بازخوانی زندگی زنان افغانستان
آرزو آریاپور
بازیگر
«حوا، مریم، عایشه» برای من اول به لحاظ محتوا و موضوع اهمیت دارد. فیلم دست روی روایت ساده‌ای از قشری از جامعه افغانستان گذاشته است که همواره سرخط اخبار و موضوع داغی برای بحث‌های حقوق بشری بوده‌اند، اما کمتر به روایت‌های واقعی و دغدغه‌های روزمره‌شان پرداخته شده. کمتر به بحث‌های مهمی چون حق انتخاب، حق تصمیم برای مادر شدن یا نشدن، پرداخته شده است. فیلم ادعایی ندارد، قهرمان‌سازی نمی‌کند و دنبال ماجراجویی و جذب مخاطب به هر قیمتی نیست. فیلم راوی مشاهده‌گری است که آرام و باحوصله به درون برش کوچکی از دنیای سه زن نفوذ می‌کند و روایتی ساده و آشنا را بر پرده ترسیم می‌کند. قصه زنانی که برای ما ناآشنا نیستند و شبیه هر یک را در دور و برمان کم ندیده‌ایم. با دغدغه‌ای مشترک که جنجالی و مگو است. مادر شدن برای زن در جامعه افغانستان وظیفه‌ای است که هویت و موقعیت اجتماعی‌اش را تضمین می‌کند، اما خودش تسلط چندانی بر انتخاب آن ندارد. فیلم، شجاعانه این روایت را به چالش می‌کشد و به زن‌های بی‌شماری، حق دیده شدن و شنیده شدن می‌دهد.
