اخبار تاريخ و اقتصاد روزنامه شماره ۶۴۱۳

سینمای آبگوشتی! این اصطلاح به روشنی نمایانگر سینمای ایران طی دوران آغازین شکل‌گیری تا مقطع دهه ۱۳۴۰ است. ویژگی بارز این نوع سینما، گرایش به گیشه و سرگرمی با ترفندهای مد روز و تکنیک‌های پیش پا افتاده بود.

اگرچه بررسی فیلم شامل مسائلی نظیر زیبایی شناسی، تکنولوژی، ایدئولوژی و شناخت مخاطب است، اما مطالعه فیلم به مثابه صنعت، اصل اولیه تمام مطالعات راجع به سینماست؛ زیرا سینما در تمام جهان به عنوان یک صنعت سازماندهی می‌شود، یعنی مجموعه‌ای از کارهای تجاری که از طریق تولیدِ فیلم، توزیع و نمایش فیلم برای مخاطبان (چه در سینما چه در سالن‌های نمایش، تلویزیون، ویدئو یا روش‌های جدید دیگر) در جست‌وجوی کسب و کاری سودآور است. بنابراین، شاید به‌رغم میل ما به این که سینما [ صرفا ] صنعت نباشد، ولی مجبوریم برای درک کامل تاثیر و نفوذ سینما، ویژگی صنعتی آن را هم بررسی کنیم.