مرگ آخرین فرزند بازمانده همینگوی در ۹۷سالگی
نوه‌اش، پاتریک همینگوی آدامز گفت: «پدربزرگم مردی واقعی بود؛ شخصیتی بزرگ‌منش از دنیای قدیم، رویابافی تمام‌عیار با ذهنی علمی. او به چندین زبان سخن می‌گفت و برای سرگرمی مسائل پیچیده ریاضی حل می‌کرد، اما قلبش به هنرهای نوشتاری و تصویری تعلق داشت.» پاتریک همینگوی در ۲۸ ژوئن ۱۹۲۸ در کانزاس‌سیتی، میسوری به دنیا آمد و جوانی خود را در کوبا و کی‌وست فلوریدا گذراند.
او همراه پدرش به شکار زیردریایی‌های آلمانی در دریای کارائیب در جنگ جهانی دوم می‌رفت. همینگوی تحصیلاتش را در استنفورد و سپس هاروارد گذراند و در سال ۱۹۵۰مدرک کارشناسی تاریخ و ادبیات گـــــرفــــت. او نـــخســتین سال‌های کاری خود را وقف آمــوزش حیات‌وحش در کالج مدیریت حیات‌وحش آفریقا در تانزانیا کرد و در تربیت اولین محیط‌بانان این کشور نقش داشت. همچنین به‌عنوان افسر جنگل‌داری در سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO) خدمت کرد.
پس از مرگ مادرش، پالین فایفر، در سال ۱۹۵۱، پاتریک به کشاورزی در مزرعه‌اش در تانزانیا روی آورد و بعدها همراه همسر اولش، هنریتا برویلز، به آنجا نقل مکان کرد. از دهه ۱۹۷۰ مدیریت میراث پدرش را برعهده گرفت. او دست‌نوشته نیمه‌تمام ارنست همینگوی را ویرایش و تکمیل کرد که با عنوان «درست در اولین نور» منتشر شد و همچنین در انتشار مجموعه‌ای از آثار و نسخه‌های جدید سری کتابخانه همینگوی مانند «تپه‌های سبز آفریقا»، «خورشید همچنان می‌دمد»، «وداع با اسلحه» و «پاریس جشن بیکران» مشارکت داشت.
در سال ۲۰۲۲ نیز کتاب «بابای عزیز: نامه‌های پاتریک و ارنست همینگوی» شامل دهه‌ها مکاتبه او با پدرش منتشر شد.
