جاهطلبی؛ رمز موفقیت

کمتر از ۸ سال از روزی که تیم ملی ایران با یک گل به خودی اولین پیروزیاش در جام جهانی ۲۰۱۸ را کسب کرد، میگذرد. در آن جدال عجیب که مراکشیها هرچه زدند به در بسته خوردند، در نهایت برابر ایران شکست را پذیرفتند. تیم آن زمان بیتجربهای که برابر اسپانیا و پرتغال هم خوب بود ولی ناکام ماند، در جام جهانی بعدی یعنی ۲۰۲۲ تبدیل به شگفتی جام شد و به جمع ۴ کشور برتر دنیا رسید. سیر موفقیت مراکش ادامهدار بوده و آنها سال گذشته توانستند قهرمان ملتهای قاره شوند.
(تورنمنتی که فقط با حضور بازیکنان داخلی آفریقا برگزار میشود و با جام ملتهای آفریقا متفاوت است) تیم زیر ۲۳ سال آنها قهرمان قاره شده و بزرگسالان هم اولین کشور آفریقایی بودند که با ۸ پیروزی از ۸ مسابقه، جواز حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را بهدست آورند. قطعا سلسله موفقیتهای مراکش اتفاقی نیست؛ فدراسیونی که برای پیشرفت فوتبالش با جاهطلبی پروژههای مختلفی را اجرا میکند و قرار است در جام جهانی ۲۰۳۰ هم میزبان مشترکی برای تمام دنیا باشد. مهمترین ورزشگاه این کشور، مجموعه ورزشی شاهزاده مولا عبدالله است که نخستینبار در سال ۱۹۸۳ افتتاح شد و در جنوبغربی رباط، پایتخت مراکش واقع شده.
این استادیوم که همواره خانه تیم ملی مراکش و باشگاه فوتبال ارتش سلطنتی محسوب میشود، پس از چند مرحله بازسازی در سالهای ۲۰۰۰، ۲۰۱۴ و سرانجام بازسازی کامل در ۲۰۲۳، اکنون با چهرهای تازه آماده میزبانی مسابقات بینالمللی بوده و تصاویری که از آن مخابره شده، حقیقتا رشک برانگیز است. درست مثل ما که سالهاست در پی بازسازی آزادی هستیم و فعلا خبری نیست!