دشمنی  با  زیبایی

انگار که مسوولان تصمیم‌گیرنده، لباس دشمنی با زیبایی و جذابیت به تن کرده‌اند وگرنه چه دلیلی دارد ویترین بازی‌های باشگاهی کشور تا این اندازه بی‌هیجان و فقط برای رفع تکلیف برگزار شود؟ آن هم در شرایطی که همین دور و اطراف خودمان، همیشه بهترین شرایط و زیباترین تصاویر از برگزاری جدال دو همشهری مخابره می‌شود.

استانبول پرشور

کمی دورتر، هفته گذشته استانبول شاهد یکی از مهیج‌ترین دربی‌های سال بود؛ جایی که گالاتاسرای و فنرباغچه در جوی توفانی فوتبال را به یک جشن بزرگ تبدیل کردند. جو استثنایی چوبانی استادیوم با ویدئوهایی که هنوز در شبکه‌های اجتماعی وایرال هستند، نشان داد دربی در فرهنگ فوتبالی این منطقه چه معنایی دارد. درون زمین هم که جنگ ستارگان برقرار بود و همین که در لحظات پایانی جان دوران گل لروی سانه را پاسخ داد، بیانگر همه چیز است. ترکیه با تمام حساسیت‌های امنیتی حاکم بر دربی که مردم استانبول را به دو قسمت تقسیم کرده بود، نشان داد چطور می‌شود از یک بازی پرفشار هم لذت ساخت. آنجا همان حوالی ماست، اما فاصله ذهنی و مدیریتی‌اش با فوتبال ایران انگار بسیار‌بسیار بیشتر است. شور واقعی، صحنه‌آرایی حرفه‌ای و احترام به حق تماشاگر در استانبول چیزی نیست که با شعار ساخته شده باشد؛ برای همین هم چیزی جز زییایی دیده نمی‌شد.

جده جذاب

برگردیم به چند هفته قبل‌تر و عربستان. سعودی‌ها مدت‌هاست فهمیده‌اند برای تبدیل رقابت‌های داخلی به برند بین‌المللی باید استاندارد را بالا ببرد و استارت این مهم با استخدام فوق‌ستاره‌ها زده شد. حالا هم کار به جایی رسیده که داور فینال جام‌جهانی ۲۰۲۲، یعنی سیمون مارسینیاک برای قضاوت یک بازی لیگ به این کشور می‌رود. شهرآورد جده بین الاتحاد و الاهلی با تک گل ریاض محرز به سود مهمان به پایان رسید، اما نه درگیری به وجود آمد، نه محدودیتی روی سکوها ایجاد شد. ۴۶ هزار و ۲۷ تماشاگر در استادیوم ملک عبدالله قاعدتا از شکست الاتحاد و ادامه روند ضعیف مدافع عنوان قهرمانی ناخشنود بودند، اما ذات رقابت زیر سوال نرفت چون نیت برگزاری چنین جنگی، همین اتمسفر فوق‌العاده بود و تیفوهایی که بین هواداران دست به دست می‌شد.

توجه کنید که درباره مسابقات مهم کشورهای صاحب فوتبال صحبت نمی‌کنیم؛ موضوع اهمیت پرداخت به ویترین بازی‌های باشگاهی است که تا چه اندازه برای دست اندرکاران همین دور و اطراف خودمان مهم است، اما اینجا دوستان انگار علاقه‌ای ندارند به زیبایی‌ها بها داده شود. دربی بزرگ استقلال و پرسپولیس با حضور ۸ هزار تماشاگر در شهری دورتر از خاستگاه آن برگزار می‌شود و این طور به ذهن متبادر می‌شود که اگر راه داشت، آقایان جلوی انجام همین را هم می‌گرفتند!