چهره‌های اولین بازی عصر اوسمار که امیدوارکننده هم بود؛
... و ناگهان پرسپولیـس!
این همان چیزی بود که پرسپولیسی‌ها دنبالش بودند؛ کیف کردن از تماشای تیم‌شان، چیزی که آن را با وحید هاشمیان از یاد برده بودند. اگرچه استقلال خوزستان رقیب فوق‌العاده‌ای نبود و با مشکلات فراوان مقابل قرمزها قرار گرفت، اما به هر حال مدل بازی پرسپولیس و به ویژه جاه‌طلبی بازیکنان این تیم در بیشتر خواستن و بیشتر حمله کردن، به وضوح نشان از تغییر فلسفه سرخ‌پوشان داشت. برویم و احوالات برخی چهره‌های ویژه این بازی را با هم مرور کنیم.
بازگشت جذاب اوسمار
بدون شک چهره نخست این مسابقه اوسمار ویرا بود و در گام اول نشان داد چرا خیلی از هواداران پرسپولیس مشتاق بودند او را دوباره روی نیمکت تیم محبوب‌شان ببینند. علاقه شدید مربی برزیلی به ارائه فوتبال هجومی، در همان دوره قبلی حضور او در اردوگاه سرخ‌ها هم مشهود بود؛ طوری که پس از شکست خارج از خانه برابر آلومینیوم اراک در نخستین بازی هم خیلی‌ها به حمایت از این مربی برخاستند.
او دوره دوم را هم تهاجمی شروع کرد و حتی خودش گفت بین دو نیمه وقتی تیمش با یک گل از استقلال خوزستان پیش بوده، به بازیکنانش گفته گل‌های بیشتری می‌خواهد. فعلا که همه چیز خوب است، تا ببینیم بعدا چه پیش می‌آید.
به یاد صابر
بازیکنان پرسپولیس پیش از آغاز دیدار با استقلال خوزستان، تی‌شرت‌هایی به تن داشتند که روی آن تصویر صابر کاظمی حک شده بود؛ ستاره جوان والیبال ایران که طی روزهای گذشته به شکلی باورنکردنی پر کشید و از میان ما رفت.در این تصویر هم حسین کنعانی‌زادگان را می‌بینید؛ مدافع میانی سرخ‌پوشان که طی یکی، دو فصل اخیر در فرم خوبی نبوده است. یکی از ده‌ها ماموریت اوسمار در پرسپولیس، بازگرداندن کنعانی و نیز مرتضی پورعلی‌گنجی به روزهای خوب است. کنعانی در این بازی گل دوم پرسپولیس را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند. این بار هم مثل کاشته باکیچ برابر تراکتور، علیپور می‌خواست توپ را بگیرد و خودش بزند، اما کنعانی مخالفت کرد!
بهترین بازی سروش؟
سروش رفیعی یکی از بازیکنانی بوده که این اواخر زیاد مورد انتقاد قرار می‌گرفته. بسیاری عقیده داشتند(دارند) که دوران او در پرسپولیس گذشته و این هافبک ۳۵ ساله صرفا به دلیل کمبود بازیکن است که در ترکیب قرار می‌گیرد.
با این حال اما رفیعی در بازی با استقلال خوزستان یکی از بهترین نمایش‌های کل دوران حضورش در پرسپولیس را ارائه داد. او گل اول بازی را با یک ضربه زیبا و فرصت‌طلبانه به ثمر رساند،روی گل دوم پنالتی گرفت و در تمام طول مسابقه هم با حضور پشت محوطه جریمه، به خوبی از عناصر تهاجمی تیم حمایت کرد. آیا این نمایش سروش هم تحت‌تاثیر تدابیر تاکتیکی اوسمار بود؟ بعدتر معلوم می‌شود.
آزادی یک ستاره
تیوی بیفوما که در دوره هاشمیان به یک بازیکن غیرمفید و پرحاشیه تبدیل شده بود و حتی بعضی‌ها به این که خرید خوبی بوده هم شک کرده بودند، آغازی توفانی زیر نظر اوسمار داشت و یک نمایش بسیار جذاب و اثرگذار ارائه داد. بازی درخشان او را همه دیدند و حالا این چند خط را هم از خلال مصاحبه خودش بخوانید: «ایده‌ها و فلسفه کاری اوسمار از همان روز اول روشن است.
از کار زیرنظر او لذت می‌برم و امیدوارم گلزنی‌هایم هم شروع شود. در مورد کار با وحید هاشمیان هم باید بگویم که اصلا دوران خوبی برای من نبود. برای مثال، من و اورونوف هرگز بیش از ۲۰ دقیقه در کنار هم بازی نکردیم.»
تیم که خوب باشد...
یک تئوری در فوتبال وجود دارد با این مضمون که اگر حال کلی تیم خوب باشد، حتی بازیکنان معمولی هم رشد می‌کنند و بالا می‌آیند، اما اگر اوضاع تیم روبراه نباشد، ستاره‌ها هم کم‌کم دچار افول می‌شوند و نمی‌توانند اثرگذاری لازم را داشته باشند.
بخش دوم این واقعیت، در پرسپولیس وحید هاشمیان به وضوح نمایان شد؛ جایی که حتی امثال بیفوما و اورونوف هم نای درخشیدن نداشتند. حالا شاید وقت آن است که نیمه اول این فکت را تماشا کنیم؛ جایی که میلاد سرلک هم از وقتی به جای باکیچ مصدوم به زمین آمد، در فرم مطلوب و کلی پرسپولیس قرار گرفت و نمایش خوبی ارائه داد. آیا واقعا قرار است این بازیکنان زیر نظر اوسمار ویرا احیا شوند؟
باکیچ چشم خورد!
اگر خرافاتی باشیم، اینجا باید بگوییم مارکو باکیچ چشم خورده! هافبک مونته‌نگرویی پرسپولیس که در آخرین دقیقه بازی با تراکتور روی ضربه ایستگاهی یک گل بسیار تماشایی به ثمر رساند،
در طول روزهای گذشته به شدت مورد توجه قرار گرفت و تازه قرار بود از این به بعد بقیه ضربات کاشته تیم را هم خودش بزند، اما در نیمه اول بازی با استقلال خوزستان احساس درد کرد و به شکل ناخوشایندی از زمین خارج شد.
گفته می‌شود مصدومیت باکیچ نسبتا شدید است و او چیزی حدود یک ماه از میادین دور خواهد بود؛ گزارشی که اگر درست باشد ممکن است به غیبت این بازیکن در دربی روز ۱۴ آذرماه تهران بینجامد.
گل غافلگیرکننده
برابر استقلال خوزستان، پای محمد امین کاظمیان هم به گلزنی باز شد؛ بازیکنی که فصل گذشته آمار خوبی در آلومینیوم اراک به جا گذاشت و به اتکای همان هم پرسپولیسی شد، اما در طول هفته‌های گذشته نتوانست چیز خاصی نشان بدهد.
کاظمیان در تیم وحید هاشمیان کاملا گم بود و حتی در تک بازی دوران کریم باقری برابر تراکتور هم در حالی حدود ۸۰ دقیقه در زمین حضور داشت که گزارشگر بازی کلا دو بار اسم او را به زبان آورد! با این حال او در دقایق پایانی بازی با استقلال خوزستان به زمین آمد، روی پاس عالی علیپور یک گل خوب زد و بالاخره فرصت کرد شادی محبوبش را با پیراهن پرسپولیس هم انجام بدهد.
همان اورونوف آماده؟
بی‌گمان باید گفت بهترین دوران اوستون اورونوف در پرسپولیس، همان نیم‌فصل اول حضورش در این تیم بود. او زیر نظر اوسمار ویرا، ستاره‌ای ویرانگر نشان داد و یکی از مهم‌ترین عوامل قهرمانی تیم در لیگ بیست‌وسوم لقب گرفت. بعدتر چه به دلیل مصدومیت‌های پیاپی و چه به واسطه مسائل تاکتیکی، کمتر چنین نسخه‌ای از وینگر ازبکستانی دیده شد.حالا اما این امیدواری وجود دارد که با بازگشت اوسمار، اورونوف دوباره جان بگیرد. این اتفاق کم و بیش در بازی با استقلال خوزستان رخ داد و اوستون بارها با حرکات تکنیکی‌اش ساختار دفاعی حریف را به هم ریخت، هرچند فرصت‌سوزی‌های عجیب این بازیکن، بارها مانع از گلزنی او شد. اگر اورونوف کمی دقت کرده بود، در این بازی هت‌تریک می‌کرد.
