گفتوگوهای مدیران ارشد رنونیسان با جنرال‌موتورز برای ائتلاف ادامه دارد
چه کسی سکان هدایت این ائتلاف‌را به عهده می‌گیرد؟
اگرچه کارلوس گون، مدیرعامل رنونیسان اعلام کرده هیچ علاقه‌ای به قبول این مسوولیت ندارد، اما هنوز هم همه نگاه‌ها به او دوخته شده است.
گون یکی از کاریزماتیک‌ترین مدیران صنعت خودرو است که از او به عنوان استاد نجات شرکت‌های در حال سقوط یاد می‌شود.
او پس از انتصاب به مدیرعاملی نیسان پس از انتقال ۴۰درصد سهام این شرکت به رنو فرانسه توانست در کمتر از پنج سال این شرکت را از در غلتیدن به ورطه ورشکستگی نجات دهد و شهرت خود را نیز تا حدود زیادی مدیون همین موفقیت است.
توانمندی او پس از آنکه به مدیریت هر دو شرکت رنو و نیسان گمارده شد باری دیگر به اثبات رسید و او را در فهرست مدیران بزرگ صنعت خودرو قرار داد.
اگرچه توانمندی‌های گون برزیلی‌الاصل جای تردید ندارد، اما همین شهرت و توانمندی یکی از جدی‌ترین موانعی است که بر سر راه ائتلاف جنرال‌موتورز و رنو نیسان قرار گرفته چرا که مدیران ارشد جنرال‌موتورز در دیترویت به گون به مثابه تهدیدی برای خود می‌نگرند.
اولین بار سی ژوئن بود که با انتشار خبر توصیه کرک گرگوریان، میلیاردر ارمنی و مالک ۹/۹ درصد کل سهام جنرال‌موتورز به هیات‌مدیره وریک واگونیر، مدیرعامل این شرکت برای بررسی ائتلاف احتمالی با رنونیسان و استفاده از تجربیات خوب این ائتلاف احتمال واگذاری پست مدیر عامل ائتلاف جدید به گون بر سر زبان‌ها افتاد.
در ادامه رنونیسان به خرید ۲۰درصد سهام جنرال‌موتورز با پرداخت سه‌میلیارد دلار ابراز علاقه کرد اما گون تاکید کرد به دنبال کسب کرسی مدیرعاملی مجموعه جدید نیست. گرگوریان اعلام کرده مخالفتی با سپردن پست مدیرعاملی ائتلاف جدید به گون ندارد، اما چه گون و چه واگونیر یا هر کس دیگری که به مدیرعاملی جنرال‌موتورز برسد برای نجات این شرکت باید به اعمال اصلاحاتی به مراتب گسترده‌تر در قیاس با طرح واگونیر برای تعدیل یک‌سوم نیروی کار جنرال‌موتورز و حذف ۲۰درصد توان تولید این شرکت تن دهد.
ائتلاف جنرال‌موتورز و رنونیسان به منزله تحولی تعیین‌کننده در صنعت خودرو جهان خواهد بود. این سه، در مجموع فروش سالانه‌ای بالغ بر ۳۲۷میلیارد دلار داشته و هر سال ۳/۱۴میلیون دستگاه انواع خودرو سواری، کامیون و اتوبوس تولید می‌کنند.
این سه، سالانه هزینه‌های هنگفتی را صرف طراحی، تولید یا خرید قطعات مورد نیاز برای محصولاتشان می‌کنند که ادغام احتمالی تا حدود زیادی در این هزینه‌ها صرفه‌جویی به ارمغان می‌آورد.
نقطه عطف جنرال‌موتورز
تجربیات پیشین جنرال‌موتورز در زمینه ائتلاف با برندهای دیگر هیچ گاه امیدوارکننده نبوده است. این شرکت سال گذشته با تقبل ضرری دو میلیارد دلاری به پایان ائتلاف فیات تن داد و همین اواخر با پذیرش ضرری در خور توجه سهامش در سوزوکی را واگذار کرد. این در حالی است که سابقه درخشان گون گویای مسیری کاملا متفاوت است.
گون در سال ۱۹۹۹ از سوی هیات‌مدیره رنو به دفاتر مرکزی نیسان اعزام شد که با وجود بدهی‌ای ۲/۱۲میلیارد دلاری در بازارهای داخلی و خارجی با مشکل مواجه شده بود. گون توانست در اولین طرح سه ساله خود هزینه‌های نیسان را ۲۰درصد کاهش دهد و در برنامه سه‌ساله دوم خود باز هم از هزینه‌های شرکت به میزان ۱۵درصد بکاهد.
رشد فروش هم به همین اندازه حیرت‌برانگیز بود
فروش نیسان در ۱۲ماه منتهی به اکتبر سال گذشته میلادی به ۶/۳میلیون دستگاه رسید که در قیاس با سال قبل از آن متضمن یک‌میلیون دستگاه افزایش بود و این شرکت اکنون مترصد رساندن سقف تولید خود به ۲/۴میلیون دستگاه در سال مالی ۲۰۰۸ است.
مسیر بدون تضمین
اگرچه موفقیت‌های گون در نیسان و رنو غیرقابل کتمان است، اما این بدان معنا نیست که با افزایش مسوولیت‌های او باز هم می‌توان شاهد تکرار موفقیت‌های گذشته بود.
علاوه بر این بسیاری اعتقاد دارند ائتلاف رنونیسان با جنرال‌موتورز که تمامی نقدینگی رنونیسان را مستهلک می‌کند بعید است منابع چندانی برای سهامداران این شرکت داشته باشد.
رنونیسان با در اختیار داشتن ۲۰درصد سهام جنرال‌موتورز نقش تعیین‌کننده در این شرکت نخواهد داشت و برای آنکه بتواند به موقعیتی راهبردی در این شرکت دست پیدا کند باید حداقل ۳۴درصد سهام جنرال‌موتورز را تحت تملک خود درآورد.
علاوه بر این با وجود مسوولیت سنگین گون در رنونیسان چه‌طور ممکن است او بتواند توانمندی‌های مدیریتی خود را در جنرال‌موتورز هم به اثبات برساند.
نهایت آنکه نباید فراموش کرد به‌رغم دستیابی رنونیسان به سودی ۵/۴میلیارد دلاری
در سال مالی منتهی به مارس ۲۰۰۶ فروش این شرکت در آمریکای شمالی رو به افول گذاشته در صورتی که رقبای ژاپنی رنونیسان چون تویوتا و هوندا در حال توسعه بازار خود در این منطقه هستند.
منبع: بیزینس ویک
