پرونده امروز
پیام پزشکیان در نیویورک
عامل اول رویکرد غرب و مشخصا تروئیکا به‌عنوان طرف حقوقی ایران در برجام بود. سه کشور اروپایی آلمان، فرانسه و انگلستان طی چند هفته گذشته اجرا یا تعویق مکانیسم ماشه را منوط به سه شرط تعامل کامل ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، تعیین‌‌تکلیف موجودی اورانیوم غنی‌شده در ایران بعد از جنگ تحمیلی 12روزه و نیز مذاکره و توافق ایران با آمریکا کرده بودند که در نهایت و به‌رغم توافق ایران با آژانس در قاهره مورد وثوق اروپاییان قرار نگرفت تا به‌نوعی تهران از تغییر رویکرد تروئیکا ناامید شود؛ آن هم در شرایطی که در همین بازه زمانی بارها و بارها ایران و برخی از اعضای شورای امنیت سازمان ملل با ارائه پیشنهادهایی خواستار تعویق مکانیسم ماشه شده بودند.
عامل دوم تاثیرگذار در سخنرانی پزشکیان، بیانات رهبر انقلاب در باب افق مذاکرات و توافقات احتمالی ایران با غرب بود. رهبر انقلاب در بیانات اخیر خود به‌صراحت از منطق و رویکرد غرب در بحث پرونده هسته‌ای ایران انتقاد کردند که نمودهایی از آن نیز در سخنرانی پزشکیان در مجمع عمومی قابل تشخیص است.
هرچه بود، چنین به نظر می‌رسد که مکانیسم ماشه فردا اجرایی شود و این در حالی است که غرب به‌ویژه آمریکا درباره مکانیسم ماشه، همچنان رویکرد مبهم و پیچیده‌ای را در پیش گرفته است و بر همین اساس جمهوری اسلامی است که فعلا تمامی تخم‌مرغ‌ها را در سبد مذاکرات قرار نداده و این بار منتظر تصمیمات مشخص طرف مقابل بماند؛ تصمیماتی که شاید روزنه‌ای را برای حل پرونده هسته‌ای باز کرده تا تجربه دوباره ایران از قطعنامه‌های سازمان ملل، سرنوشت دیگری پیدا کند. فعلا شواهد و قرائن حکایت از آن دارد که ایران با کارت «غنی‌سازی» پیش می‌رود و اروپا به کارت «ماشه» بسنده کرده است.
