گزارش ویدئویی «دنیای اقتصاد» از یک آلارم خارجی؛
تحریم‌های فزاینده علیه صنعت نفت ایران
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد، در ادامه دور تازه تحریم‌های آمریکا علیه تجارت نفت ایران، وزارت خزانه‌داری ایالات متحده در روزهای اخیر شرکت ریشائو شی‌هوا یکی از بزرگ‌ترین پایانه‌های بارگیری و تخلیه نفت خام در استان شاندونگ را که نیمی از مالکیت آن در اختیار بخش لجستیک شرکت دولتی سینوپک است، در فهرست تحریم‌های خود قرار داده است.
آمارهای رسمی و تحلیل مؤسسات ردیابی نفت از جمله کپلر نشان می‌دهد در ماه سپتامبر ۲۰۲۵ واردات نفت خام چین نسبت به مدت مشابه سال قبل ۴ درصد افزایش داشته و به حدود ۴۷میلیون تن رسیده است؛ با این حال واردات از ایران کاهش قابل‌توجهی را تجربه کرده و به رقمی در حدود ۱.۴میلیون بشکه در روز در سپتامبر رسیده که نسبت به میانگین سه‌ماهه پیشین روند نزولی را نشان می‌دهد.
تحلیلگران این کاهش را ناشی از ترکیبی از عوامل می‌دانند: کاهش سهمیه پالایشگاه‌های خصوصی، فشار تحریم‌ها، افت حاشیه‌های آربیتراژ و سطح بالای ذخایر در‌هاب‌های ذخیره‌سازی چین.
آن‌گونه که رویترز گزارش می‌دهد، در حالی‌که صادرات نفت ایران در ماه سپتامبر به حدود ۱.۹میلیون بشکه در روز رسیده، واردات رسمی چین از ایران کاهش یافته‌است؛ وضعیتی متناقض که نشان می‌دهد بخشی از محموله‌ها مسیر خود را تغییر داده و از طریق شبکه پیچیده کشتی‌های ناشناس جابه‌جا می‌شوند.
استان شاندونگ، محل تجمع پالایشگاه‌های مستقل چین (teapot refiners)، همواره بزرگ‌ترین هدف دریافت نفت از کشورهای تحت فشار بوده است؛ اکنون با مطرح شدن نام چند پایانه این استان در فهرست تحریم‌ها، پالایشگاه‌های مستقل بیش از پیش در معرض کمبود خوراک یا افزایش هزینه جایگزینی منابع قرار دارند.
افزایش کرایه حمل و جابه‌جایی محموله‌ها به بنادر دیگر، می‌تواند حاشیه سود این بازیگران را بیش از پیش کاهش دهد و در نهایت بر قیمت داخلی بنزین و نفت‌گاز در چین اثر بگذارد؛ هرچند دولت مرکزی معمولا از ابزار تنظیم عرضه استفاده می‌کند تا نوسانات ناگهانی قیمت برای مصرف‌کننده نهایی محدود بماند.
