تعطیلی دولت آمریکا
دولت، کارمندان خود را به دو دسته ضروری و غیرضروری تقسیم می‌کند. کارمندان ضروری، مانند کارکنان بخش دفاع و امنیت ملی، خدمات زیربنایی، اداره هواشناسی، اداره راه و ترابری و موارد مشابه باید تا زمانی که توافق نهایی صورت نگرفته است به کار خود ادامه دهند و پس از بازگشایی دولت، حقوقشان را دریافت خواهند کرد. کارمندان غیرضروری در این مدت سر کار نمی‌آیند؛ اما معمولا بعد از بازگشایی دولت، حقوق دوره‌ای را که بیکار بوده‌اند، دریافت می‌کنند. اگر نگاهی تاریخی به این ماجرا بیندازیم، اولین‌بار که دولت در آمریکا تعطیل شد به سال۱۹۸۰ و دوره ریاست‌جمهوری جیمی کارتر برمی‌گردد. این تعطیلی فقط یک‌روز طول کشید و دلیل اصلی آن، عدم تصویب بودجه کمیسیون تجارت فدرال بود.
در سال‌های بعد تا سال۱۹۹۵ نیز تعطیلی‌های دیگری رخ داد؛ اما هیچ‌کدام بیش از سه‌روز ادامه نداشت. در سال۱۹۹۵، در دوران ریاست‌جمهوری بیل کلینتون، دولت به مدت ۲۶روز تعطیل شد (۵ روز در نوامبر و ۲۱ روز در دسامبر و ژانویه). دلیل این تعطیلی، درخواست کاهش هزینه‌های دولتی و ایجاد تعادل بودجه بود. پس از چند روز مذاکره، دولت با تحقق بودجه متعادل در مدت هفت سال موافقت کرد؛ اما بودجه آموزش، حمایت از محیط زیست و بیمه درمانی بازنشستگان را کاهش نداد.
پس از آن دوره، در سال۲۰۱۳ دولت به مدت۱۶روز تعطیل شد. دلیل این تعطیلی به عدم توافق بر سر تامین بودجه بیمه درمانی همگانی (اوباماکِر/قانون مراقبت درمانی مقرون به صرفه) بازمی‌گشت. پس از این ۱۶روز، توافق بر سر این موضوع حاصل شد و کنگره با بودجه قانون مراقبت درمانی مقرون به صرفه (اوباما کِر) موافقت کرد. پس از آن، در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، طولانی‌ترین تعطیلی دولت به مدت ۳۵روز رخ داد. دلیل این تعطیلی عدم توافق بر سر کشیدن دیوار در مرز آمریکا و مکزیک بود و این تعطیلی با به هم ریختن وضعیت هوایی کشور (فرودگاه‌ها) و ترافیک هوایی به‌دلیل کمبود کارمندان در فرودگاه‌ها و به تعویق افتادن پی‌درپی پروازها پایان یافت. هم‌اکنون، تقریبا سه هفته از تعطیلی دولت می‌گذرد. دلیل اصلی این تعطیلی، عدم توافق بر سر بودجه درمانی، بودجه کمک‌های خارجی و هزینه‌های داخلی است.
در سال۲۰۲۱، دولت برای حمایت از خانوارها به اکثر گروه‌های درآمدی، اعتبار مالیاتی حق بیمه اختصاص داد و این حق تحت قانون کاهش تورم در دوره ریاست‌جمهوری بایدن تمدید شد. این امتیاز مالیاتی در پایان سال۲۰۲۵ باطل می‌شود. دولت ترامپ قصد تمدید این امتیاز را ندارد. بر اساس داده‌ها، اگر این امتیاز از خانوارها گرفته شود، به‌طور متوسط هر خانوار مجبور به پرداخت مبلغی حدود ۷۰۵دلار بیشتر از قبل به اداره بیمه می‌شود. اما این پایان ماجرا نیست؛ شرکت‌های بیمه نیز اعلام کردند که از اوایل سال۲۰۲۶، به‌طور میانه، هزینه بیمه برای هر نفر، ۱۸درصد افزایش می‌یابد. با در نظر گرفتن این موارد، هزینه افرادی که اکنون این امتیاز مالیاتی را دریافت می‌کنند، در حدود هزاردلار افزایش خواهد یافت.
آثار اقتصادی تعطیلی دولت
تعطیلی دولت، آثار مستقیم و غیرمستقیمی بر اقتصاد دارد. از آثار مستقیم آن می‌توان به شوک نقدینگی اشاره کرد. از آنجا که کارمندان دولت در این مدت حقوقی دریافت نمی‌کنند، تحقیقات نشان داده است که به‌طور متوسط فقط توانایی پوشش هزینه‌های خود را تا حدود یک‌هفته از حساب‌های در دسترسشان دارند. بنابراین در این دوره، پرداخت وام یا اجاره خانه آنها به تعویق می‌افتد، حساب‌های پس‌انداز آنها که برای دوران بازنشستگی یا مواقع اضطراری است، خالی می‌شود و اتکای آنها به بانک‌های غذایی افزایش می‌یابد.
تعطیلی دولت فقط هزینه‌های مالی به همراه ندارد. در مقایسه با بخش خصوصی، مشاغل دولتی همواره به‌عنوان گزینه‌ای با ثبات بیشتر شناخته شده‌اند. کارمندان دولت اگرچه حقوق کمتری دریافت می‌کنند، اما امنیت شغلی را مهم‌ترین مزیت این موقعیت‌ها می‌دانند. با این حال، هنگام تعطیلی دولت، این احساس امنیت از بین می‌رود و بن‌بست‌های سیاسی، اعتماد کارکنان را نسبت به آینده شغلی‌شان تضعیف می‌کند. کارشناسان می‌گویند تاثیر روانی این وضعیت معادل کاهش دائمی ۱۰درصدی حقوق آنهاست. در نتیجه، بسیاری از نیروهای جوان و کارمندانی که سابقه کار کمتری دارند، تصمیم می‌گیرند به بخش خصوصی مهاجرت کنند. این روند می‌تواند به خروج نیروی متخصص، جوان و خلاق از بدنه دولت منجر شود و زنگ خطری جدی برای سیستم اداری محسوب می‌شود.
تعطیلی دولت فقط اثر مستقیم ندارد و پیامدهای زنجیره‌ای آن، اقتصاد را در سطوح مختلف تحت فشار قرار می‌دهد. کارشناسان از این روند با عنوان «اثر دومینویی» یاد می‌کنند. بیش از یک‌میلیون نفر از پیمانکاران دولت در دوران تعطیلی، حقوق خود را از دست می‌دهند و برخلاف کارمندان رسمی، پس از بازگشایی دولت هم پولی به آنها پرداخت نمی‌شود. این توقف پرداخت‌ها تنها به آنان محدود نیست و دامنه آن به مشاغل کوچک اطراف ادارات دولتی و محل سکونت کارکنان هم می‌رسد؛ کسب‌وکارهایی مانند کافه‌ها و رستوران‌ها که در دسته نیازهای ضروری قرار نمی‌گیرند با کاهش شدید فروش روبه‌رو می‌شوند. ادامه‌دار شدن این وضعیت می‌تواند به اخراج کارکنان این بخش‌ها منجر شود.
از سوی دیگر، کاهش مخارج مصرفی خانوارها و افت هزینه‌های دولت، مستقیما رشد اقتصادی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در تعطیلی گذشته دولت در دوره ریاست‌جمهوری ترامپ، کاهش درآمد ناخالص کشور حدود ۱۱میلیارد دلار برآورد شد. تعطیلی دولت همچنین روند فعالیت‌های اداری حیاتی را کند یا متوقف می‌کند؛ از جمله بازرسی مواد غذایی و دارویی، انتشار داده‌های اقتصادی و بررسی‌های مالیاتی برای دریافت وام. در چنین فضایی، بی‌اعتمادی نسبت به آینده افزایش می‌یابد و خانوارها ترجیح می‌دهند کمتر خرج و بیشتر پس‌انداز کنند؛ رفتاری که می‌تواند اقتصاد را به سمت رکود سوق دهد. نوع تعطیلی دولت در آمریکا پدیده‌ای منحصربه‌فرد است. در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته دیگر، ناتوانی در تصویب بودجه به توقف فعالیت‌های اقتصادی منجر نمی‌شود. اغلب دولت‌ها تا زمان دستیابی به توافق، با تکیه بر بودجه سال قبل به کار خود ادامه می‌دهند. این روش یکی از راهکارهایی است که می‌تواند از بی‌ثباتی اقتصادی در چنین دوره‌هایی جلوگیری کند.
* استاد اقتصاد کالج الر در دانشگاه آریزونا
