یاد خواننده خوشنام از زبان هنرمندان

پس از پخش پیام انوشیروان روحانی، محمد میرزمانی، موسیقی‌دان پیشکسوت که تنظیم و آهنگسازی قطعه «میرزا کوچک خان» نیز بخش ارزشمندی از کارنامه او را تشکیل می‌دهد، گفت: «بارها با خودم فکر کرده‌ام که چه حکمتی است که هنرمندی سال‌ها در اوج قدرت، شهرت و محبوبیت باشد، اما مدتی فعالیت نکند؟ سال‌هایی بود که ایشان کم‌کار بودند و عملا به فراموشی سپرده شدند.

هرچه فکر می‌کردم می‌دیدم کارهایی که بعدتر تولید شد، در شأن ایشان نبود؛ کارهایی نبود که بتواند ظرفیت هنری و جایگاه استاد را نشان دهد. اما «کوچک جنگلی» با آن نغمه‌ها، ارکستراسیون، رنگ‌آمیزی، دینامیک و نقش گروه، مجموعه‌ای بود که زمینه را فراهم کرد تا ناصر مسعودی بار دیگر بدرخشد، قدرت هنری خود را نشان دهد و جایگاه واقعی‌اش را به‌ دست بیاورد. این یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های زندگی هنری استاد مسعودی است.» 

در این مراسم همچنین پیام تصویری شمس لنگرودی، شاعر و پژوهشگر، برای حضار پخش شد. او در این پیام گفت: «مسعودی که سال‌ها با صدای لطیف و منحصربه‌فرد خود در میان مردم شناخته می‌شد، از نخستین خوانندگان موسیقی گیلکی بود و بسیاری او را پس از عاشورپور، دومین چهره تاثیرگذار موسیقی نواحی گیلان می‌دانند.

لقب «بلبل گیلان» هم که مردم به او داده بودند، نشانی از محبوبیت و جایگاه هنری‌اش در میان دوستداران موسیقی محلی داشت. یاد و خاطره آثار او برای بسیاری از نسل‌ها آشناست؛ دورانی که دانش‌آموزان هنگام رفت‌وآمد به مدرسه، ترانه‌هایش را از رادیو و کافه‌ها می‌شنیدند و صفحه‌های موسیقی‌اش فضای شهر را پر می‌کرد. مسعودی در طول عمر هنری خود همواره خوش‌نام بود و آثارش جزئی از حافظه فرهنگی مردم شمال کشور و علاقه‌مندان به موسیقی سنتی ایران باقی مانده است. درگذشت این هنرمند پیشکسوت را به خانواده ایشان، جامعه هنری و همه دوستداران موسیقی ایران تسلیت می‌گوییم و یادش را گرامی می‌داریم.»

علی جهاندار، خواننده و استاد آواز، نیز در این مراسم گفت: «در هنر، تنها داشتن صدا کافی نیست؛ صدایی دلنشین است که از فهم، تجربه، لطافت و پاکی درونی سرچشمه بگیرد. همین ویژگی‌ها بود که از ناصر مسعودی، ناصر مسعودی ساخت. انسان‌هایی مانند او مانند دستگاه‌هایی هستند که وقتی نامشان برده می‌شود، چراغی در درون آدم روشن می‌گردد.

چنین نوری نصیب هر کسی نمی‌شود. بی‌تردید خانواده ایشان بهتر از هر کسی می‌دانند که استاد چه سختی‌هایی پشت سر گذاشت و چگونه با همراهی همسر و خانواده‌اش به جایگاهی چنین والا رسید. پشت هر هنرمند بزرگ، خانواده‌ای صبور و عاشق ایستاده است. امروز شاید جسم او میان ما نباشد، اما از همین لحظه نامش دوباره زنده می‌شود؛ همچون سعدی، حافظ، شجریان و دیگر بزرگان. هر بار که صفحه‌ای از آثار ناصر مسعودی باز می‌شود، هنر او تازه‌تر و ماندگارتر می‌شود.»