ترامپ آماده انتقام است، شهردار نیویورک در خطر / آیا دموکرات‌ها مقابل دیکتاتوری ترامپ تاب خواهند آورد؟
مهسا مژدهی در اقتصادنیوز نوشت: دموکرات‌ها باید از پیروزی‌های این هفته خوشحال باشند، اما مراقب باشند: ترامپ در حال برنامه‌ریزی برای انتقام است.
جاناتان فریدلند در نشریه گاردین نوشت: بعد از شادی، حالا نوبت نگرانی و آماده شدن است. دموکرات‌ها، مثل خیلی‌های دیگر در سراسر جهان، از پیروزی‌های این هفته در چند انتخابات محلی در آمریکا خوشحال‌اند؛ جایی که جمهوری‌خواهان ترامپ در سراسر کشور شکست خوردند. اما حالا باید خودشان را برای واکنش ترامپ آماده کنند. چون ترامپ از باخت متنفر است و هر کاری می‌کند تا دوباره شکست نخورد چه با روش‌های درست و چه با روش‌های نادرست. در واقع، او از حالا دست‌به‌کار شده است.
فرصت برای جشن گرفتن کوتاه است
فعلاً دموکرات‌ها در حال جشن گرفتن‌اند، مخصوصا چون این پیروزی‌ها دقیقاً یک سال بعد از باخت سنگین‌شان در برابر ترامپ اتفاق افتاده؛ همان وقتی که کاخ سفید، مجلس نمایندگان و سنا را از دست دادند. مهم‌ترین پیروزی، انتخاب تاریخی «زهران ممدانی» به عنوان شهردار نیویورک به‌عنوان بزرگ‌ترین شهر آمریکا بود. در سوی دیگر کشور، در کالیفرنیا هم رای‌دهندگان به نفع دموکرات‌ها رأی دادند. در میانه کشور هم دموکرات‌ها در نیوجرسی و ویرجینیا فرمانداری را با اختلاف قابل توجهی به دست آوردند.
این نتایج ترامپ را خشمگین کرده، اما انتخاب ممدانی در شهر زادگاهش نیویورک بیش از همه خشم رئیس‌جمهور آمریکا را برانگیخته است. جریان‌های هوادار ترامپ (جنبش ماگا) سریعا حمله به او را کلید زدند و ترامپ ممدانی را «دیوانه‌ی کمونیست صددرصدی» نامید، و روزنامه‌ی نیویورک پست تصویری از ممدانی منتشر کرد که در آن داس و چکش در دست دارد. شبکه‌ی فاکس بیزنس هم در برنامه‌ای با گرافیک‌های کمونیستی درباره تهدید جهانی سوسیالیسم»صحبت کرد و حتی سیستم درمانی بریتانیا را مثال زد تا نشان دهد وقتی سود در اولویت نیست، کشورها شکست می‌خورند.
دموکرات‌ها نمی‌خواهند سوسیالیست خوانده شوند
هدف جمهوری‌خواهان روشن است: آن‌ها می‌خواهند در انتخابات میان‌دوره‌ای سال آینده (۲۰۲۶) حزب دموکرات را به عنوان مارکسیست‌های ممدانی معرفی کنند. فعلا دموکرات‌ها مطمئن‌اند که می‌توانند جلوی این تاکتیک را بگیرند و با شعار مشترک قابلیت پرداخت زندگی (یعنی کاهش هزینه‌ها) مردم را با خود همراه کنند. لحن این شعار را در هر ایالت متفاوت تنظیم می‌کنند؛ مثلاً در شهرهای لیبرال رنگ و بوی عدالت اجتماعی دارد و در حومه‌های محافظه‌کارتر، بیشتر بر قیمت‌ها و مالیات تمرکز می‌کند. این روش احتمالا در انتخابات میان‌دوره‌ای که شامل ۴۳۵ رقابت جداگانه است جواب می‌دهد، اما در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۸، که نیاز به پیام واحد ملی دارد، بسیار سخت‌تر خواهد بود.
ترامپ خود را برای انتقام آماده می‌کند
البته سیاستمداران با این نوع چالش‌ها بیگانه نیستند. اما تهدید جدی‌تری در راه است. تهدیدی که از تمایل ترامپ به استفاده از قدرت برای انتقام‌گیری سرچشمه می‌گیرد. او پیش‌تر هم با اعزام نیروهای نظامی به واشنگتن و لس‌آنجلس (و تلاش برای اعزام به شیکاگو و پورتلند) به بهانه مبارزه با جرم و جنایت، اما در واقع برای کنترل شهرهای دموکرات‌نشینی بی‌سابقه عمل کرده است. حالا که نیویورک در دست دشمن قسم‌خورده‌اش است، خیلی‌ها در این شهر نگران‌اند که او به‌زودی گارد ملی را به بروکلین و برانکس بفرستد. ترامپ همیشه آرزو داشت نیویورک را تسخیر کند و شاید حالا واقعا این کار را بکند.
این اقدامات فقط بخشی از برنامه‌ی او برای جلوگیری از تکرار نتایج این هفته در انتخابات ۲۰۲۶ است. چون برای او این انتخابات خیلی حیاتی است. در حال حاضر ترامپ هر سه قوه‌ی اصلی آمریکا را در اختیار دارد: کاخ سفید، دیوان عالی، و هر دو مجلس کنگره.
سنا احتمالا در کنترل جمهوری‌خواهان می‌ماند، اما اکثریت‌شان در مجلس نمایندگان بسیار شکننده است. طبق سنت سیاسی آمریکا، معمولا حزب رئیس‌جمهور در انتخابات میان‌دوره‌ای صندلی از دست می‌دهد، پس احتمال بازگشت مجلس به دموکرات‌ها زیاد است. اگر این اتفاق بیفتد، ترامپ با مجلسی روبه‌رو می‌شود که دیگر مُهر تأیید نیست، بلکه می‌تواند او و اطرافیانش را واقعاً بازخواست کند.
ترامپ مصمم است جلوی این سناریو را بگیرد. برای همین از جمهوری‌خواهان تگزاس خواسته نقشه‌ی حوزه‌های انتخاباتی را طوری عوض کنند که پنج کرسی مطمئن دیگر برای حزب‌شان ایجاد شود. در واکنش، دموکرات‌های کالیفرنیا از مردم خواستند به آن‌ها اختیار تغییر نقشه بدهند تا بتوانند چند کرسی جدید بگیرند، و مردم هم رأی مثبت دادند — هرچند خیلی‌ها نگران‌اند این «بازی با نقشه‌ها» (جی‌ری‌مندِرینگ) در نهایت دموکراسی آمریکا را ضعیف کند.
اما ترامپ هنوز تمام نکرده است. او جمهوری‌خواهان در کارولینای شمالی، اوهایو، میزوری و ایندیانا را هم واداشته که همین کار را بکنند تا با وجود ریزش آرای مردمی، اکثریت مجلس را نگه دارند. در همین حال، همه منتظر تصمیم جدید دیوان عالی هستند که احتمالا یکی از بندهای «قانون حقوق رأی» را لغو می‌کند. بندی که اجازه می‌دهد هنگام ترسیم حوزه‌های انتخاباتی، ترکیب نژادی هم در نظر گرفته شود تا اقلیت‌ها بتوانند نماینده‌ی دلخواه‌شان را انتخاب کنند. اگر این بند حذف شود، جمهوری‌خواهان می‌توانند حوزه‌هایی را که برای سیاه‌پوستان و لاتین‌ها ساخته شده حذف کنند و حدود ۱۲ کرسی دموکرات را از بین ببرند.
اما این فقط تهدید آشکار ماجراست. «دیوید اِی. گراهام» در مقاله‌ای در آتلانتیک نوشته که ترامپ و متحدانش از حالا مشغول تضعیف انتخابات آینده‌اند که شامل کارهایی چون محدود کردن رای‌گیری پستی و زودهنگام گرفته تا سخت‌تر کردن قوانین کارت شناسایی می‌شود.
در انتخابات اخیر، وزارت دادگستری تحت کنترل ترامپ مأمورانی را به حوزه‌های رأی‌گیری مناطق دموکرات‌نشین فرستاد تا «نظارت» کنند. اما وقتی مأموران مهاجرت (ICE) حتی شهروندان آمریکایی را در خیابان بازداشت می‌کنند، حضور چنین ناظران وفاداری به ترامپ می‌تواند مردم را بترساند و از رأی دادن منصرف کند. در شهرهایی که حضور سربازان مسلح در خیابان عادی شده، تأثیر این ترس چند برابر است.
از سوی دیگر، ترامپ بودجه‌ی سازمانی را که امنیت انتخابات را تامین می‌کرد قطع کرده و بسیاری از مقامات انتخاباتی حرفه‌ای (حتی جمهوری‌خواهان قدیمی) را کنار گذاشته و به‌جایش فعالان افراطی جنبش ماگا را منصوب کرده است.
حتی اگر انتخابات ۲۰۲۶ بدون مشکل برگزار شود، خطر تمام نمی‌شود. گراهام هشدار می‌دهد که ترامپ می‌تواند وضعیت اضطراری اعلام کند و دستگاه‌های رأی‌گیری را قبل از اعلام نتایج توقیف کند.
یا رئیس مجلس (در صورت شکست جمهوری‌خواهان) از نشاندن نمایندگان دموکرات خودداری کند، کاری که «مایک جانسون» همین حالا هم در چند مورد انجام داده. در این میان، رسانه‌های حامی ترامپ در فاکس نیوز و شبکه‌های اجتماعی، همه این اقدامات را توجیه و حتی تشویق خواهند کرد.
نتایج این هفته نشان داد اگر رقابت منصفانه باشد، دموکرات‌ها می‌توانند پیروز شوند و بالاخره جلوی پیشروی ترامپ به سمت دیکتاتوری را بگیرند. اما این «اگر» هر روز بزرگ‌تر و ترسناک‌تر می‌شود.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
