توفان رگاسا تصویری از آینده‌ای است که دانشمندان درباره‌اش هشدار داده بودند؛
هیولای حاره‌ای در کمین چین
در تایوان، بارش‌های سیل‌آسا سد طبیعی دریاچه‌ای در استان «هولین» را لبریز و دیواری از آب بر سر شهر گردشگری «گوانگ‌فو» فرو ریخت. به گزارش رویترز و تا لحظه تنظیم این گزارش دست‌کم ۱۴نفر جان خود را از دست داده و ۱۲۹نفر همچنان مفقودند. بسیاری از شهروندان خشمگین می‌گویند دولت هشدارهای کافی نداده و در تخلیه سریع مناطق حادثه‌خیز تعلل کرده است؛ انتقادی که برای کشوری با سابقه طولانی در مدیریت توفان‌ها، بسیار سنگین است. همزمان، هنگ‌کنگ شاهد صحنه‌هایی کم‌سابقه بود؛ امواج عظیم از سواحل شرقی و جنوبی بالا آمدند، خیابان‌ها به رودخانه‌های خروشان بدل شدند و تصاویر ویدئویی از هتل «فولرتون» نشان می‌داد که چگونه دریایی از آب از درهای شیشه‌ای وارد لابی شد.
چین که تجربه توفان‌های ویرانگر «هاتو» و «مانگخوت» در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ را در حافظه خود دارد، این‌بار زودتر دست به‌کار شده است. صدها هزار نفر از مناطق پرخطر گوانگ‌دونگ تخلیه شده‌اند، ده‌ها هزار چادر و تجهیزات امدادی در منطقه مستقر شده و مقامات دریایی بالاترین سطح هشدار قرمز را صادر کرده‌اند. با این حال، قدرت رگاسا حتی در حالت ضعیف‌شده‌اش هنوز هم به اندازه‌ای است که می‌تواند درختان را ریشه‌کن کند، پنجره‌ها را خرد و پشت‌بام‌ها را در هم بریزد. خیابان‌های شنژن، شهر مدرن و پرجمعیتی که قلب فناوری چین محسوب می‌شود، حالا زیر سایه تهدید امواج سه‌متری قرار گرفته است.
پیامدهای اقتصادی
پیامدهای اقتصادی توفان نیز بی‌درنگ آشکار شده است. شرکت Zijin Gold International عرضه اولیه سهام ۳میلیارد دلاری خود را در هنگ‌کنگ به تعویق انداخت، قمارخانه‌های ماکائو تعطیل و در برخی هتل‌ها درها و پنجره‌ها با نوارهای محافظ مهر و موم شدند. این نشانه‌ها یادآور آن است که حتی قلب‌های تپنده اقتصاد آسیا نیز در برابر خشم طبیعت شکننده‌اند. در کنار همه اینها، کارشناسان تغییرات اقلیمی هشدار می‌دهند که توفان‌هایی با این شدت، محصول مستقیم گرمایش بی‌سابقه آب‌های اقیانوس هستند.
رگاسا تصویری زنده از همان آینده‌ای است که دانشمندان سال‌ها درباره‌اش هشدار داده بودند: آینده‌ای که در آن توفان‌ها شدیدتر، باران‌ها سیل‌آساتر و خسارات غیرقابل‌جبران‌تر خواهد بود. اکنون همه نگاه‌ها به سواحل جنوبی چین دوخته شده است؛ جایی که رگاسا قرار است در ساعات آینده فرود آید. پرسش اینجاست که آیا آمادگی‌های گسترده چین و تجربه‌های پیشین می‌تواند از تکرار فاجعه‌ای تازه جلوگیری کند؟ رگاسا شاید فقط یک توفان باشد، اما معنای آن فراتر از دیوارهای شکسته و خیابان‌های سیل‌زده است. این ابرتوفان نمادی از جهانی است که در حال ورود به عصر بحران‌های اقلیمی است؛ عصری که در آن دیگر مرز میان توسعه و آسیب‌پذیری محو می‌شود.
امروز جنوب چین است که با تهدید رگاسا دست‌وپنجه نرم می‌کند، دیروز تایوان و هنگ‌کنگ قربانی شدند و فردا می‌تواند کشوری دیگر باشد. چرخه طبیعت به ما یادآوری می‌کند که بحران اقلیم دشمنی محلی یا مقطعی نیست، بلکه واقعیتی جهانی است که اقتصادها، جوامع و حتی هویت شهری ما را در معرض خطر قرار داده است. رگاسا هشداری است که نمی‌توان آن را به‌سادگی نادیده گرفت. صدای غرش باد و اموج سهمگینش پژواکی است از آینده‌ای که در راه است؛ آینده‌ای که در آن توفان‌ها مرزهای سیاسی را نمی‌شناسند و امنیت اقتصادی و اجتماعی را با خود می‌برند. امروز جنوب چین در برابر این هیولای حاره‌ای ایستاده، اما حقیقت این است که همه ما، در هر نقطه‌ای از جهان، زیر سایه رگاسا زندگی می‌کنیم.
