۱۲:۳۰ ظهر، به وقت رم!

از حساسیت این بازی همین بس که ۲۴ ساعت پیش از آن، حدود هزار و پانصد الی دوهزار پلیس امنیتی ایتالیا در نقاط منتهی به استادیوم مستقر شدند تا از زد و خوردهای احتمالی جلوگیری کنند. چرا؟ چون توافق شده بود که هواداران افراطی و متعصب لاتزیو و رم هر کدام ۳ گروه نیروی کمکی از اولتراهای سایر تیم‌ها جمع کرده و بعد از حضور در المپیکوی رم و تماشای دربی، در یکی از خیابان‌های شهر با ‌آلات سرد نظیر چوب، چماق، پنجه بوکس و… به سوی همدیگر حمله‌ور شوند!

جالب اینکه نیروی کمکی از پاناتیناکوس یونان، دیناموزاگرب کرواسی و اتلتیکومادرید اسپانیا برای کمک به رم اعلام حضور کردند و آن طرف اولتراهای وستهم انگلیس به همراه سه گروه از لهستان، بلغارستان و آلمان نیز نیروی کمکی طرفداران لاتزیو بودند!

در شرایطی که هنوز حواشی سنتی این دربی در رفتار هوادارانش قابل رویت است، زمان مسابقه به این دلیل در نیمه روز فیکس شده بود که بیننده‌های بیشتری از سراسر دنیا بتوانند آن را تماشا کنند. در واقع مردم کشورهای دوری نظیر آمریکا، استرالیا و چین هم بدون اینکه مثل همیشه برای تماشای بازی‌های شب هنگام اروپایی اذیت شوند، پای دلاکاپیتاله نشستند و کلی به سری A و این دو سود باشگاه رساندند.اما کمی به روند آماده‌سازی بازیکنان برای این جدال حساس فکر کنید. اگر قرار باشد بازی ساعت ۱۲:۳۰ برگزار شود، احتمالا باید کلیه نفرات چیزی حدود ساعت ۶ تا ۷ صبح از خواب برخیزند و وعده صبحانه و نهارشان باهم ترکیب شود.

ضمن اینکه از لحاظ فیزیولوژیک هم بدن فوتبالیست‌های حرفه‌ای در آن سطح به بازی در غروب و شب عادت کرده اما پای درآمد که وسط برسد، این نفرات تبدیل به ماشین بی‌رحمانه پول‌سازی می‌شوند. وقتی یک تیم دستمزد هنگفتی پرداخت می‌کنند، انتظار دارد نفرات تحت قراردادش هم با کلیه دستورات آنها کنار بیایند. اینگونه می‌شود که مردم بیشتری این سرگرمی بزرگ یعنی فوتبال را به صورت زنده دنبال می‌کنند و باشگاه‌ها هم به اهداف تجاری‌شان می‌رسند. عجب چرخه جالبی!