نگاهی متفاوت به محرومیت نقل و انتقالاتی استقلال؛
چه خوب که بسته شد!
این محرومیت با نامه رسمی فیفا به باشگاه استقلال ابلاغ شده و دلیل آن هم فسخ غیرقانونی قرارداد منتظر محمد بوده است. هافبک عراقی در دوران مدیریت علی خطیر به استقلال پیوست، اما جواد نکونام اعتقادی به او نداشت، در نتیجه در دوران مدیریت فرشید سمیعی این قرارداد به طور یکطرفه فسخ شد و حالا کل مجموعه تاوان آن را به بدترین شکل ممکن پس می‌دهد. تازه غیر از محرومیت نقل‌وانتقالاتی، باشگاه باید ۳۰میلیارد تومان هم غرامت به منتظر محمد بپردازد؛ بازیکنی که حتی یک دقیقه هم برای این تیم بازی نکرده!
طبیعتا محرومیت این شکلی، آن هم برای دو پنجره که باشگاه را تا زمستان سال آینده از جذب بازیکن جدید ناتوان می‌کند، اتفاق بسیار بدی است. نوشتن در مورد معایب این داستان، توضیح واضحات است؛ شبیه این که زیر نور آفتاب بخواهی در مورد روشنایی روز حرف بزنی! با این حال اگر از یک زاویه دیگر به ماجرا نگاه کنیم، شاید خیلی هم بد نشد که پنجره‌های استقلال را بستند. حقیقتا چیزی که ما طی این سال‌ها در این باشگاه دیدیم، فقط حیف و میل گسترده پول بوده که بدترین جلوه‌هایش را در همین پنجره‌های نقل‌وانتقالاتی به تماشا نشستیم. همین منتظر محمد پارسال با استقلال قرارداد بست و حالا بدون بازی کلی پول دریافت خواهد کرد.
عین این اتفاق سال گذشته در مورد دو بازیکن بوسنیایی رخ داد. مدیران استقلال بدون این که حتی سرمربی تیم خبر داشته باشد، دو بازیکن از این کشور گرفتند که چون در نهایت جواد نکونام آنها را نخواست، قراردادشان فسخ شد و مجموعا چیزی حدود یک‌میلیون دلار غرامت گرفتند. جالب است که یکی از این دو بازیکن، یک دروازه‌بان بود و در حالی جذب شد که استقلال آن زمان چهار گلر داشت!
باز هم از این حماسه‌ها داریم؛ مثلا آقای فابیو کاریله که گزینه هدایت استقلال در فصل جاری بود، ظاهرا به جای پیشنهاد رسمی، پیش‌قرارداد دریافت کرده و با امضای آن توانسته در موقعیت حقوقی محکوم کردن استقلال قرار بگیرد! به این ترتیب او ممکن است بدون این که حتی برنامه پروازها به سمت تهران را چک کرده باشد، بتواند چند صد هزار دلار غرامت از استقلال بگیرد! اصلا چرا راه دور برویم؛ مگر همین چند هفته پیش بعد از کلی حرف و حدیث قرارداد آل‌کثیر به طور یکطرفه فسخ نشد؟ باشگاه بدون توجه به احساسات هواداران و سابقه مهاجم پیشین پرسپولیس، عیسی را استخدام کرد و در موقعیتی قرار گرفت که حتی نتوانست خبر جذب او را اعلام کند. در نهایت هم مبلغی به آل‌کثیر پرداخت شد تا رضایت بدهد و جدا شود.
خب آیا واقعا بسته شدن پنجره به روی چنین مدیرانی، یک بحران یا تهدید است؟ حقیقتا نه! نمی‌خواهیم ادعایی داشته باشیم که بار حقوقی به دنبال بیاورد، اما این حجم از پرونده‌های گل‌درشت صرفا نمی‌تواند ناشی از ناکارآمدی یا سوءمدیریت باشد و بعضی موارد به معنای واقعی کلمه «مشکوک» است. وقتی در داخل کشور اراده برای برخورد با چنین پرونده‌هایی وجود ندارد، ناگزیر باید قدردان فیفا باشیم که میدان جولان آقایان مدیر را از آنها گرفت! تازه از کجا معلوم؟ شاید بسته شدن پنجره، به اجبار باعث رو کردن باشگاه به جوانان شد و ستاره‌هایی از دل آنها بیرون آمد؛ مثل سال ۹۵ که در شرایط مشابه، امثال امید نورافکن و مجید حسینی رشد کردند و حتی به تیم ملی هم رسیدند.
