«بازی تاب‌آوری» با هوش هیجانی بالا
اما یک چیز بین همه آنها مشترک است: داستان‌های جالب درباره تاب‌آوری. تاب‌آوری یعنی توانایی عبور از سختی‌ها و دوباره برخاستن بعد از هر زمین خوردن. و این یکی از لازمه‌های اصلی موفقیت است چون به شما قدرت می‌دهد دوباره تلاش کنید.
همه انسان‌ها روزهای بد دارند؛ حتی هفته‌ها یا ماه‌های بد. حتی آنهایی که در اوج موفقیت هستند. وقتی اوضاع آن‌طور که ما می‌خواهیم پیش نمی‌رود، سرخورده می‌شویم، غر می‌زنیم و برای مدتی، حتی دست از تلاش می‌کشیم.
تفاوت آدم‌هایی که تاب‌آوری بیشتری دارند این است که زودتر خودشان را جمع می‌کنند و به حالت نرمال برمی‌گردند و دوباره به مسیر خود ادامه می‌دهند. من برای این که تاب‌آوری خودم را بیشتر کنم، چند ماهی است که از یک ابزار جدید استفاده می‌کنم. اسمش را گذاشته‌ام «بازی تاب‌آوری.»
چطور بازی کنیم؟
بازی تاب‌آوری چیست و چطور باید انجامش داد؟ و مهم‌تر از همه، چطور کمک می‌کند عضلات تاب‌آوریتان را قوی‌تر کنید؟ بیایید مرحله به مرحله پیش برویم. این بازی خیلی ساده است. هدفش این است که هرچه سریع‌تر از احساسات منفی عبور کنید تا بتوانید به حالت عادی‌تان برگردید. روشش اینطوری است: فرض کنید کسی یا چیزی، در محل کار یا خانه، ناامیدتان کرده. در آن لحظه، دچار افت روحی می‌شوید. به محض اینکه متوجه شدید حالتان گرفته، این کارها را انجام دهید:
۱. فکر کنید و ببینید چه حسی دارید، چرا اینطوری شدید و چه چیزی باعث ناراحتیتان شده (حتی اگر خواستید می‌توانید با صدای بلند بگویید).
۲. بپذیرید که اوضاع طبق میل شما پیش نرفته و به خودتان اجازه دهید بابتش ناراحت باشید.
۳. برایش زمان مشخصی تعیین کنید. مدت زمانی که فکر می‌کنید لازم است خودتان را جمع و جور کنید بستگی به آن موقعیت و شرایط دارد. شاید بگویید نیم ساعت کافیست، یا شاید چند ساعت. شاید حتی یک روز، یک هفته یا حتی بیشتر طول بکشد.
نکته اصلی این است: هر چقدر فکر می‌کنید لازم است، همان را انتخاب کنید. فقط یک زمان مشخص تعیین کنید. سپس برایش زنگ یادآور بگذارید. می‌توانید آلارم گوشیتان را روشن کنید یا روی تقویم علامت بزنید یا هر چیزی که برایتان راحت‌تر است.
حالا چی؟ آیا باید صرفا با اتکا به اراده، خودتان را از آن حال بیرون بکشید؟ نه! به هیچ وجه. حالا وقتش است که از ابزارهای تاب‌آوریتان استفاده کنید. می‌توانید:
به پیاده‌روی بروید. اگر می‌توانید کمی هوای تازه تنفس کنید (این روش اغلب اوقات جواب می‌دهد، مخصوصا وقتی اتفاقی که پیش آمده، چندان جدی و بزرگ نیست).
اگر امکان پیاده‌روی بیرون نیست، سعی کنید به یک روش دیگر، تحرک داشته باشید. بایستید، داخل اتاق قدم بزنید، شانه‌ها، دست‌ها و مچ‌هایتان را بچرخانید.
یک موسیقی بگذارید، یا پادکست گوش کنید یا هر نوع رسانه‌ای که دوست دارید تا موقتا حواستان از آن اتفاق پرت شود.
۴. دیدگاهتان را عوض کنید. سعی کنید وضعیت را از یک زاویه دیگر نگاه کنید. مثلا به جای این که روی چیزهایی که از کنترلتان خارجند تمرکز کنید، ببینید چه چیزهایی دست خودتان است؟ آیا امکانش هست که از این شرایط سخت، به نوعی به نفع خودتان استفاده کنید؟
می‌توانید از تکنیک «دلفین آبی» استفاده کنید. یعنی یک فکر منفی را با یک فکر مثبت جایگزین کنید. مثلا به جای «هیچ چیز درست پیش نمی‌رود»، بگویید «می‌توانم از این تجربه یاد بگیرم و دفعه بعد بهتر عمل کنم.»
یا از قانون «جعبه شیر» استفاده کنید. یعنی دست از غر زدن بردارید و روی چیزهایی که کنترلش دست خودتان است تمرکز کنید.
این اسم از بسته‌بندی شیر گرفته شده. وقتی یک بسته شیر را باز می‌کنیم، تاریخ انقضا روی آن درج شده و یادمان می‌آورد که وقتش تمام می‌شود و باید استفاده‌ا‌ش کنیم. با قاعده جعبه شیر، به جای گفتن: «باز هم باران! عجب شانس بدی»، می‌گویید: «الان چه چیزهایی دست خودم است که می‌توانم کنترل کنم؟ مثلا می‌توانم چتر بردارم یا بیرون رفتن را بگذارم برای یک وقت دیگر و الان به کارهای خانه برسم.»
۵. همه موارد بالا را انجام دهید. وقتی محدوده زمانی که تعیین کردید تمام شد، با یک انتخاب روبه‌رو می‌شوید. می‌توانید بگویید:
به اندازه کافی ناراحت بودم. وقتش است بلند شوم و دوباره به زندگی عادی‌ام برگردم.
متاسفم. هنوز نمی‌توانم. به زمان بیشتری نیاز دارم (سپس دوباره یک زمان دیگر تعیین کنید).
هر دو گزینه ایرادی ندارند چون دارید تلاش می‌کنید. ولی هر گزینه که انتخاب کردید، باید زمانتان را زیر نظر داشته باشید. هدف این است که هر بار، رکورد قبلیتان را بزنید. دفعه بعد که با یک موقعیت مشابه روبه‌رو شدید و کشتی‌هایتان غرق شدند، ببینید آیا می‌توانید سریع‌تر از حالت افسرده دربیاید و به حالت عادی برگردید یا نه؟ اگر خواستید حتی می‌توانید هر تجربه را در دفترچه یادداشتی ثبت کنید تا پس از مدتی ببینید با چه موقعیت‌هایی مقابله کرده‌اید، هر کدام چقدر طول کشیده و چقدر پیشرفت کرده‌اید. مزیت بازی تاب‌آوری این است که شما با کسی رقابت نمی‌کنید.
رقیب شما، خودتان هستید. یعنی هر جایی که شروع می‌کنید، همان نقطه شروعتان است. و فرقی نمی‌کند چند هفته یا چند ماه یا چند سال طول بکشد تا پیشرفت چشم‌گیری داشته باشید. هر چه باشد خوب است. چون با گذر زمان، حتما پیشرفت خواهید کرد. به مرور یاد می‌گیرید سریع‌تر از موقعیت‌های سخت عبور کنید و دوباره به حالت عادی بازگردید.
تقویت مهارت تاب‌آوری، به زمان، تلاش و تمرین‌های خاص خودش نیاز دارد، درست مثل تقویت یک عضله. بازی تاب‌آوری کمک می‌کند راحت‌تر این تمرین‌ها و روند پیشرفتتان را پیگیری و اندازه‌گیری کنید و بهبود دهید. همه اینها نهایتا به موفقیت بیشتر منجر خواهد شد.
منبع: Inc
