌‌‌‌های برخط و سوءاستفاده از کیف پول‌‌‌‌‌های دیجیتال طراحی شده است. نکته برجسته در این الگو سهولت دسترسی و هزینه بسیار پایین آن است که سبب شده‌میلیون‌‌‌‌‌ها کاربر تلفن همراه در هند بتوانند بدون نیاز به فرآیندهای پیچیده خود را در برابر تهدیدهای سایبری بیمه کنند.
تجارب یادشده نشان می‌‌‌‌‌دهد که استفاده هم‌‌‌‌‌زمان از فناوری مالی، داده‌‌‌‌‌کاوی رفتاری و طراحی ساده بیمه‌‌‌‌‌نامه‌‌‌‌‌ها توانسته است الگوی کارآمد از حفاظت دیجیتال برای اقشار خرد و کاربران آسیب‌‌‌‌‌پذیر ایجاد کند. این الگوها نشان می‌‌‌‌‌دهند که بیمه سایبری خرد، اگر بر پایه فناوری، آموزش و ارزیابی هوشمند ریسک استوار شود می‌‌‌‌‌تواند به یکی از ارکان اصلی تاب‌‌‌‌‌آوری دیجیتال در جوامع معاصر تبدیل گردد به‌‌‌‌‌ویژه در کشورهایی که بخش عمده‌‌‌‌‌ای از نیروی کار در فضای برخط فعالیت می‌‌‌‌‌کنند و امنیت دادهها به یکی از مولفه‌‌‌‌‌های حیاتی ثبات اقتصادی بدل شده است.
مسیر توسعه در ایران
از آنجا که بخش قابل‌‌‌‌‌توجهی از فعالیت‌‌‌‌‌های مالی و تجاری کشور از طریق بسترهای برخط، پرداخت‌‌‌‌‌های همراه بانک و سکوهای تجارت الکترونیک انجام می‌‌‌‌‌شود، زمینه‌‌‌‌‌ای مساعد برای رشد و استقرار بیمه سایبری خُرد به وجود آمده است. بر این اساس باید گفت تحقق واقعی و پایدار این نوع بیمه نیازمند مجموعه‌‌‌‌‌ای از اقدامات هماهنگ، نظام‌‌‌‌‌مند و میان‌‌‌‌‌بخشی است تا از تبدیل شدن آن به طرح نمادین جلوگیری شود.
نخستین گام ضروری، تدوین چارچوب مقرراتی و نظارتی ویژه بیمه سایبری خُرد است که از سوی بیمه مرکزی و در تعامل مستقیم با مرکز ملی فضای مجازی و نهادهای مرتبط با سیاست‌‌‌‌‌گذاری امنیت اطلاعات باید انجام گیرد. این چارچوب، حدود پوشش‌‌‌‌‌های بیمهای، تعهدات بیمه‌‌‌‌‌گر و بیمه‌‌‌‌‌گذار و الزامات مربوط به نگهداری و استفاده از داده‌‌‌‌‌های هوشمند را به‌‌‌‌‌صورت شفاف مشخص می‌‌‌‌‌سازد. بدون این شفافیت حقوقی، بیمه‌‌‌‌‌گران در معرض ریسک‌‌‌‌‌های حقوقی و اعتباری قرار خواهند گرفت و کاربران نیز اعتماد کافی به خرید چنین بیمه‌‌‌‌‌نامه‌‌‌‌‌ای نخواهند داشت.
مرحله بعدی ایجاد زیرساخت ملی داده‌‌‌‌‌های امنیتی است. بیمه سایبری خُرد بدون وجود پایگاه‌‌‌‌‌های داده معتبر درباره تهدیدهای سایبری، حوادث امنیتی و رفتار دیجیتال کاربران، امکان ارزیابی دقیق ریسک را نخواهد داشت. همکاری بیمه گران با شرکتهای امنیت سایبری، اپراتورهای فناوری و مراکز تحلیل تهدید می‌‌‌‌‌تواند بستری برای تشکیل بانک اطلاعات تهدیدهای سایبری باشد که نقش مهمی در قیمت‌‌‌‌‌گذاری و طراحی پوشش‌‌‌‌‌های بیمهای خواهد داشت.
می‌توان در ادامه گفت که طراحی الگوهای همکاری میان شبکه بانکی، شرکتهای بیمه گر و استارت‌‌‌‌‌آپ‌‌‌‌‌های فین‌‌‌‌‌تک، یکی از الزامات بنیادین توسعه این نوع بیمه است. تلفیق خدمات بانکی و بیمهای در قالب همکاری بانک-بیمه-فین تک (Bancassurance–FinTech Collaboration) می‌‌‌‌‌تواند بیمه سایبری خُرد را به‌‌‌‌‌صورت خودکار و در لحظه، هم‌‌‌‌‌زمان با تراکنش‌‌‌‌‌های مالی دیجیتال یا افتتاح حساب‌‌‌‌‌های برخط ارائه کند. به عنوان نمونه کاربر هنگام نصب همراه بانک یا افتتاح کیف پول الکترونیک می‌‌‌‌‌تواند به‌‌‌‌‌طور خودکار تحت پوشش بیمه سایبری قرار گیرد. به موازات این اقدامات ارتقای آگاهی عمومی نسبت به اهمیت امنیت داده و ضرورت بیمه‌‌‌‌‌گری سایبری نقشی کلیدی دارد.
بخش قابل‌‌‌‌‌توجهی از کاربران فضای مجازی هنوز به‌‌‌‌‌درستی از ابعاد خطرات سایبری آگاه نیستند و بیمه را تنها برای دارایی‌‌‌‌‌های فیزیکی تصور می‌‌‌‌‌کنند. آموزش‌‌‌‌‌های رسانه‌‌‌‌‌ای، تولید محتوای آموزشی در فضای مجازی و گنجاندن مفاهیم امنیت داده در برنامه‌‌‌‌‌های آموزشی رسمی و غیررسمی می‌‌‌‌‌تواند زمینه فرهنگی لازم برای پذیرش این نوع بیمه را فراهم آورد. همچنین ضروری است که برای تضمین پایداری مالی و جلوگیری از آسیب‌‌‌‌‌پذیری بیمه‌‌‌‌‌گران خُرد در برابر حوادث گسترده و هم‌‌‌‌‌زمان، ایجاد صندوق اتکایی سایبری ملی (Cyber Reinsurance Fund) در اولویت قرار گیرد.
این صندوق می‌‌‌‌‌تواند ریسک‌‌‌‌‌های تجمیعی ناشی از حملات وسیع به زیرساخت‌‌‌‌‌های فناوری را میان چندین نهاد بیمه‌‌‌‌‌گر و دولت توزیع کند و توانگری مالی صنعت بیمه کشور را در برابر بحران‌‌‌‌‌های بزرگ سایبری افزایش دهد. لذا توسعه بیمه سایبری خُرد در کشور یک پروژه فناورانه و راهبرد ملی برای حفاظت از سرمایه دیجیتال کشور است. موفقیت این راهبرد در گرو هم‌‌‌‌‌افزایی میان شرکتهای بیمه گر، شبکه بانکی، نهادهای فناوری و سیاست‌‌‌‌‌گذاری است و می‌‌‌‌‌تواند جایگاه صنعت بیمه کشور را به عنوان ستون مالی امنیت سایبری تثبیت کند.
حلقه گمشده امنیت دیجیتال پیدا شد؟
بیمه سایبری خُرد در عصر اقتصاد داده‌‌‌‌‌محور، ابزار راهبردی برای تحقق عدالت دیجیتال و تاب‌‌‌‌‌آوری اقتصادی در برابر تهدیدهای نوپدید است. این نوع بیمه می‌‌‌‌‌تواند حلقه مفقوده میان فناوری و بیمه‌‌‌‌‌گری را تکمیل کند و صنعت بیمه را از یک نهاد واکنشی به نهادی پیش‌‌‌‌‌دستانه و هوشمند بدل سازد.
همان‌‌‌‌‌طور که بیمه‌‌‌‌‌های خُرد کشاورزی، سلامت و عمر توانستند اقشار کم‌‌‌‌‌درآمد را وارد چرخه امنیت مالی کنند، در آینده‌‌‌‌‌ای نه‌‌‌‌‌چندان دور بیمه سایبری خُرد نیز قادر خواهد بود‌میلیون‌‌‌‌‌ها کاربر دیجیتال را از آسیب‌‌‌‌‌های اقتصادی ناشی از تهدیدهای سایبری مصون سازد. توسعه این نوع بیمه در صنعت بیمه کشور ضرورت فنی و سیاست اجتماعی برای حفاظت از سرمایه دیجیتال ملی است.
