تفاوت FATF و NPT
بر اساس سخنان خانی، FATF یک سازمان سیاستگذار و هماهنگ‌کننده در زمینه امنیت مالی است. کار اصلی این سازمان، تدوین استاندارد برای مبارزه با پول‌شویی و جلوگیری از تامین مالی تروریسم و سلاح‌های کشتار جمعی است. اما آژانس انرژی اتمی فقط بر استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای نظارت می‌کند. این سازمان با بازرسی‌های میدانی و فنی، مطمئن می‌شود که کشورها به تعهدات قانونی خود در این زمینه عمل می‌کنند.
خانی همچنین توضیح داد: «خانی درباره نحوه همکاری با FATF گفت: یک کشور می‌تواند هر زمان بخواهد همکاری خود را با این نهاد متوقف کند و بابت این نوع قطع همکاری، قطعنامه‌ای از شورای امنیت سازمان ملل علیه کشور صادر نمی‌شود یا تهدید به حمله نظامی نخواهد شد؛ چراکه توصیه‌های FATF ماهیت الزام‌آور حقوقی ندارند و فشار ناشی از عدم همکاری با این سازمان بین‌المللی عمدتا به شکل انزوای پولی و بانکی، کاهش شهرت ریسک، کاهش جذابیت سرمایه‌گذاری‌های خارجی و تحمیل هزینه‌های روزافزون بر بدنه اقتصادی کشور از طریق تمام کشورها و نهادهای اقتصادی دنیا نمایان می‌شود.»
خانی در این باره افزود: اما در مورد آژانس انرژی اتمی، همکاری کشورها ذیل معاهدات الزام‌آور بین‌المللی همچون NPT صورت می‌گیرد و عدم پایبندی می‌تواند پرونده را به شورای حکام سپس شورای امنیت بکشاند که امکان صدور قطعنامه‌های سنگین و حتی استفاده از ابزارهای قهری و در شرایط بحرانی، گزینه نظامی وجود دارد.
به گفته معاون وزیر اقتصاد، از این رو، اگرچه یک کشور می‌تواند با FATF همکاری نکند و هزینه‌های اقتصادی آن را بپردازد، اما در قبال آژانس چنین آزادی عملی ندارد و قیاس این دو نهاد از اساس مع‌الفارق است.
