یک کوه سوال از آقای مالک
جدی می‌فرمایید؟
حالا بگذریم از اینکه کافی است یک تیم فوتبال قاره کهن در کشورهایی چون چین یا هند، تنها ۵ درصد از جمعیت کل را به عنوان طرفدار خودش ببیند؛ آن وقت چیزی حدود کل آدم‌های بالغ ایران را شامل می‌شود! این در شرایطی است که تیم خوب تراکتور، بعید به نظر می‌رسد حتی داخل کشور هم پرطرفدارترین باشد؛ با استناد به همه آمارهای رسمی و غیررسمی که طی این سال‌ها به جای مانده است.
تبریزی‌ها هنوز از آن نظرسنجی معروف برنامه ۹۰ که قرار بود هواداران تیم‌های مختلف با ارسال پیامک آمارشان را ثبت کنند، کینه به دل دارند و مالک تراکتور هم به آن اشاره کرد. سازوکار فشل و زیرساخت‌های غیرقابل دسترس، سبب شده ابهامات زیادی در خصوص تعداد واقعی طرفداران تیم‌های فوتبال وجود داشته باشد و این موضوع تنها مختص به تبریزی‌ها نیست؛ بلکه هواداران، پیشکسوتان و حتی مدیران استقلال و پرسپولیس هم هرازگاهی چند ده‌میلیون به تعداد طرفدارانشان می‌افزایند!
اما واقعیت اینجاست حتی اگر همان پخش تلویزیونی را هم ملاک قرار ندهیم، باز چنین گزاره‌ای به واقعیت نزدیک است که این باشگاه در بهترین حالت سومین پایگاه هواداری از نظر تعداد دنبال کننده را دارد. شبکه‌های اجتماعی، سنجه نزدیک به واقعیتی است که با آن می‌توان در نظر گرفت تراکتور فالوورهای کمتری نسبت به پرسپولیس و استقلال دارد. اگر سراغ بسترهای بیرونی برویم هم باید به چند سال قبل رجوع کرد؛ زمانی که اوایل دهه ۹۰ شمسی یک سامانه پیامکی به عنوان پشتوانه تیم‌های مطرح روی کار آمد تا از طریق تبلیغات برای هواداران منحصربه‌فرد هر تیم، یک راه درآمدزایی برای باشگاه‌ها ایجاد کند.
کاری نداریم آن پروژه در نهایت با شکست مواجه شد و از لحاظ مالی ضرر داشت که سود نداشت. با این حال همان زمان هم سرخابی‌ها استقبال بسیار بهتری از دامنه اختصاصی‌شان داشتند و مشارکت تراکتوری‌ها آنقدر پایین بود که امیر قلعه نویی به عنوان سرمربی وقت این تیم گفته بود: «یک گله از طرفداران تراکتور داشته باشم که دارند کم لطفی می‌کنند و ۳۲ هزار تا پیامک داشتیم!»
زنوزی در بخش دیگری از صحبت‌هایش در واکنش به این ادعا که هواداران تیم‌های رقیب به ورزشگاه یادگار راه داده نمی‌شوند، جواب داد: «هواداری ندارند که بیایند!» بله خب لابد این ادعا هم درست است. منتها کسی باید آن را تایید کند که از یک شهر خارج از استان به استادیوم برود و زبان آذری هم بلد نباشد! در مهمان نواز بودن قومیت‌های ایرانی شکی نیست اما عجالتا در همین یک فقره، خیلی سخت است که شما حتی در قامت یک خبرنگار به ورزشگاه یادگار بروید و اوضاع برایتان سخت نشود؛ دیگر طرفداری تیم رقیب که بماند.
به یاد بیاورید دربی برگشت دومین دوره لیگ برتر در تبریز برگزار و ورزشگاه لبریز از تماشاگران استقلال و پرسپولیس شد؛ بدون اینکه خونی از بینی کسی بیاید. اما در همین لیگ گذشته که اولین قهرمانی تاریخ تراکتور رقم خورد، زنوزی و اعوان و انصارش از هیچ کوششی دریغ نکردند که استقلال خوزستان در بازی آخر میزبانی‌اش در اهواز را به آنها بفروشد! اگر تراکتور در آسیا پرطرفدارترین است، پس چرا روی هم رفته ۱۰۰ نفر آن قهرمانی تاریخی را جشن گرفتند؟
