سفرهای استانی رئیس جمهور یک تیغ دو دَم است

وی افزود: از طرف دیگر نیز برای مردم بالأخص مردم مناطق محروم نقش تعیین‌کننده‌ای دارد؛ چون این عزیزان احساس می‌کنند که دولت در کنار آن‌هاست و میان آنان حضور دارد، درد و حرف آن‌ها را می‌شنود و با مردم بیگانه نیست.

این تحلیل‌گر سیاسی بیان کرد: این وجه مثبت است اما باید موضوع را از ابعاد مختلف دید و تأثیراتی که ذکر شد، در کوتاه‌مدت است و اگر مسئولان به مناطق مختلف می‌روند و به وعده‌هایی که می‌دهند در درازمدت عمل نشود، درست در نقطه عکس آن خواهد بود و نه‌تنها باعث بازسازی اعتماد عمومی نمی‌شود بلکه به میزان بیشتر از قبل در تخریب اعتماد عمومی تأثیرگذاری دارد. مردم با خود می‌گویند که مسئولان آمدند و وضعیت ما را دیدند و بازهم شرایط ما همان‌طور است.

ایمانی اظهار داشت: این موضوع اصطلاحا یک تیغ دو دَم است و هم می‌تواند آثار مثبت داشته باشد به شرط اینکه به وعده‌ها عمل بشود و هم می‌تواند آثار منفی داشته باشد، در صورتی که به وعده‌ها عمل نشود.

وی در ادامه درباره اینکه برخی دولت را برای این امور به انجام اقدامات پوپولیستی متهم می‌کنند، تصریح کرد: اقداماتی پوپولیستی است که اصطلاحا شعارگونه، تبلیغاتی، بدون عمق و صرفا برای تحمیق مردم می‌باشد. هرگونه حضور در میان مردم و حرکت‌هایی که در جهت آشنایی با درد و رنج مردم و هم‌چنین شنیدن صدای واقعی مردم از زبان خود آن‌ها باشد را نمی‌توان پوپولیستی نامید. رهبران بزرگ در طول تاریخ همواره به میان مردم می‌رفته و با آنان زندگی می‌کردند؛ آیا همه‌ی آن اقدامات پوپولیستی نامیده می‌شود؟

تحلیل‌گر مسائل سیاسی گفت: در چند دهه اخیر نیز بسیاری از رهبران جهانی در بین مردم حضور می‌داشتند و با آنان نشست و برخاست داشتند؛ آیا همه را می‌توان پوپولیستی نامید؟ برخی تصور می‌کنند هرگاه یک مسئول میان مردم رفت و با آن‌ها حرف زد الزاما یک حرکت پوپولیستی است؛ در حالی باید نگاه کنیم که اهداف و نتایج آن حضور چیست.

ایمانی در پاسخ به این سوال که چه پیشنهادی برای اینکه این‌گونه اقدامات دستخوش کارهای نمایشی نشده و موجب کاهش مشکلات مردم بشود وجود دارد؟، خاطر نشان کرد: پیشنهاد من این است که مسئولین واقعا به هر نقطه‌ای از کشور که می‌روند و درد و رنج مردم و مشکلات را می‌بینند، اسیر فضاهای احساساتی نشوند و در آن مناطق وعده‌هایی ندهند که امکان تحقق آن وجود ندارد.

وی ادامه داد: چون مسئولان به مناطق مختلف می‌روند و حتی در کارخانه‌جات و مراکز تولیدی سر می‌زنند و و واقعیت‌ها را که می‌بینند، همان‌جا می‌خواهند تصمیم بگیرند. این الزام وجود ندارد که حتما باید همان‌جا تصمیم گرفته شود؛ ممکن است یک موضوع ابعاد مختلفی داشته داشته و نیاز به بررسی باشد. البته ممکن است در برخی مناطق و شرایط، امکان صدور دستور و تصمیم‌گیری وجود داشته باشد ولی یک‌زمان هم دستوری و یا وعده‌ای داده می‌شود و آن مسئول وقتی به مرکز استان و یا تهران می‌رود، می‌بیند که آن‌کار به دلایلی امکان‌پذیر نیست و آن وعده اجرایی نمی‌شود و نتیجه‌ی آن موجب سرخوردگی مردم می‌شود.

این تحلیل‌گر و کارشناس مسائل سیاسی گفت: مسئولان بروند و مشکلات را ببیند و با مردم صحبت کنند و اگر هم جایی احساس شد که همان‌جا نیاز است که دستوری صادر شود، انجام بدهند ولی اسیر احساسات منطقه‌ای نشوند و وعده‌ای که می‌دهند حتی اگر کوچک هم باشد قطعا اجرا بشود. نه در درازمدتی که برای مردم غیرملموس باشد و بلکه در کوتاه‌مدتِ معقول قابل تحقق باشد.