در حاشیه ورود استقلال بههاکی
یک تصمیم نمایشی؟
در دنیای حرفهای ورزش، اضافه کردن یک رشته جدید به سبد فعالیتهای یک باشگاه، یک روند پیچیده و کاملا اقتصادی است. تجربه باشگاههای چندورزشی مانند بنفیکا در پرتغال نشان میدهد ورود به رشتههایی همچون هاکی، تنها زمانی موفق است که بازار مصرف، زیرساخت، اسپانسرینگ و برنامه درآمدی شفاف وجود داشته باشد. با این حال در ایران، هاکی نه زیرساخت گسترده دارد، نه بازار مخاطب بزرگ و نه ظرفیت تجاری قابل سنجش. بنابراین انتظار کسب درآمد پایدار از این رشته، بدون سرمایهگذاری سنگین و طولانیمدت، واقعبینانه نیست.
در شرایطی که باشگاه استقلال با چالشهای جدی مالی، بدهیهای انباشته، شکایتهای خارجی و نیاز فوری به توسعه آکادمی فوتبال روبهرو است، ورود به رشتهای که حتی در سطح ملی نیز بازار اقتصادی قابلتوجهی ندارد، پرسشهای مهمی را ایجاد میکند. «تنوعبخشی به رشتههای ورزشی» بدون تحلیل بازار، نه تنها سودآور نیست بلکه میتواند منابع محدود باشگاه را پراکنده و فشار مالی را بیشتر کند. بهویژه در ایران که نه حق پخش تلویزیونی وجود دارد، نه اسپانسرها علاقهای به ورزشهای کممخاطب نشان میدهند.
در غیاب برنامه مدون، بودجه مشخص، اسپانسر قطعی و مدل درآمدی، این تصمیم بیشتر شبیه یک نمایش روابطعمومی است تا یک پروژه سرمایهگذاری ورزشی. بدون سند اقتصادی روشن، باشگاه استقلال عملا تعهدی تازه بر دوش خود گذاشته که میتواند از منابع فوتبال هزینه کند؛ منابعی که همین امروز هم پاسخگوی نیازهای تیم اصلی نیست. مهمترین پرسش اینجاست؛ آیا این ورود، نتیجه یک مطالعه امکانسنجی حرفهای است یا صرفا حرکتی رسانهای؟ تا زمانی که باشگاه استقلال پیوست اقتصادی، گزارش مالی و پیشبینی بازگشت سرمایه این پروژه را منتشر نکند، این تصمیم بیشتر یک «اقدام نمایشی» خواهد بود تا مسیری برای توسعه واقعی باشگاه.
* کارشناس اقتصاد ورزش
