اکونومیست بررسی میکند؛
ورود هوش مصنوعی به دنیای کودکان
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ هوش مصنوعی بهطور جدی وارد زندگی کودکان شده است. در سال ۲۰۲۵، اسباببازیهایی در چین ساخته میشوند که میتوانند حرف بزنند، آموزش بدهند و حتی داستان تعریف کنند.
اکونومیست سرمقاله این هفته خود را به این موضوع اختصاص داده است.براساس این گزارش، کودکان بزرگتر وقت خود را با ویدئوهای تولیدشده با هوش مصنوعی، بازیهای ارتقایافته با هوش مصنوعی و حتی مربیهای چتبات در مدرسه میگذرانند.
این فناوریها یادگیری شخصیسازیشده، بازیهایی متناسب با توانایی هر کودک و سرگرمیهای اختصاصی ارائه میدهند؛ امکاناتی که تا چند وقت پیش فقط در دسترس خانوادههای ثروتمند بود.
اکونومیست معتقد است که با این حال، این دنیای جدید خطرات نهانی هم دارد. رشد کردن در محیطی بسیار شخصیسازیشده میتواند به تنهایی و کاهش مهارتهای اجتماعی واقعی منجر شود. مربیهای هوش مصنوعی ممکن است سواد و یادگیری را بهتر کنند، اما همچنان میتوانند پاسخهای اشتباه یا محتوای نامناسب تولید کنند.
کودکان نیز میتوانند از هوش مصنوعی برای تقلب یا آزار دیگران از طریق دیپفیک استفاده کنند و نوجوانان آسیبپذیر ممکن است تحت تاثیر رفتارهای خطرناک قرار بگیرند.
از منظر اکونومیست، حتی زمانی که هوش مصنوعی درست کار میکند، میتواند دنیای یک کودک را محدود کند. با ارائه مداوم چیزهایی که کودک دوست دارد، حبابهایی ایجاد میکند که مانع مواجهه او با ایدههای جدید میشود. کودکی که فقط یک موضوع را دوست دارد، ممکن است تنها همان موضوع را از اسباببازیها، مربیها و بازیهایش دریافت کند و فرصت و امکان کشف برای او کاهش یابد.
رباتها و چتباتهای هوش مصنوعی که همیشه با کودک موافقاند و هیچ احساس یا مخالفتی نشان نمیدهند، بنابراین میتوانند توانایی کودک را برای مدیریت روابط واقعی که نیازمند سازش و همدلی است ضعیف کنند. بسیاری از نوجوانان هماکنون صحبت با هوش مصنوعی را راحتتر از گفتگو با والدین یا دوستانشان میدانند.
همچنین از طرفی، تغییرات اجتماعی دیگرمانند کاهش تعداد خواهر و برادر، بیمیلی به روابط بلندمدت، و رواج دورکاری همگی خطر کم شدن تعاملات واقعی انسان را افزایش میدهند. برای جلوگیری از این خطر، والدین باید مراقب باشند تا چه حد مسئولیت تربیت کودک را به ابزارهای هوش مصنوعی میسپارند.
دولتها باید محدودیتهای سنی را جدیتر اعمال کنند و مدارس نیز باید بیشتر به ارزیابی حضوری تکیه کنند، نه تکالیفی که ممکن است توسط هوش مصنوعی نوشته شده باشد.
مدارس همچنین باید بر جنبههای اجتماعی یادگیری تاکید کنند مواردی مانند بحث کردن، اختلاف نظرهای محترمانه، همکاری کردن و مواجهه با دیدگاههای مختلف و مخالف از جمله این جنبههامحسوب میشود.
آنها باید فرصتهایی برای کشف ایدههای جدید فراهم کنند؛ چیزهایی فراتر از آنچه الگوریتمها پیشنهاد میدهند. اگر مدارس بهویژه مدارس ضعیفتر بیش از حد به هوش مصنوعی تکیه کنند، این شخصیسازی میتواند نابرابری را تشدید کند و مسیر زندگی کودکان را از همان ابتدا محدود کند.
اکونومیست باور دارد که هوش مصنوعی ظرفیت ارزشمند و عظیمی برای بهبود آموزش و سرگرمی دارد و میتواند فرصتهایی فراهم کند که قبلا دستنیافتنی بودند. اما برد واقعی نصیب کسانی میشود که والدین و معلمانشان میدانند چه زمانی باید هوش مصنوعی خاموش و از دسترس خارج کنند.
