یکی از نقاط درخشان در مسیر غایت توسعه فقرزدایی از جامعه‌های انسانی است. وجدان بشر به درد آمده، دنیای مدرن فقر و فاقه تهیدستان را برنمی‌تابد و تمایل دارد این پدیده نفرت‌انگیز را از جامعه‌ای انسانی پاک کند.چگونه؟ این نیز پاسخ پرسش سختی است. چگونه می‌توان تهیدستان را از شر فقر رها کرد؟ نسخه‌های پرشمار پیچیده شده برای این بیماری هر کدام تا اندازه‌ای کار درمان را پیش برده‌اند.

آخرین نسخه این است که باید تهیدستان در پویش فقرزدایی مشارکت فعال داشته باشند.ابزار فقرزدایی در این نسخه چیست؟ پیش از این و دهه‌‌های متوالی بود که گمان می‌رفت نهاد دولت کارآمدترین ابزار برای برطرف کردن فقراز چهره جامعه‌های انسانی است.نهادهای بین‌المللی مثل بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول، بانک توسعه، یونیسف، یونسکو و... با دولت‌ها چانه‌زنی و تعامل می‌کردند و کمک‌های فکری و مالی در اختیار نهاد دولت قرار می‌گرفت تا مستمندان از آن بهره ببرند. تجربه نشان داد که این تعامل و این دیدگاه، درست نبوده است و نهاد دولت در هر جامعه‌ای پیش‌وبیش از آنکه منافع تهیدستان را در برنامه‌های فقرزدایی لحاظ کند، تصدی خود را گسترش داده است. از سال ۲۰۰۱ اما دیدگاه و مسیر عوض شده است. رهبران ده‌ها کشور جهان در یک همگرایی فکری به این نتیجه رسیده‌اند که نهادهای مدنی متشکل از اقشار گوناگون ابزار کارآمد مستقیم و مفیدتری‌هستند.

در همه سال‌های هزاره سوم، برنامه عمران ملل متحد (UNDP) فعالیت خود را بر روی نهادهای مدنی متمرکز کرده است تا از طریق آنها برنامه‌های منجر به فقرزدایی را پیش ببرد. در ایران نیز چنین اتفاقی رخ داده است و برنامه عمران ملل متحد علاوه بر همکاری با نهادهای مدنی از تشکل‌های صنعتی نیز برای برخی از برنامه‌های فقرزدایی راهنمایی و کمک گرفته و می‌گیرد. کنفدراسیون صنعت ایران یکی از تشکل‌هایی است که با برنامه عمران ملل متحد همکاری می‌کند. برگزاری همایش مشترک این دو نهاد در روز سه‌شنبه تجلی همین تغییر دیدگاه است. نهادهای مدنی و تشکل‌های صنعتی دور از هیاهوها و تبلیغات ، آموزش اقشار گوناگون را برای مشارکت واقعی انجام داده و راه را برای توسعه هموار می‌کند. کنفدراسیون صنعت ایران در سال گذشته چندین نشست آموزشی در استان‌ها برگزار کرده و آموزش صنعتگران کوچک را در دستور کار قرار دارد.