(قسمت بیست‌وچهارم)؛
بازی بزرگان: سناریوهایی برای همزیستی چین و آمریکا در دهه ۲۰۳۰
حداقل چهار دلیل وجود دارد که چرا تغییر سریع موازنه قوا ممکن است درگیری را محتمل‌تر کند:
اول، قدرت‌های در حال ظهور ممکن است از ترتیباتی ناراضی باشند که در زمانی که آنها ضعیف‌تر بوده‌اند، ایجاد شده‌‌اند، اما هر تلاشی برای تجدیدنظر در وضعیت موجود توسط قدرت‌هایی که نظم موجود را برقرار و در مقابل آنها مقاومت کردند، خطرناک تلقی می‌شود. این حداقل باعث افزایش تعداد موضوعاتی می‌شود که قدرت‌های بزرگ در مورد آنها با هم اختلاف دارند.
دوم، تلاش‌های یک دولت در حال ظهور برای افزایش قدرت خود یا تبدیل ثروت بیشتر به قابلیت‌های نظامی، احتمالا تهدیدآمیز و به‌عنوان شاهدی از «نیت بد» تلقی می‌شود.
سوم، تغییرات سریع در موازنه قوا باعث ایجاد عدم اطمینان بیشتر در مورد وضعیت موازنه نظامی می‌شود و در نتیجه، احتمال اینکه هر دو طرف فکر کنند، می‌توانند در یک رقابت نظامی برنده شوند، بیشتر می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، زمانی که تعادل کمتر قطعی باشد، اشتباه محاسباتی محتمل‌تر است.
در نهایت، تغییرات سریع در توازن قوا می‌تواند منجر به فرصت‌هایی شود که یک طرف یا طرف دیگر را تشویق می‌کند تا زمانی که فرصت دارد، اقدام کند.
به‌طور خلاصه، تمام نظریه‌های واقع‌گرایانه پیش‌بینی می‌کنند که روابط بین چین و ایالات متحده رقابتی خواهد بود و این دو کشور اقدامات یکدیگر را از نزدیک رصد خواهند کرد و مانع یکدیگر از دستیابی به مزیت قاطع می‌شوند. اما واقع‌گرایان در مورد شدت رقابت و اقداماتی که برای مدیریت آن باید برداشته شود، اختلاف‌نظر دارند.
