این روزها کمتر کسی است که از شرایط نامطلوب اقتصادی گلهمند نباشد. کافی است یک روز در شهر به گردش درآییم. مواجهه با هر صاحب کسبوکاری همراه با ابراز ناراحتی از شرایط رکودی پیشآمده بهویژه پس از حمله اسرائیل به ایران است. با هر دوست، آشنا، متخصص، استاد دانشگاه، کارمند، کارگری که صحبت میکنی، بحث…
پلمب ساختمان انجمن صنفی روزنامهنگاران تهران در آخرین روزهای هفته گذشته بازتاب بسیاری پیدا کرد. این نهاد صنفی با انتشار بیانیهای به این موضوع اعتراض کرد و برخی اعضای شورای شهر نیز در حمایت از اهالی رسانه به موضوع واکنش نشان دادند.
در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف همه موازین بینالمللی، دست به اقداماتی زدهاند که نقض صریح حاکمیت ملی و تهدید مستقیم صلح و امنیت منطقهای است.
کشور اکنون در وضعیتی است که جامعه ایرانی و تمامیت ارضی کشور ایران دچار تجاوز شده است. این طور که از وضعیت جنگ میتوان استدلال کرد، کل جامعه به همراه میراث تمدنی و تاریخی موجود در جامعه، به خطر افتاده است.
فعالان بخش خصوصی همواره بر لزوم همیاری و تعامل دولت و این بخش تاکید فراوانی داشتهاند؛ حال با شرایط ویژه فعلی و حمله غیرمترقبه و دور از انتظار به خاک کشور عزیزمان ایران، این ضرورت دوچندان هم میشود، چراکه دولت و بخش خصوصی وظیفه دارند دوشادوش یکدیگر، هر آنچه در توان دارند برای هموطنان صبور و میهن عزیزمان ایران انجام دهند. پرواضح است که فعالان اقتصادی همواره انتقاداتی به سیاستهای گوناگون دولتی داشتهاند، اما بخش خصوصی خود را ملزم میداند که در وضعیتی که گرفتار آن شدهایم، به حمایت از دولت بپردازد تا بعد از رفع خطر دشمن خارجی، معضلات داخلی را با گفتوگو رفع و رجوع کنیم. بدیهی است که کمیتههای گوناگون برای مدیریت وضعیت کشور در شرایط جنگی ایجاد شده است؛ اما به نظر میرسد که تشکیل یک کمیته ویژه اقتصادی با حضور فعالان بخش خصوصی و دولت، میتواند سبب مدیریت بهتر اوضاع اقتصادی شود. در کمیته ویژه جنگ اقتصادی بخش خصوصی میتواند در کنار دولت تلاش کند تا میهن عزیزمان ایران و مردم صبورمان در چنین وضعیتی آسیبهای کمتری متحمل شوند.
تنشهای اخیر، بار دیگر زنگ خطر را برای منطقهای که در سالهای گذشته با سلسلهای از بحرانهای امنیتی، سیاسی و انسانی مواجه بوده، به صدا درآورد. حمله رژیم صهیونیستی به تاسیسات ایران که با پاسخ قاطع و متوازن جمهوری اسلامی مواجه شد، صرفا یک عملیات نظامی نبود، بلکه نمایانگر تلاش نظاممند آن رژیم برای کشاندن منطقه به درگیریهای طولانیمدت، فرسایشی و مخرب است.