سکوت و رخوت، در واکنش به ریخت‌وپاش‌ها؛
وقتی‌همه خوابیم!
تو گویی با واگذاری اسمی سرخابی‌ها به مالکان جدید و افزایش پول در حساب دو باشگاه، دست مدیران آنها برای آتش زدن اسکناس باز شده و کارهایی می‌کنند که در مخیله احدی نمی‌گنجد. به هر حال شوخی نیست؛ تیم‌هایی که تا همین چند سال پیش به روزنامه‌فروش محل هم بدهکار بودند، حالا بودجه‌های میلیون دلاری دارند، طوری که بنا به اذعان مدیران خود دو باشگاه، بودجه استقلال در این فصل ۲ هزار میلیارد و بودجه پرسپولیس ۱۵۰۰میلیارد تومان بوده است.
این پول فراوان در یک سیستم مدیریتی درست باید صرف ترمیم و ایجاد زیرساخت‌های حیاتی، رسیدگی اساسی و اصولی به فوتبال پایه و سپس جذب دقیق و با وسواس ستاره‌های موثر و کارآمد برای تیم بزرگسالان می‌شد، اما سرخابی‌ها در کنار مدیران هلدینگ خلیج‌فارس و کنسرسیوم بانکی، با تلاشی بی‌وقفه این ثروت را دور ریختند و حالا اخباری از هنرنمایی‌های‌شان منتشر می‌شود که تا مغز استخوان مخاطب را می‌سوزاند.
فقط بخشی از شنیده‌ها اینطوری است که وحید امیری و عیسی آل‌کثیر هر کدام چندین میلیارد پول از پرسپولیس و استقلال گرفتند تا رضایت به جدایی بدهند. این عدد در مورد سردار دورسون ۴۰۰ هزار دلار بوده است. در همین پرسپولیس در حالی ۱۵میلیارد بابت دریافت رضایتنامه مجتبی فخریان از شمس‌آذر قزوین هزینه شده که گفته می‌شود او اصلا بازیکن آزاد بوده و نیازی به دریافت رضایتنامه نداشت. شبهات مشابهی در مورد جذب ابرقویی از خیبر خرم‌اباد توسط پرسپولیس وجود داشته است.
در استقلال که اساسا حجم ریخت‌وپاش‌ها حیرت‌آور است. اگر از غرامت دو بازیکن بوسنیایی و فسخ قرارداد منتظر محمد و محکومیت ۳۰میلیارد تومانی در قبال او بگذریم، فقط در یک فقره، جزئیات جذب موسی جنپو دود از سر آدمی بلند می‌کند.
چنان که محمدحسین میثاقی در تازه‌ترین قسمت برنامه فوتبال برتر افشا کرد، جذب جنپو هم به صورت رایگان ممکن بوده، اما واسطه‌ها با همدستی کسانی در باشگاه استقلال، ۴۰۰ هزار دلار بابت رضایتنامه او برداشته‌اند و خود این بازیکن را هم در شرایطی که به شدت افت کرده و سال‌هاست درخشش خاصی نداشته، با قراردادی سه ساله به ایران آوردند؛ از قرار یک میلیون و ۱۰۰ هزار دلار، یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار و یک میلیون و ۳۰۰ هزار دلار برای فصول اول تا سوم. ۸۰۰هزار دلار اول هم نقدا به جنپو تقدیم شده تا او یکی از ضعیف‌ترین نفرات استقلال در این فصل باشد. اگر هنوز به اندازه کافی حیرت نکردید، بدانید که تمامی این پرداخت‌ها هم برای آقای جنپو معاف از مالیات خواهد بود و ریالی به دولت ایران برنمی‌گردد!
قسمت غم‌انگیز ماجرا، اما رخوت و خواب‌زدگی بخش بزرگی از هواداران است. رک و روراست تاکنون از نهادهای نظارتی برخورد دلگرم‌کننده و بازدارنده‌ای ندیدیم؛ مثل این که یک مدیر متخلف یا فاسد با ارائه اسم و مشخصات با مجازاتی سنگین مواجه شود و ضربه‌ای که به بیت‌المال زده جبران شود. مردم هم ظاهرا آنقدر گرفتار مشکلات شدید زندگی خود هستند که اساسا فرصتی برای واکنش نشان دادن به این ماجراها ندارند.
اگر هم گاهی زبانی باز می‌شود، صرفا در دفاع از مدیران اهمال‌کار و بازیکنان مفت‌بر است. هواداری که بیست تا سی میلیون تومان درآمد دارد و مالیات همان هم اول ماه از حسابش کم می‌شود، در دفاع از این میلیاردی بگیرهای به درد نخور طوری گریبان چاک می‌دهد که جرات اعتراض برای کسی باقی نمی‌ماند. افسوس!
