انتشار آمار محصلان در استان جنوبی نگرانیهای تازهای ایجاد کرد
ترکتحصیل ۲۷ هزار دانشآموز در هرمزگان
جعفر قائمپناه، معاون اجرایی رئیسجمهور در بندرعباس آماری را ارائه میکند که در آن اشاره شده است که «استان هرمزگان ۲۷ هزار دانشآموز بازمانده از تحصیل دارد». اعلام این آمار، موجی از نگرانی در میان نمایندگان مجلس و افکار عمومی به وجود آورد و موضوع را در کانون توجه رسانهها و مسوولان قرار داد.
علل و تبعات بحران
براساس اعلام مقامات محلی، مهمترین دلایل بازماندگی از تحصیل در این استان شامل فقر مطلق، مهاجرت، معلولیت، جذب مشاغل کاذب نظیر قاچاق سوخت و همچنین ضعف در نظارت خانوادگی است. این پدیده نهتنها آینده فردی این کودکان و نوجوانان را تهدید میکند، بلکه به تشدید چرخه فقر فرهنگی و اقتصادی و کاهش مهارتهای نسل آینده برای ورود به بازار کار رسمی منجر میشود.
واکنش نمایندگان مجلس
با انتشار این آمار، فاطمه جراره، دبیر کمیسیون آموزش مجلس، آن را «غیرقابل قبول» دانست.
او میگوید: از این تعداد بالغ بر ۵ هزار و ۵۷۵ نفر در شهر بندرعباس، در غرب استان بالغ بر ۶۰۰۸ نفر، در حوزه شرق شامل جاسک، بشاگرد، سیریک و میناب نیز ۱۰ هزار و ۳۸۵ نفر، در جزیره قشم ۳۰۰۳ نفر و در رودان نیز بالغ بر۳ هزار نفر از دانشآموزان ترک تحصیل کردهاند. از سویی دیگر احمد مرادی، دیگر نماینده هرمزگان نیز با طرح سوال از وزیر آموزش و پرورش، خواستار پاسخگویی رسمی شد. این اقدام نشاندهنده حساسیت بالای موضوع و ضرورت اقدام فوری است.
تایید آمارها
منوچهر ضیایی، مدیرکل آموزش و پرورش هرمزگان، تاکید میکند که آمار ۲۷ هزار نفری مربوط به سال تحصیلی گذشته است و ارزیابی سال جاری هنوز کامل نشده است. او با اشاره به عملکرد سامانههای ردیابی مبتنی بر کد ملی، از تشکیل کمیتههای جذب بیندستگاهی به ریاست فرمانداران خبر داد که با مشارکت نهادهای قضایی، امنیتی و اجرایی، برای بازگرداندن دانشآموزان به چرخه تحصیل تلاش میکنند.
چالشهای پیشرو
از جمله اقدامات انجامشده، جذب ۶۰۰ نفر از ۳۰۰۰ دانشآموز تحت پیگیری اولیه و ابلاغ اسامی باقیمانده به دهیاریها و بخشداریها برای پیگیری محلی است. با این حال، ضیایی به ضعف قوانین الزامآور برای اجبار خانوادهها به تحصیل کودکان و همچنین سطحینگری در حمایتهای مردمی اشاره میکند و خواستار تصویب قوانین جدیتر و حمایتهای مستمر از دانشآموزان نیازمند شد.
شکاف عمیق آموزشی و اجتماعی
بازماندگی از تحصیل در هرمزگان تنها یک آمار نیست، بلکه نشانهای از شکاف عمیق آموزشی و اجتماعی است که بدون عزم ملی، تقویت قوانین و مشارکت همهجانبه نهادهای حکومتی و اقتصادی، ادامه خواهد یافت. این بحران نیازمند راهحلی پایدار، فراتر از اقدامات مقطعی و نمادین است. بنگاههای اقتصادی بزرگ، به ویژه در استانهای ساحلی و مناطق آزاد، باید حمایت خود را از سطح اهدای مقطعی لوازمالتحریر فراتر برده و با سرمایهگذاری عمیق در زیرساختهای معیشتی و حمایتی، چرخههای فقر را که عامل اصلی این بازماندگی است، بشکنند.
سرمایهگذاری برای آینده
هرمزگان فقط یک استان نیست؛ آیینه تمامنمای چالشی است که میتواند هر نقطه دیگری از این سرزمین را در برگیرد. نجات دانشآموزان بازمانده از تحصیل، تنها بازگرداندن آنان به کلاسهای درس نیست؛ سرمایهگذاری برای امنیت، توسعه و آینده ایران است. تا زمانی که فرصتهای شغلی کاذب بر منزلت و آیندهسازی تحصیل فائق آید، این بحران ادامه خواهد داشت. پیگیری مستمر رسانهها و فشار افکار عمومی تنها راهی است که میتواند این دسته از دانشآموزان را از تاریکی بازماندگی به روشنایی آموزش بازگرداند. اگر امروز در برابر این آمار سکوت کنیم، فردا با جامعهای مواجه خواهیم شد که هزینه درمان زخمهای عمیق فرهنگی و اقتصادی آن، به مراتب گزافتر خواهد بود.