بغداد؛ نقطه تعادل تهران-واشنگتن

این پایگاه در ادامه عنوان کرد اینکه چه کسی در نهایت کرسی نخست‌وزیری را به دست می‌آورد، نه تنها برای عراق، بلکه برای دو بلوک قدرت خارجی یعنی واشنگتن و تهران که این کشور را برای برنامه‌های خود برای کل خاورمیانه و فراتر از آن حیاتی می‌دانند، بسیار مهم است. بنابراین، پرسش اساسی اکنون اینجاست که در ادامه چه اتفاقی می‌افتد؟طبق قانون اساسی عراق در سال ۲۰۰۵، پس از تایید نتایج انتخابات، رئیس‌جمهور از پارلمان جدید منتخب می‌خواهد که ظرف ۱۵روز تشکیل جلسه دهد. در اولین جلسه، پارلمان با رای اکثریت مستقیم، رئیس و دو معاون را انتخاب می‌کند و سپس می‌تواند رئیس‌جمهور جدید را انتخاب کند، مشروط بر اینکه دو‌سوم آرا برای یک نامزد واحد وجود داشته باشد یا آنکه دوره ریاست جمهوری فعلی را تمدید کند.

در‌حال‌حاضر این شخص عبداللطیف رشید، سیاستمدار کرد و عضو اتحادیه میهنی کردستان است. پس از نهایی شدن این امر، رئیس‌جمهور جدید به بلوکی که بیشترین کرسی‌ها را در پارلمان جدید دارد، اجازه می‌دهد تا کابینه‌ای را به رهبری نامزد منتخب خود برای نخست‌وزیری تشکیل دهد.این رسانه در ادامه افزود: با این همه، السودانی راه آسانی برای پیشبرد برنامه‌‌ها و تشکیل دولت پیش رو ندارد. مشکل اصلی وی این است که بلوک ائتلاف بازسازی و توسعه بخشی از چارچوب هماهنگی گسترده‌تر شیعه‌محور است که شامل مجموعه‌ای از احزاب طرفدار ایران نیز می‌شود. در منتهی‌الیه این طیف، بلوک الصادقون با ۲۷ کرسی قرار دارد.

بلوک کمی میانه‌روتر طرفدار ایران، یعنی «دولت قانون»، نیز همین تعداد کرسی را به دست آورده است. «چارچوب هماهنگی» همچنین شامل بلوک‌های طرفدار ایران، یعنی سازمان بدر، اتحاد نیروهای ملی دولتی و سایر جناح‌های کوچک‌تر است. مشکل اینجاست که السودانی در طول سال گذشته به نظر می‌رسید که در تلاش بوده از ایران (و حامیان اصلی آن، چین و روسیه) دور شده و به سمت غرب  (و حضور مرکزی آن، ایالات متحده) گرایش پیدا کند. این امر در ورود مجدد چندین شرکت بزرگ نفت و گاز از غرب به عراق مشهود  است که قراردادهای عظیم اکتشاف و توسعه‌ای را که برای ساختار بخش هیدروکربن عراق حیاتی هستند، دریافت کرده‌اند.

اویل پرایس افزود: به گفته منابع حقوقی، این نزدیکی با غرب همچنین نقش کلیدی در دور نگه داشتن عراق از جنگ اخیر بین ایران و اسرائیل داشته است. نباید فراموش کرد که هم غرب و هم محور چین-روسیه-ایران، عراق را به عنوان یک فضای محوری در ساختار توازن قدرت خاورمیانه می‌بینند. از سوی دیگر، غرب این منطقه را به عنوان یک پل امنیتی حیاتی از ترکیه، عضو ناتو، به خاورمیانه و فراتر از آن می‌بیند.در نهایت، چنین به نظر می‌رسد که دولت آینده عراق با تضاد فراگیر منافع طرف‌های درگیر در سیاست این کشور مواجه است و تنها راهی که برای بغداد به منظور جلوگیری از تشدید تنش‌ها باقی می‌ماند، جلب حمایت طرفین با اتخاذ موضعی میانه‌رو و معتدل است. این در حالی است که بنا به گزارش اخیر موسسه واشنگتن برای مطالعات خاورمیانه، آمریکا می‌کوشد بار دیگر با فشار شدید بر بغداد، فضای فعالیت شبکه‌های نیابتی ایران را محدود کند، فشار‌هایی که شامل معرفی‌های جدید گروه‌های تروریستی، تحریم‌ها و رویکرد دیپلماتیک تندتری است که خلع سلاح گروه‌های شبه‌نظامی عراقی را مطالبه می‌کند.