ذوق‌زدگی فدراسیون از بردن تیم درجه سه؛
تیر و تور هند، نان و آب می‌شود؟
شاید اغراق نباشد اگر بگوییم خیلی از هواداران فوتبال در ایران اصلا متوجه نشدند تیم ملی بازی دارد و حتی در فضای مجازی هم بحث‌های چندانی در مورد این بازی به وجود نیامد. حجم اخبار تولیدی در مورد این مسابقه، بدون اغراق شاید کمتر از یک‌دهم یک بازی لیگی پرسپولیس یا استقلال بود. این واقعا در شأن تیم ملی نیست.
تیم ملی ایران باید ابهت و اهمیت داشته باشد؛ یعنی هر کجا وارد شد، نگاه مثبت و جدی به دنبال خودش بیاورد. وقتی شما کلاس خودت را نگه نمی‌داری، طبیعی است که از ارج و اعتبارت کاسته شود. فراموش نکنیم زمانی که تیم ملی در مسابقات غرب آسیا شرکت می‌کرد، یک بار کارلوس کی‌روش تیم دوم یا «ب» ایران را به این مسابقات فرستاد و خودش حتی در بازی با عربستان هم روی نیمکت ننشست. حالا اما با خیال راحت با هند و افغانستان بازی می‌کنیم و کادرفنی هم مدام از کم شدن فاصله‌ها در فوتبال امروز حرف می‌زند.
امیر قلعه‌نویی حتی گفته: «بازی با تیم‌هایی مثل هند سخت‌تر هم هست»؛ بله، حتما بازی با کره و ژاپن یا برزیل و آرژانتین دشوار است!
از همه عجیب‌تر اما هلهله و پایکوبی فدراسیون فوتبال از چنین بردهایی است؛ آنجا که نشریه رسمی این فدراسیون تیتر می‌زند: «تیر و تور هند را به هم دوختیم.» اساسا به نظر می‌رسد مهدی تاج و گروهش خیلی به این مقوله تیر دروازه اهمیت می‌دهند، چنان که بعد از شکست ۶ گله برابر انگلستان در جام‌جهانی هم آقای رئیس گفته بود: «دو تا به میله‌شون زدیم.» گذشته از شوخی اما تیر و تور هند، تیم ۱۳۳ فیفا برای فوتبال ایران نان و آب نمی‌شود و با قاطعیت باید گفت چنین مسابقاتی هیچ آورده‌ای برای ما نخواهد داشت. هر چقدر هم که مربیان تیم ملی، گزارشگران تلویزیون و رسانه فدراسیون به آب و آتش بزنند و مشغول بزرگنمایی این دستاوردها باشند، باز نتیجه عوض نخواهد شد.
جالب است بدانید ژاپن و کره‌جنوبی در همین پنجره فیفا یعنی هفته آینده به صورت ضربدری با آمریکا و مکزیک، دو میزبان جام‌جهانی در همان کشورها ملاقات خواهند کرد. در پنجره اکتبر یا مهرماه هم این دو تیم باز به صورت ضربدری رودرروی برزیل و پاراگوئه خواهند ایستاد؛ کاملا هدفدار، برنامه‌ریزی شده و درست و حسابی. حالا باز یک عده می‌گویند بازی با این تیم‌ها گران است یا آنها به دلایل سیاسی از چنین مسابقاتی استقبال نمی‌کنند. بیراه نیست، اما می‌تواند بهانه خوبی هم برای مخفی کردن ناکارآمدی‌های مدیریتی باشد. ببینید باشگاه‌های ما هر تابستان چقدر پول در نقل‌وانتقالات دور می‌ریزند؛ آیا فقط برای تیم ملی پول نیست؟ یا نه، بازی با افغانستان و هندوستان بیشتر صرف می‌کند؟!
