VAR و ما که زور می‌زنیم فقط برنده باشیم؛
متاسفانه حق با پیروز است!
یکی از حواشی این بازی، قطعی سیستم کمک داور ویدئویی در بخشی از نیمه اول بود که سر و صدای زیادی به پا کرد و تنش را به نشست خبری مربیان کشاند. در این میان یکی از خبرنگاران سوال ظاهرا جهت‌داری از پیروز قربانی پرسید که انگار سر درد دل سرمربی فجر را باز کرد. پیروز هم با ادبیات خاص خودش، ورودی تند و تیز به این موضوع و به طور کلی فضای حاکم بر فوتبال ایران داشت که خیلی خبرساز شد.
قربانی در بخشی از سخنانش گفته: «من اشتباه کردم نجیب بودم. فصل بعد، از دستیارانم تست صدا می‌گیرم و هر کسی صدایش کلفت‌تر بود را می‌آورم. اینجا باید هوچی‌گر باشی. آلومینیوم می‌خواست انتقام اتفاقات بازی با ملوان را از ما بگیرد. به ما چه؟ بروید جای دیگر حق‌تان را بگیرید. هی هر چه شد از دقیقه اول گفتند وی‌ای‌آر، وی‌ای‌آر و بازی را خواباندند. همه مسابقات ما همین شده. ای بر پدر مخترع وی‌ای‌آر لعنت. همه‌اش دنبال نتیجه‌گیری با هر ترفندی هستیم و همین می‌شود که ازبکستان و تاجیکستان هم از ما می‌زنند جلو. فردا هم نوبت افغانستان است.»
شاید حرف‌های قربانی، به ویژه با لحنی که او سخن می‌گوید کمی جنجالی و عصبی به نظر برسد، اما در کنه معنا، منصفانه باید حق را به او داد. اغراق نیست اگر بگوییم همه چیز فوتبال ایران، حالا فقط شده تقلا و دست و پا زدن برای بردن. همه می‌خواهند هر طوری شده برنده باشند و در این میان بی‌اهمیت‌ترین موضوع، کیفیت است. نگاه کنید به اوت‌های بلند و منجیق‌وار دستی، به تمارض‌ها و وقت‌کشی‌های بی‌پایان، به توپ‌هایی که از هر گوشه زمین روی دروازه رقبا ارسال می‌شود، به جنگ و دعواهای بی‌پایان لب خط، به کنفرانس‌های ملتهب خبری که در آنها از هر چیزی حرف زده می‌شود غیر از سیستم، تاکتیک و فن فوتبال. کجای دنیا را دیده‌اید که در آن اعضای روی نیمکت، اعم از سرمربی و تک‌تک اعضای کادرش در هر مسابقه این همه اعتراض کنند، تذکر و کارت بگیرند و زمان بازی را هدر بدهند؟ ما فقط می‌خواهیم در بازی امروز نتیجه بگیریم و به هیچ چیز دیگری هم فکر نمی‌کنیم؛ همین و خلاص.
در این میان، سیستم کمک داور ویدئویی هم به بلای جان تبدیل شده. VAR آمده بود به برقراری عدالت کمک کند. نه این که اصلا این کار را نکرده باشد، اما سوءاستفاده‌ها از آن هم بی‌شمار است. حالا دیگر هر صحنه‌ای، جنبه تفسیرپذیر پیدا کرده؛ هر برخوردی بازی را از نفس می‌اندازد، بررسی می‌شود و در نهایت هر تصمیمی گرفته شود، دور جدیدی از جنگ و دعواها را به دنبال می‌آورد. می‌گفتند با حضور این فناوری، حجم اعتراض‌ها کاهش خواهد یافت، اما اگر شرایط بدتر نشده باشد، قطعا بهتر هم نشده. به قول قربانی، فشار آوردن برای بازبینی صحنه‌ها و فریاد زدن مداوم اسم وی‌ای‌آر هم به دیگر ترفند تیم‌ها تبدیل شده که هر چه داشته باشد، بار فنی ندارد. بعد چرا باید متعجب باشیم از اینکه همه رقبای منطقه‌ای در حال عبور از ما هستند و فوتبال‌مان هر روز درجا می‌زند؟
