آدمها در پذیرش متفاوتند
هجمه افکار و مرورشان به حدی که محل کارم تمرکز نداشتم و رعنا که چندین بار صدایم زده بود متوجه نشدم تا اینکه دستانش را روی شانه ام حس کردم
گفت: ستاره کجایی معلوم هست، گلوم درد گرفت از بس صدات کردم
گفتم: ببخشید حواسم نبود
گفت : اونو که فهمیدم حواست به من که هیچی به کارت هم نیست الان دکتر شکوهی بیاد شاکی میشه
گفتم :وای راست میگی خدا به خیر کنه
چند روز بعد رعنا بهم گفت: نمیخای بگی چی شده
گفتم: موضوع خاصی نیست
گفت: اما تو بهم ریخته‌ای
گفتم : اتفاقات تلخ توی ذهنم مرور میشه و اذیتم می‌کنه
گفت : به پذیرش رسیدی ؟
گفتم: منظورت چیه
گفت: گاهی اوقات ما باید با اون اتفاق تلخ همراه بشیم و رخ دادنش رو بپذیریم اما وقتی مدام از خودمون سوال میکنیم چرا این اتفاق افتاد ؟ آیا من مقصر بودم، درگیر نشخوار فکری شدیم
گفتم : آره دقیقا ، منم مدام دنبال چرایی اش هستم
گفت : پس مشکل همینجاست، باید به مرور زمان به پذیرش برسی زمان بره اما شدنی به خودت سخت نگیر دختر خوب
گفتم: اما مامانم مرتب بهم میگه چته تمومش کن غصه خوردن رو چرا توی خودتی ؟ این سوالات بیشتر اذیتم می‌کنه
رعنا گفت: خب مامانت دوست داره به شیوه خودش با مسائل کنار بیای در صورتی که تو متفاوتی و شاید به زمان بیشتری لازم داشته باشی
چرا به آدمی که غمگین است
می‌گویید غمگین نباشد و اشک نریزد
و قوی باشد؟
چرا حق نمی‌دهید آدمها توان عبور
از برخی رنج‌ها را نداشته‌باشند؟
که نیاز داشته‌باشند در خود فرو بروند و
سوگواری کنند و فروپاشیده‌شوند
و وقتش که رسید، از نو خودشان را
ترمیم کنند و به زندگی برگردند؟
چرا فکر می‌کنید همه در مواجهه با رنج
و اندوه، یک‌جور رفتار می‌کنند؟
یکی تحمل می‌کند، یکی می‌شکند و دیگری لِه می‌شود!!!
هرچند هر سه با یک گونه از رنج روبرو شده‌باشند!
شیوه‌ی تعامل و مواجهه‌ی آدمها با رنج‌هاشان را هرگز نمی‌توان پیش‌بینی کرد.
آدمی که تا امروز عظیم‌ترین مصیبت‌ها را تحمل می‌کرده امکان دارد فردا
با کوچکترین ناملایمتی و اندوهی از هم بپاشد!
ما نمی‌دانیم ظرفیت آدمها در کدامین بزنگاه پر می‌شود، کجا بی‌نهایت آسیب‌پذیر و شکننده می‌شوند و با کمترین تلنگری فرو می‌ریزند، چرا که از پیش، تمام ضربه‌های ممکن به روان و جانشان وارد شده و همیشه این آخرین ضربه است
که کار را تمام می‌کند...
در مواجهه با آدمها، حواسمان به حرف‌ها و رفتارهامان باشد، شاید این ما باشیم که آخرین ضربه را وارد میکنیم.
حق با رعنا بود آدمها در مواجهه با مسائل مختلف با یکدیگر متفاوتند و نباید انتظار داشت واکنش یکسان داشته باشند.
