همچنان که نفوذ ژئوپلیتیک ایالات متحده با امواج متوالی عقبنشینیهای ملیگرایانه کاهش مییابد، چین بهصورت استراتژیک در آمریکای لاتین و کارائیب (LAC) پیشروی کرده و تلاش میکند تا چشمانداز دیپلماتیک و اقتصادی منطقه را تغییر دهد. فراتر از تعهدات لفظی به همکاری «جنوب-جنوب»، پکن معماری پیچیدهای از نفوذ ایجاد کرده که کمتر به چندجانبهگرایی منطقهای و بیشتر به تعاملات نامتقارن دوجانبه متکی است. این بازتنظیم آرام قدرت نه تنها سلطه دیرینه ایالات متحده بر نیمکره غربی را به چالش میکشد، بلکه پرسشهای مهمی را درمورد چگونگی تغییر شکل حاکمیت، استقلال سیاسی و توسعه بلندمدت در منطقه آمریکای لاتین و کارائیب برای حضور رو به گسترش چین مطرح میکند. درحالیکه تعاملات چین در روایتهای همکاری و منافع متقابل قرار دارد، عدم تقارن قدرت، امور مالی و نفوذ آشکار است.