شهرداران مسلمان به‌رغم تفاوت‌های نسلی و سیاسی، در برابر راست افراطی ایستاده‌اند؛
شهرداران مسلمان در لندن و نیویورک
با این حال، هر دو به‌دلیل مواجهه با جنبش‌های ملی‌گرا و بیگانه‌هراس در کانون توجه قرار گرفته‌اند و گاه همزمان هدف حمله واقع شده‌اند. به نوشته نیویورک‌تایمز، اگر ممدانی در انتخابات پیروز شود، رهبری دو شهر بزرگ بریتانیا و ایالات متحده بر عهده پسران لیبرال و مسلمانِ مهاجران خواهد بود که بخشی از قدرت خود را مدیون مقاومت در برابر چرخش به راستِ کشورهایشان هستند. مسیر سیاسی آنها شباهت‌هایی دارد: هر دو «مقرون‌به‌صرفه بودن» را محور اصلی برنامه‌های خود قرار داده و بر مسکن، حمل‌ونقل عمومی و محیط زیست تمرکز کرده‌اند.
با این حال، تفاوت‌های آنها نیز چشم‌گیر است. خان، ۵۵ساله و اهل لندن، در خانواده‌ای کارگر و مهاجر از پاکستان بزرگ شد و این پیشینه، الهام‌بخش سیاست‌هایش بوده است. در مقابل، ممدانی، ۳۴ساله که از اوگاندا به آمریکا مهاجرت کرده، پسر یک استاد دانشگاه و فیلم‌ساز است و کودکی خود را «مرفه» توصیف می‌کند. از نظر سیاسی نیز، خان یک شخصیت میانه‌رو و کهنه‌کار از حزب کارگر است، درحالی‌که ممدانی با یک پیروزی غیرمنتظره در انتخابات مقدماتی، ائتلافی چندنژادی از رای‌دهندگان جوان و چپ‌گرا را بسیج کرد.
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های مشترک آنها، موضع‌گیری در قبال جنگ غزه بوده است، هرچند فشارها در دو شهر متفاوت است. در لندن، با توجه به سابقه تاریخی بریتانیا و وجود تظاهرات گسترده حامیان فلسطین، خان ماه‌ها پیش از دولت، خواستار به رسمیت شناختن کشور فلسطین شد و اقدامات اسرائیل را «نسل‌کشی» خواند. اما برای ممدانی در نیویورک که جمعیت یهودی قابل‌توجهی دارد، این مساله پیچیده‌تر است. حمایت قاطع او از حقوق فلسطینیان، هسته اصلی پایگاه رای او را تشکیل می‌دهد؛ اما منتقدانش او را به‌دلیل عدم همدلی با جامعه یهودی شهر، «ضد اسرائیل» می‌خوانند.
شاید بزرگ‌ترین شباهت این دو، نفرتی باشد که در میان جناح راست هر دو کشور برمی‌انگیزند. دونالد ترامپ، ممدانی را «کمونیست خالص» و خان را «بازنده به تمام معنا» خوانده است. استراتژیست سابق او، استیون بنن، آنها را بخشی از «ائتلاف سرخ-سبز» میان دموکرات‌ها و «اسلام‌گرایان رادیکال» می‌داند. رسانه‌های راست‌گرا نیز با کنایه‌های بیگانه‌هراسانه، هشدار می‌دهند که نیویورک تحت رهبری ممدانی به لندنی با جمعیت بزرگ مسلمان تبدیل خواهد شد. این حملات تنها به جناح راست محدود نمی‌شود.
خان در گذشته با رهبر چپ‌گرای حزب خود، جرمی کوربین، درگیر بود و ممدانی نیز از سوی چهره‌های دموکرات میانه‌رو مورد انتقاد قرار گرفته است. با این حال، هر دو در برابر این حملات سرسختانه ایستاده‌اند. خان، رئیس‌جمهور آمریکا را به «دامن زدن به آتش تفرقه» متهم کرده و ممدانی می‌گوید حملات به او نشان می‌دهد که احساسات ضدمسلمان در گفتمان عمومی عادی‌سازی شده است. به‌رغم تمام تفاوت‌ها در سبک، پیشینه و نسل، پیروزی احتمالی ممدانی می‌تواند این دو رهبر را به هم نزدیک‌تر کند. همان‌طور که یکی از مشاوران خان می‌گوید، شهرداری کلان‌شهرهایی چون لندن و نیویورک دیگر یک نقش منطقه‌ای نیست، بلکه یک «نقش جهانی» است. در مواجهه با یک فضای سیاسی به‌طور فزاینده خشمگین، این دو ممکن است دلایل جدیدی برای همکاری بیابند تا بتوانند در این عرصه پرآشوب جهانی حرکت کنند.
