منصور ضابطیان درباره دلایل ساخت برنامه «ساطور» میگوید
سانسور هیچ فایدهای برای کشور نداشته است
ضابطیان در گفتوگو با خبرآنلاین درباره این برنامه میگوید این مجموعه تلاشی برای ثبت تاریخ شفاهی سانسور در فرهنگ و هنر است؛ برنامهای که نه داعیه افشاگری دارد و نه قصد عبرتآموزی، بلکه در فضایی همراه با طنز و روایت، خاطرات تلخ و گاه خندهدار هنرمندان از محدودیتها را مرور میکند.
این مجری و برنامهساز توضیح میدهد: همانطور که در شعار برنامه آمده است، ما از «نگفتنها، ننوشتنها، نساختنها و نسرودنها» میگوییم و به نوعی خاطرات محدودیتها برای هنرمندان را مرور میکنیم. بیشتر هنرمندان در خاطرات خود با جنبههای مختلف سانسور درگیر بودهاند که بخش عمده آن جنبه قانونی و شرعی نداشت و ناشی از اعمال سلیقه بود. گاهی پدیدهای که خط قرمز محسوب میشد، چند سال بعد آنقدر عادی بود که اصلا توجه کسی را جلب نمیکرد و اگر کسی از سابقه این پدیده میگفت، باعث تعجب بود.
ضابطیان یادآور میشود: تجربههای پیشین و گذشت زمان هم ثابت کرده که این سانسورها هیچ سودی برای کشور نداشته و زیانبار بوده است؛ یعنی اگر آن حذف و تعدیل رقم نمیخورد، هیچ ضربهای به فرهنگ، اخلاق، دین و حکومت وارد نمیشد؛ در این بین، فقط آدمهایی کاسه داغتر از آش بودند و روی مسائلی انگشت میگذاشتند که هیچ مبنای قانونی، شرعی و منطقی نداشت و فقط با هزینهسازی، خلاقیت هنرمندان را قربانی میکردند. هنرمندی که باید تمام وقت، ذهنیت و خلاقیتش را برای خلق یک اثر جذاب میگذاشت، درگیر جزئیات و برداشتهایی میشد که اصلا به آنها فکر نکرده بود. حالا بخش عمده این خاطرات در برنامه «ساطور» روایت خواهد شد.
او میافزاید: همانطور که در این چند قسمت هم دیدید گاهی این روایتها خندهدار و غیرقابل باور میشوند، اما از آنجا که خود من سالهاست که در حوزه روزنامهنگاری، برنامهسازی، اجرای رادیویی و تلویزیونی و نوشتن کتاب فعال بودم، این اتفاقات برایم آشنا است. گاهی مهمان برنامه خاطرهای تعریف میکند که برای من یادآور همین اتفاقات است و دوست دارم خاطره خودم را هم تعریف کنم، اما خب به واسطه اینکه میزبان و مجری این برنامه هستم باید بیشتر شنونده صحبت مهمانان باشم. این روایتها، در زمان وقوع بیشتر جنبه تراژدی داشتند، اما اکنون جنبه کمدی آنها برجستهتر است.
این مجری و برنامهساز عنوان کرد: «ساطور» ادعای عبرتآموزی یا افشاگری ندارد، بلکه یک نوع تاریخنگاری از فرهنگ و هنر کشورمان است. این برنامه مبتنی بر خاطرات افراد درگیر با «سانسور» است که سعی کردهایم در فرم و محتوا تا جایی که امکان دارد در فضایی جذاب و با چاشنی طنز ارائه شود. به نظر من اگر این خاطرات مثل یک سند تاریخ شفاهی باقی بماند، «ساطور» به هدفش رسیده است. ما میخواهیم در فضایی سرگرمکننده و در عینحال فاخر، بدون اینکه به کسی توهین کنیم یا یک طرفه به قاضی برویم این خاطرات را ثبت کنیم.
