یک حاشیه جدید در فوتبال ایران؛
هتاکی؛ نشانه تعصب!
شاید تنها نکته قابل تحملی که مابین ماجراهای مختلف رخ داد، عذرخواهی سریع باشگاه پرسپولیس و برخورد با مدیررسانه تیم بود که منتج به اخراج وی شد. هرچند همان بیانیه هم کلی نکته عجیب داشت که در بخشی از آن می‌خوانیم: «یکی از ویدئوهای پس از بازی که انتخاب چندثانیه‌ای تدوینگر از تشویق‌های هواداران بوده است محل بحث قرار گرفته است.
در این بین باتوجه به چندصدایی بودن شعارها روی سکوی ورزشگاه، طبعا در پس‌زمینه انواع و اقسام شعارها شنیده می‌شود که بسیاری از آنها چندان واضح و شفاف به گوش نمی‌رسد و در ویدئوی مربوطه هم وضوح لازم در مورد محتوای شعار وجود ندارد. ذکر این نکته ضروری است که در شعارهای مطرح‌شده در ورزشگاه هیچ اسمی از باشگاهی، آورده نشده است.» احتمالا همه اینها یعنی اگر ویدئو را پاک کردیم، منت‌اش بماند سر هواداران تیمی که به تمسخر از آنها یاد شد! این تازه بخش قابل تحمل ماجرا بود چون در اردوی استقلال برای اینکه مدیران و بعضی از اعضای تیم ثابت کنند خونشان هم آبی است، بساط توهین را بسط دادند و انگار مسابقه از این قرار بود که هرکس بیشتر کنایه بزند و هتاکی بیشتری انجام دهد، متعصب‌تر است! کسی منکر اشتباه بزرگ هواداران پرسپولیس و گناه سهوی یا عمدی عاملان انتشار آن نیست اما مدیریت استقلال به جای آنکه اجازه دهد این غائله در فضای طرفداری ختم به‌خیر شود، آتش به هیزم ریخت.
از توییت عجیب علی تاجرنیا همه کاره باشگاه گرفته تا پست حیرت انگیزی علی نظری جویباری مدیرعامل سابق و عضو فعلی هیات‌مدیره و بهزاد غلامپور مربی تیم که انگار خیلی جلوی خودشان را رفتند تا همان حرف‌های زشت پرسپولیسی‌ها را تکرار نکنند! برای مثال جویباری به گونه‌ای خلط مبحث کرد که کار به جام اسنپی و دوستاره آبی‌ها رسید و کمیته انضباطی که قرار بود از پرسپولیسی‌ها بایت این توهین پرسش بخواهد، اکنون مشتی آدم از هر دو باشگاه بابت رسیدگی به این پرونده احضار کرده است.
هیچ کس و با هیچ زبانی نمی‌تواند اقدام زشت پرسپولیسی‌ها را توجیه کند. منتها فوتبال ایران مادامی پیشرفت خواهد کرد که این قبیل کری‌های کودکانه و سخیف، از رده‌های بالا قطع شوند تا تماشاگر تاثیرپذیر، حدود حمایت از خودی و کری‌خوانی برای رقیب را بداند. وقتی تصمیم‌گیرندگان واکنش درستی نشان نمی‌دهند و بعضا بر کوس تفرقه می‌زنند، چه انتظاری از آن جوان جوگیری دارید که کیلومترها از خانه دور شده و ساعت‌ها با کمترین امکانات، می‌خواهد انرژی نهفته‌اش را روی سکوهای سیمانی خالی کند؟
