انقلاب رمزارزی در سوئیس
استیبل‌کوین‌ها توکن‌هایی هستند که ارزش خود را به ارزهای سنتی مانند دلار یا فرانک متصل می‌کنند و با حذف نوسان‌های شدید رمزارزهایی نظیر بیت‌کوین، پلی میان نظام مالی کلاسیک و اقتصاد دیجیتال می‌سازند. سوئیس با وجود ضربه ناشی از فروپاشی کردیت‌سوئیس در سال ۲۰۲۳، هنوز به عنوان کشوری با ثبات، قانون‌مند و دارای پولی معتبر شناخته می‌شود.
از این‌رو، فرانک دیجیتالِ شفاف، با پشتوانه کامل و زیر نظارت نهاد ناظر مالی «فینما» می‌تواند جایگاه ویژه‌ای در میان استیبل‌کوین‌ها به‌دست آورد. چنین ارزی می‌تواند برای کاربرانی که به‌دنبال جایگزینی مطمئن برای دلار در پرداخت‌های رمزارزی هستند جذاب باشد و به آنها امکان دهد نقدینگی دیجیتال را بدون وابستگی به سیاست پولی آمریکا در اختیار بگیرند.
مقام‌های سوئیسی با احتیاط اما هدفمند پیش می‌روند. آنها پس از بررسی تجربه‌های اتحادیه اروپا، آمریکا و آسیا، تصمیم گرفته‌اند چارچوبی روشن طراحی کنند که در آن استیبل‌کوین‌های صادر شده در سوئیس ملزم به اخذ مجوز، نگهداری ذخایر مشخص و ارائه گزارش‌های شفاف باشند. در عین حال، کوین‌های خارجی که تنها در این کشور معامله می‌شوند، به عنوان دارایی دیجیتال شناخته می‌شوند و نه ابزار پرداخت رسمی. این تفکیک باعث می‌شود شرکت‌های خارجی بدون نیاز به انتقال ذخایر خود به سوئیس فعالیت کنند، درحالی‌که صادرکنندگان داخلی تحت نظارت دقیق باقی می‌مانند.
برخی کارشناسان می‌گویند این رویکرد محتاطانه باعث شده سوئیس از رقبایی چون سنگاپور، هنگ‌کنگ و دبی عقب بماند. اما تحلیلگرانی مانند «دیا مارکووا» از شرکت Fireblocks باور دارند که این سیاست تازه می‌تواند تحولی بنیادین ایجاد کند، زیرا زیرساخت لازم برای گسترش بازار دارایی‌ها و اوراق بهادار توکنی را فراهم می‌سازد. او تاکید می‌کند که ایجاد پول توکنی‌شده، پیش‌نیاز شکل‌گیری بازار مالی دیجیتال است. همچنین، «هانی رشوان» بنیان‌گذار شرکت ۲۱Shares معتقد است استیبل‌کوین سوئیسی می‌تواند به تقویت قدرت، ثبات و حاکمیت فرانک کمک کند.
دولت سوئیس با برداشتن سقف ۱۰۰میلیون فرانکی برای نگهداری وجوه مشتریان توسط فین‌تک‌های مجاز، عملا به شرکت‌های نوپا اجازه می‌دهد از مزایای مقیاس‌پذیری استفاده کنند و با بانک‌های سنتی رقابت نمایند. با این حال، موفقیت این سیاست می‌تواند به چالشی برای بانک‌های سنتی بدل شود. زیرا اگر فرانک دیجیتال کارآمد عمل کند، نیاز به حساب‌های بانکی کلاسیک کاهش می‌یابد و کاربران می‌توانند وجوه خود را مستقیما در کیف پول دیجیتال نگه دارند.
سوئیس اکنون در نقطه‌ای حساس ایستاده است. اگر بیش از حد کنترل اعمال کند، نوآوری از کشور مهاجرت خواهد کرد؛ و اگر بیش از حد آزادی دهد، شهرت دیرینه‌اش به‌عنوان پناهگاه مالی جهان آسیب می‌بیند. دولت تا فوریه آینده فرصت دارد تا با دریافت نظر کارشناسان، چارچوبی منحصربه‌فرد و سوئیسی طراحی کند چارچوبی شفاف، منظم و در عین حال مشوق نوآوری.
پرسش اساسی این است که آیا سوئیس می‌تواند سرمایه اصلی خود، یعنی اعتماد، را در عصر کد و تمرکززدایی بازآفرینی کند یا نه. اگر موفق شود، میراث بانکی خود را به جهان دیجیتال پیوند خواهد زد؛ اما اگر اشتباه کند، پایه یکی از صنایع کلیدی‌اش در برابر موج توکن‌سازی متزلزل خواهد شد.
