اخبار سیاست گذاری روزنامه شماره ۶۳۶۵

صنعت در نقطه‌ شکننده‌ای از تاریخ خود ایستاده است؛ جایی که بحران‌هایی چون ناترازی انرژی، تهدیدهای زیست‌محیطی و عقب‌ماندگی از تحولات فناورانه، مسیر پیش‌رو را دشوار ساخته‌اند. اقتصاددانان و صاحب‌نظران اقتصادی در مراسم افتتاحیه پانزدهمین رویداد جامع معدن و صنایع معدنی که به میزبانی گروه رسانه‌ای «دنیای اقتصاد» در حال برگزاری است اعلام کردند، بسیاری از این چالش‌ها قابل پیش‌بینی بود، اما به دلیل واکنش‌های سطحی و کوتاه‌مدت، امروز به ابربحران بدل شده‌اند. همزمان هشدارهای زیست‌محیطی نشان می‌دهد مرز میان بهره‌‌برداری و بهره‌کشی از منابع طبیعی باریک‌تر از همیشه است و ادامه روند موجود می‌تواند سرمایه‌های زیستی کشور را به خطر اندازد. در همین حال سیاستگذاران نیز بر ضرورت یافتن راهکارهای جمعی، بهره‌گیری از نوآوری و توجه به منافع نسل‌های آینده تاکید می‌کنند. انتخاب راهبردی ایران میان تعامل یا انزوا در سطح بین‌المللی نیز نقشی تعیین‌کننده در آینده این بخش خواهد داشت. آینده صنعت و معدن در گرو تغییر سیاست‌ها، استفاده از فناوری‌های نوین و تعادل میان توسعه اقتصادی و حفاظت محیط زیست است؛ مسیری که می‌تواند جایگاه ایران را در زنجیره ارزش جهانی تثبیت کند.

بانک مرکزی:‌ هیات عالی بانک مرکزی دستورالعمل تاسیس، فعالیت نحوه اداره و نظارت بر موسسات اعتباری را تصویب کرد. هیات عالی بانک مرکزی در سی و ششمین جلسه مورخ ۱۴۰۴.۰۵.۱۴ دستورالعمل تاسیس، فعالیت نحوه اداره و نظارت بر موسسات اعتباری را تصویب کرد. با تصویب این دستورالعمل فرآیند تفکیک بانک‌ها به موسسات اعتباری جامع، تجاری، تخصصی، قرض‌الحسنه، توسعه‌ای و موسسات پس‌انداز و تسهیلات مسکن آغاز می‌شود.

در سال‌های اخیر، به‌خصوص در آستانه سالگرد درگذشت زنده‌یاد دکتر محمد مصدق، روز ملی شدن صنعت نفت و سالگشت کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ شاهد نوشتارها و بحث‌هایی بودیم که به‌شدت مصدق را نقد می‌کردند. به طور خلاصه نقدها حول پنج ادعای کلان مطرح می‌شوند: ۱) ملی کردن صنعت نفت اشتباه بود؛ ۲) شکست مذاکرات نفتی با نهاد‌ها و کشورهای خارجی نتیجه انعطاف‌ناپذیری مصدق بود؛ ۳) دولت مصدق شرکت نفت سابق را مصادره کرده بود؛ ۴) مصدق با گرفتن اختیارات قانون‌گذاری، برگزاری رفراندم و نپذیرفتن فرمان عزل خود خلاف قانون اساسی و نظام مشروطه و به شیوه «دیکتاتوری» عمل کرد؛ و ۵) رویداد ۲۸مرداد کودتا نبود، بلکه یک «قیام مردمی» علیه چرخش مصدق به «خودکامگی» بود. تا زمانی که اسناد رسمی نهادها و دولت‌های خارجی از طبقه بندی خارج نشده بودند، می‌شد در باب این نقدها وادعاها به‌عنوان فرضیه بحث کرد اما با از طبقه‌بندی خارج شدن اکثر اسناد مربوطه در‌می‌یابیم که این ادعاها اکثرا بر پایه کژآگاهی استوارند ونه استدلال‌های منطقی بر مبنای شواهد مستند و روش علمی. هدف از نوشتار حاضر پاسخ به نقدها و واکاوی جامع کژآگاهی‌های کلیدی نهفته در پنج ادعای بالا، بر مبنای پژوهش چندین‌ساله و‌ مرور صدها سند رسمی است که در کتابم منتشر شده است (برای مشخصات اسناد ذکر‌شده در این نوشتار رجوع کنید به کتاب).۱ سخنم را در دو بخش ارائه می‌کنم. در بخش نخست به واکاوی سه ادعای کلان در باب موضوع نفت (ملی‌سازی اشتباه بود؟ مصدق انعطاف پذیر نبود؟ و مصدق شرکت سابق را «مصادره» کرد؟) می‌پردازم. در بخش دوم افزون بر پرداختن به دو ادعای کلان دیگر («دیکتاتوری» مصدق و رویداد ۲۸ مرداد)، به این پرسش پاسخ خواهم داد که چرا بعد از گذشت بیش از هفت دهه هنوز بعضی میراث مصدق را تحریف می‌کنند.  بخش دوم این یادداشت در روزهای آینده چاپ خواهد شد.