استادیومی که اقتصاد فوتبال ایتالیا را تغییر داد
داستان یک ورزشگاه جریانساز
پیش از این، ورزشگاههای ایتالیا فرسوده و دولتی بودند و باشگاهها به درآمد روز مسابقه و امکانات تجاری محدود بودند. یوونتوس تصمیم گرفت با سرمایهگذاری مستقیم و مالکیت کامل ورزشگاه، به استقلال مالی و رشد پایدار برسد.
هزینه ساخت ورزشگاه حدود ۱۵۵میلیون یورو بود و منابع مالی شامل سرمایه مستقیم باشگاه، وام بانکی، پیشفروش صندلیهای VIP و کمکهای محدود شهری بود. این مدل مالی ریسک پروژه را پایین آورد و کنترل کامل بر درآمدها و هزینهها را در اختیار باشگاه قرار داد. ورزشگاه با ظرفیت ۴۱۵۰۰نفر و طراحی مدرن، تجربهای متفاوت برای هواداران ایجاد کرده است. فاصله کوتاه صندلیها تا زمین و شیب بهینه جایگاهها، دید کامل و آکوستیک عالی را فراهم میکند.
زیرساخت دیجیتال شامل اینترنت پرسرعت، تحلیل رفتار هواداران و سیستم قیمتگذاری هوشمند بلیت، به باشگاه امکان داد درآمدهای خود را به روش علمی مدیریت کند.
پس از افتتاح ورزشگاه، درآمد روز مسابقه سه برابر شد و میانگین حضور تماشاگران از حدود ۲۲ هزار به نزدیک ۳۹ هزار نفر رسید. درآمدهای غیرمستقیم نیز شامل فروشگاهها، موزه، رستورانها و قراردادهای اسپانسرینگ، ۴۰ درصد رشد داشت و برند باشگاه در سطح جهانی تقویت شد. این پروژه اثرات مثبت اقتصادی روی شهر تورین نیز داشت.
بیش از هزار شغل مستقیم در زمان ساخت ایجاد شد و حدود ۱۷۰۰ شغل پایدار در بهرهبرداری شکل گرفت. منطقه تاسیس ورزشگاه نیز به یکهاب اقتصادی-ورزشی تبدیل، و خدمات پزشکی، هتل و کمپ تمرینی ایجاد شد. یوونتوس با این مدل مالکیت ورزشگاه و تمرکز بر تجربه هوادار، الگویی موفق برای دیگر باشگاههای ایتالیا و اروپا شد. این پروژه نشان داد مالکیت کامل ورزشگاه، توسعه تجاری و استفاده از زیرساختهای هوشمند، کلید موفقیت اقتصادی پایدار در فوتبال است.
* کارشناس اقتصاد ورزش
