ذوب‌آهن در ایستگاه اصلاح
از انحلال تا نجات مالی
درحالی‌که برخی تصور می‌کردند این ماده به معنای پایان کار باشگاه است، مدیران ذوب‌آهن از طرح افزایش سرمایه به عنوان «نسخه نجات مالی» یاد کرده‌اند. سرمایه ثبتی باشگاه در حال حاضر تنها ۲۵میلیون تومان است، درحالی‌که بدهی انباشته به رقم ۴۶۰میلیارد تومان رسیده است. این نسبت، تقریبا بی‌سابقه در ساختار مالی باشگاه‌های ایرانی است و اصلاح آن نیازمند تصمیم جسورانه از سوی سهامدار اصلی یعنی کارخانه ذوب‌آهن اصفهان خواهد بود.
از منظر اقتصاد ورزش، راهکار افزایش سرمایه در جهان روشی رایج برای نجات باشگاه‌ها از بحران مالی است. در اروپا، نمونه‌هایی چون باشگاه یوونتوس ایتالیا و منچستریونایتد انگلیس بارها از افزایش سرمایه یا جذب سرمایه‌گذار خارجی برای پوشش زیان انباشته استفاده کرده‌اند. در اسپانیا نیز باشگاه‌های ورزشی طبق قانون باید ساختار مالی شفاف و متناسب با درآمدهای ورزشی خود داشته باشند و در صورت زیان مزمن، مجاز به حضور در لیگ حرفه‌ای نیستند.
اما در ایران، ساختار مالکیتی باشگاه‌ها عمدتا وابسته به نهادهای صنعتی و دولتی است. بنابراین اصلاح تراز مالی نه از محل درآمدهای ورزشی بلکه با تزریق مستقیم منابع از سوی شرکت مادر انجام می‌شود. تجربه مشابه در باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس نیز وجود دارد؛ هر دو باشگاه در آستانه پذیرش در بازار سرمایه، افزایش سرمایه و شفاف‌سازی مالی را در دستور کار قرار دادند تا از شمول ماده ۱۴۱ خارج شوند.
اقدام ذوب‌آهن برای افزایش سرمایه را می‌توان گامی در مسیر حرفه‌ای‌سازی مالی باشگاه‌های صنعتی دانست. اگر این روند با اصلاح ساختار درآمدی، جذب اسپانسرهای پایدار و بهره‌گیری از ابزارهای بازار سرمایه همراه شود، می‌تواند الگویی تازه برای نجات باشگاه‌های زیان‌ده و حرکت به‌سوی اقتصاد واقعی ورزش ایران باشد.
* کارشناس اقتصاد ورزش
